Geen energie & sombere stemming

Ik heb heel veel schrik voor het vervolg van de zwangerschap en ik krijg enorm veel stress. Ik ben heel bang voor postnatale depressie en soms denk ik nu van ‘waar ben ik eigenlijk mee bezig? Kan ik dit wel?’

Is ergens wel normaal dat er heel veel op je afkomt en dat je heel veel vragen en onzekerheden hebt. Zie je een psycholoog of vroedvrouw die je kan vertrouwen? Verschil tussen escitalopram en sertraline kan in beide iets ander hoeveelheid zitten van stoffen. Inprincipe is het “hetzelfde” maar er kan minimaal een verschil zitten in de dosering van de stoffen die de medicatie maken. Dus kan zijn dat je weer 4-6 weken tijd zal moeten geven voor je effect ervan zult merken. Ben algemeen verpleegkundige met specialisatie in psychologie.. daarom dat ik dit weet. Denk dat het wel belangrijk is dat je iemand in je dichte omgeving probeert te zoeken die je wilt of kan proberen te vertrouwen. Voor zowel tijdens als na je zwangerschap. Is er een partner in beeld? Etc. Ook belangrijk voor jou hè. Elke dag kleine doelstellingen zetten en leren mild zijn voor jezelf. En probeer geen ramp scenario’s te bedenken .. die dingen zijn allemaal zaken die je met een psycholoog kan bespreken en aan kan werken. Veel succes 🍀

Dag meid ik volg je hier al even. Als je overprikkeld en uitgeput bent, heb je vooral even nood om bij te tanken, op krachten te komen. Zelfs als zelfstandigen hebben we die nood. Ga in overleg met je huisarts en neem even een time-out om jezelf (en je baby) die noodzakelijke rust te geven. Neem ook contact op met een psycholoog die je doorheen die periode van verandering kan opvolgen en ondersteunen. Angst ontstaat veelal door onrustige, negatieve gedachten. Probeer jezelf op negatieve gedachten te betrappen en daag je gedachten uit. Met je vriend praten is nu echt belangrijk. Doe dat maar en heb vertrouwen in een goede afloop….

Hoi Elighes! Ik vind het erg moedig dat je dit uitschrijft. Wat moet dat allemaal zwaar zijn voor je.. Kan je met de veranderende stemmingsklachten terecht bij jouw therapeut of arts die jouw medicatie aangepast heeft? Ik denk dat ik aan mezelf kan toeschrijven dat ik ervaring heb met autisme, en ik kan me voorstellen dat het leven op dit moment al helemaal lastig is, met alle onvoorspelbare veranderingen. Zijn er zaken in jouw eigen omgeving die voorspelbaar gemaakt kunnen worden, zodat die prikkels wat beter opgevangen kunnen worden? Je hoeft hier zeker niet openbaar op te antwoorden, maar misschien moet je bij deze vragen eens dieper stilstaan; Wat is het net die het jou nu zo lastig maakt? (Los van de medicatie die gewijzigd is natuurlijk), welke zaken lopen er nu anders dan voorheen? Waar kan je terecht om hier een oplossing voor te vinden? Of wat kan een oplossing / verzachting zijn voor jouw gemoed? Sta gerust ook eens stil bij alle zaken die goed lopen, en waar je dan wél dankbaar voor bent. Hoe komt het dat deze zaken zo lopen of gelopen zijn? Wat maakt dat net die zaken jou gelukkig maken? En weeg ze eens met elkaar af, zijn de lastige zaken zwaarder om te dragen dan het geluk die je kán hebben bij de zaken die goed lopen? Of net omgekeerd? En waarom? Wat zorgt ervoor dat je dit voelt en wat is er nodig om ‘t om te keren als dat nodig zou zijn? Allemaal geen gemakkelijke vragen, en antwoorden vinden hierop zal ook wel even tijd vragen. Je hoeft dit niet alleen te doen, misschien kan je partner of een ander die je goed vertrouwt hierbij helpen? Misschien ook net een vreemdeling, iemand met een objectieve kijk op je situatie? Ik wens je alvast alle geluk toe, depressies zijn geen lachertje. X

Ik wil gewoon even zeggen dat mijn hart breekt om dit te lezen.. ik hoop echt heel hard dat je je snel beter mag voelen want ik weet hoe vreselijk het is om mentaal niet in orde te zijn.. probeer rust te nemen als je dat voelt.. ik heb niet helemaal hetzelfde aan de hand maar heb ook veel last van angsten en paniekaanvallen.. en ik merk dat ik bang ben voor de angst en dat dat het eigenlijk nog erger maakt.. het gevoel hebben van oké nu ga ik doordraaien terwijl dat helemaal niet zo is.. een tip die ik je kan geven wat mij toch helpt is die emoties gewoon even aanvaarden en zeggen tegen jezelf van oké nu mag ik me even slecht voelen en het gaat nu even niet goed met me.. maar ik kom hier wel door en het gaat allemaal goed komen.. dat helpt mij heel erg. Ik hoop dat je er mss iets aan hebt ookal is mijn situatie toch nog anders als die van jou.. nogmaals wil ik je een hele dikke knuffel sturen🩷🩷