Eenzaam als nieuwe mama

Fuck het huishouden! Ik ben daar echt te laks in hoor maar voor mij is dat echt niet prioriteit. Het zorgen voor je kinderen en vooral, het zorgen voor jezelf is top priority!! Heb je vriendinnen waarmee je eens wat kan doen in het weekend? Dat je vriend bij je kindje blijft. Of familie waarmee je eens een paar uurtjes op schok kan. Boek een kappersbeurt in, dagje welness. Iets om je weer even terug jezelf te voelen. Als jij dat wil natuurlijk! Als je liever je kindje meeneemt zijn er vast ook nog wel opties om gewoon even jezelf deftig aan te kleden en er op uit te trekken.

Ik ben ook onlangs mama en mijn baby is 4 maanden. Ik zit in het zelfde situatie als jou ! Ik heb ook vaak huilbuien omdat ik mezelf verlies. Mijn partner doet vaak dingen voor zijn eigen en vergeet vaak dat ik 7/7 met ons kleine bezig ben. Mijn huishouden is ook een drama en bezorgt me meer onrust. Hoe doen andere moeders dit

Ik heb exact dit meegemaakt en belandt in een postnatale depressie (noemde toen toch zo). Heeft 3 jaar geduurd, pas als mn dochter 4 werd, was ik terug de oude ik… Steun zoeken is belangrijk!😔 vertel dit aan je familie/vrienden.. of je dokter!

Ik begrijp je volledig! Mijn man gaat ook sporten tijdens de week, boardgames spelen en ik zit hier. Als ik dan wegga met vriendinnen voel ik mij schuldig en denk ik constant aan de baby die bij mn mama is. Mijn zoontje is 5 jaar en daar ben ik al geruster in, alhoewel dat ik mij ook vaak schuldig voel naar hem toe omdat ik met de baby moet bezig zijn . Pfffff lastig hoor! Ik denk dat andere mama's het gewoon loslaten, maar dat kan ik niet goed...

Mijn oudste was tijdens Corona geboren ook weinig familie en vrienden in dezelfde levensfase dus snap het helemaal! Activiteiten gaan doen heeft me geholpen, naar de dierentuin, koffietje gaan drinken, activiteiten van huis van het kind,... En wat ik ook heb gedaan bij de tweede om dat opnieuw te vermijden is sneller op mijn strepen staan tegenover mijn man.!

Loslaten is heel moeilijk, dat kon ik toen ze zo klein waren ook niet. Pas vanaf 2 jaar begon ik wat dingen voor mezelf te doen. Maar ik ging wel gewoon eens ergens heen mét baby. Lekker uiteten, kind mee. Rondje wandelen in de stad, kind mee. Ik kon doen wat ik het liefst deed, moederen, maar toch nog een beetje mezelf zijn. En bij mij zat het hem ook in de kleine dingen. Ik heb altijd mooie lange gelakte nagels. Met een newborn geen tijd en zin daarvoor gehad. Vanaf het moment ik het wel had voelde ik me meer mezelf. Heel gek was dat. Daarom zoek wat voor jou werkt, een middenweg tussen het moederen en jezelf zijn. Hopelijk vind je jezelf zo terug. 🤍

Exact hoe je het omschrijft hier ook. Ons zoontje is 17 weken en mijn man heeft onregelmatige uren. Ja je zou zeggen ga buiten, maar soms zo moe

Klinkt moeilijk, jammer dat je het zo ervaart. Ik heb ook twee kindjes maar ik doe elke vrijdag na school met een paar mama's een terrasje bij een speeltuin en in het weekend ga ik ook veel weg met andere mama's mijn dochters neem ik altijd wel gewoon mee . Heb je andere ouders waar je mee bevriend bent ?