Geen papa en ik voel me schuldig

Lieve schat, ik zit in een soortgelijke situatie. Geloof me je hebt écht de juiste keuze gemaakt om jou en je kindje te beschermen. Altijd je buikgevoel/intuïtie volgen hierin, niet je hoofd! Je hersenen maken je bang. Niet "trekken" aan deze man. Als hij wil, zal hij initiatief nemen én anders spijtig voor hem hij beseft niet wat hij zal missen. Jullie verdienen iemand met oprechte betrokkenheid en liefde. Deze relatie zou energie kosten die het niet waard is. Een kindje zal niet minder gelukkig opgroeien met één ouder, echt waar. Warmte voor twee ❤️ aangezien je zo nadenkt vanuit kindperspectief wil alleen maar zeggen hoe goed je het wil doen, wees mild voor jezelf. Jullie beiden zijn veilig en geliefd. Kan je op steun rekenen uit je omgeving, familie en of vrienden? Je bent nooit alleen! Én durf tijdig hulp te vragen 🙏 Ik heb een brief aan m'n ongeboren dochtertje geschreven... Geen enkele gezinssituatie is perfect hoor 😊 ikzelf had een vader, maar een afwezige vader geen meerwaarde dus (heb ik persoonlijk zo ervaren)

Focus op jezelf en je zoontje en omring je met mensen die het waard zijn 😘

Ik heb ook veel traantjes gelaten omdat ik het anders wou. Dit kost tijd en is een rouwproces om het "normale" beeld/de standaard die er ingestampt wordt los te laten. Op anderen hebben we geen controle. Kinderen zijn niet minder gelukkig in een eenouder gezin of een gezin met twee mama's of twee papa's bijvoorbeeld. Zolang we dingen uit de beste intenties doen voor het kindje...

En schrijf desnoods voor jezelf op waarom je deze onderbouwde keuze maakte om de relatie met hem te beëindigen. Dit deed je niet zomaar. Grijp hiernaar terug, zodra twijfel de kop op steekt. Als het van vroeg niet juist zat, twijfels gaf, was dit gewoon niet de geschikte partner voor jou. In een ongelukkige relatie blijven lijkt me geen juiste keuze, want dan cijfer je jezelf gewoon weg en raak je verder van jezelf af ... Is dan je kindje gelukkiger? Kinderen voelen ongetwijfeld spanningen en zien de relatie waar je in zit als voorbeeld.

Als dochter van een alleenstaande mama die hetzelfde meemaakte als jou kan ik zeggen dat ik niet ongelukkiger ben dan anderen. Natuurlijk had ik vragen waarom ik geen papa had en andere kindjes wel, maar mijn mama was daar altijd open over en ik sprak als kind ook met een therapeut. Als ik nu terugkijk, ben ik haar heel dankbaar voor hoe ze mij heeft opgevoed. Het was niet eenvoudig, maar we hebben er een sterke band door gekregen. En ik had liever 1 goede ouder die er wel voor me was, dan de ruziemakende ouders die veel anderen hadden. In een ongezonde relatie blijven komt niemand ten goede, jezelf niet en al zeker je kind niet. Vertrouw op je netwerk om je te ondersteunen waar nodig. Je zal soms misschien wel eens het gevoel hebben dat je faalt, maar da's normaal, niemand is perfect. Zolang je alles uit en met liefde voor je kind doet, komt het allemaal goed. En de 'ware' is daar nog wel ergens voor jou, die zal dan ook houden van je kindje alsof het het zijne was. Veel warme en goede moed! 🍀🧡

Ik denk dan beter alleen opvoeden (wat veel vrouwen/mannen) je al voor gedaan hebben en volledig achter de opvoeding staan van je kind en dat het kind goed opgroeid, dan dat het kind 2 ouders in beeld heeft, maar duidelijk zal merken dat het bij 1 ouder zeker niet gewenst was... denk dat voor een kind veel meer schade doet dan dat de ouder al van in het begin niet meer in beeld is. Zelf is mijn papa pas later uit beeld verdwenen en moet zeggen mijn jeugd was veel leuker alleen met mama dan in de tijd dat ze nog samen waren en continu ruzie hadden.

Heel erg bedankt allemaal voor de prachtige reacties! Dit betekent heel veel voor me. Ik heb inderdaad een heel mooi en warm netwerk waar m’n zoontje veel aan zal hebben. Nogmaals dankjewel allemaal!