Omgaan met miskraam

Ik volg! Zelf vandaag op 6 weken een miskraam gehad. Bij mij is het bloeden wel meteen heel hevig begonnen. Had nooit gedacht me zo leeg te voelen. De fysieke pijn kan ik aan maar de mentale niet. Herken heel goed wat je zegt! Lijkt nu alsof er nooit iets geweest is.

Heel veel sterkte. Wij hebben een herinneringenhoekje gemaakt. Had dit nodig om het een plek te geven. In het kistje zitten zwangerschapstesten en andere tastbare dingen die het kleintje welkom heette. Het is een moeilijke en zware tijd..hoe pril het ook was.

Heel herkenbaar. Vandaag na 5 a 6 weken ons eerste kindje verloren. Het klinkt misschien wat overdreven maar ik heb haar Sterre genoemt en deze dag in mijn agenda op de telefoon gezet. Ik ben van plan om nog een armbandje aan te schaffen met een sterretje er op. Veel sterkte, lieve vrouwen, met het verlies.

Ik ben ook aan het kijken voor een ster of vlinder juweeltje

Heey! Wat vreselijk verdrietig dat je dit moet meemaken! Ik heb het zelf helaas 3 weken geleden ook meegemaakt. Ik was ook ongeveer 5-6 weken ver toen ik plots bloedverlies had wat door de dag meer en meer werd en nadien buikpijn dus wist meteen dat dit geen goed teken was. Dokter bevestigde de miskraam. Ik heb maar een week geweten dat ik zwanger was, een week waarin wij super gelukkig waren. Ondertussen kan ik wel echt zeggen dat ik oké ben ookal zijn er soms momenten waarop ik met het verlies geconfronteerd word. Gedachtes die voor mij persoonlijk wel helpend zijn waren: Als het dan toch moest mislopen beter zo vroeg dan dat je al wel een echo hebt gehad. Beter zo vroeg mogelijk en dat mijn lichaam dit zelf spontaan heeft afgebroken vind ik best wel knap. Bij ons is het ook super snel gelukt, na 2 maanden proberen. Wat ook wel de bevestiging geeft dat we beiden vruchtbaar zijn, wat voor mij ook een fijne gedachte is. Het vruchtje (als er al een vruchtje was ontwikkeld en niet enkel een lege vruchtzak) was zo piepklein dat ik het persoonlijk ook niet nodig vind om nu te zeggen dat we een kindje verloren hebben. Desondanks merk ik wel dat mijn omgeving dit snel vergeet en ondanks dat ik me eigenlijk mentaal wel oké voel denk ik er wel iedere dag aan en voel ik ook de behoefte om er veel over te praten tegen men partner of vriendinnen. Het is zo jammer dat een eerste zwangerschap ooit zo moet lopen. Ik vind zeker niet dat je je aanstelt, dit verlies is zo persoonlijk en iedereen gaat hier op z'n eigen manier mee om. Iedereen zijn verhaal is zo uniek en niets hierin is fout. Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies en ik wens je veel succes met jullie kinderwens ❤️‍🩹

Bij ons duurde het meer dan een jaar. Ik zit nu dus ook met de angst “wat als het weer zo lang duurt voor het lukt”

Dat snap ik helemaal! Men vriend en ik hebben er nu ook goede hoop in dat het opnieuw snel zal lukken bij ons maar dat weet je dus helemaal niet, voor hetzelfde geld duurt het nu ook een jaar voor het lukt. Kan wel heel goed begrijpen dat als je na een jaar eindelijk zwanger bent en het is een miskraam dat dit een ongelofelijke zware klap moet zijn. Zoek maar veel steun bij elkaar en goed blijven babbelen. Als er 1 positief ding uit voortgekomen is bij ons is het dat we veel sterker naar elkaar zijn toegegroeid en ik voel me nu veel meer verbonden met mijn partner dan ooit tevoren.