Verdrietig

Ik herken je verdriet wel. Je gunt het langs de ene kant iedereen die probeert zwanger te worden, maar langs de andere kant hoop je ook dat jij het bent. Ik merk bij mezelf nu heel erg dat als iemand in mijn omgeving zwanger is, ik me afvraag hoeveel rondes ze erover hebben gedaan. Het lijkt altijd alsof iedereen meteen zwanger is geraakt, maar door dit forum ben ik wel anders gaan denken, ook al doet het pijn als je weer iemand ziet die zwanger is.. Aan hoeveel rondes ben jij? Ik nog maar aan de 3de, maar het lijkt allemaal al zo lang.

Ja ik herken het zeker. Mijn zoontje is 4.5maand geleden gestorven. Ik zou niet liever willen dan terug zwanger zijn. En dan zie je het ene na het andere bericht dat iemand zwanger is, gepland en ongepland. Maakt me zo verdrietig. Waarom ik niet? Ik herken je gevoel. Maar toch blijf doorzetten. Eens lukt het ons ook wel

Zo herkenbaar.. je bent echt niet alleen ❤️

Vorig jaar in augustus mijn spiraal laten verwijderen en toen met het idee als ik zwanger ben zoveel te beter maar nu pas aan ronde 4 dat we echt bezig zijn om bewust zwanger te worden. Door de gezondheid van mijn vriend hadden we besloten om even te wachten, maar de wens is er bij mij al jaren en hoe langer hoe meer ik de klok voel tikken.

Ik heb dat lange tijd niet gehad, maar ik merk dat ik het er hoe langer hoe moeilijker mee begin te krijgen. Ik gun het iedereen zo, maar zelf blijf je wel met de angst, het verdriet en zelfs jaloezie zitten. Je bent zeker niet alleen ❤️

Ja, heel herkenbaar. Ik heb dit ook, heb zelf 2 miskramen gehad en we proberen terug zwanger te worden maar al een tijdje niks… Ik denk nog vaak aan mijn zwangerschap ook al was die maar 4,5weken ver. Het voelde heel mooi om zwanger te zijn. Ik word nog altijd verdrietig als ik er aan denk. Het is echt niet leuk om je verdrietig te voelen als je ziet dat een ander zwanger is geraakt en jij niet. Ik heb een vriendin in het buitenland en zij had haar zwangerschap geheim gehouden tot de dag van de bevalling, ik schrok me een ongeluk. Ik was natuurlijk heel blij voor haar dat ze nu moeder is en tegelijkertijd moest ik ook veel huilen omdat al die emoties dan naar boven komen. Wees niet te hard op jezelf, je bent maar een mens en emoties zijn menselijk. Herinner jezelf er gewoon aan dat iedereen zijn tijd heeft en dat jouw tijd zeker nog komt, hoe langer je moet wachten hoe zoeter het zal zijn wanneer je het nieuws krijgt zwanger te zijn🌹🌹🌹

Heel herkenbaar. In april testten een vriendin van mij en ik bijna tegelijk positief. Bij mij is dit uitgedraaid naar een miskraam en zij is nu al 20+ weken. Als ik haar buikje zie groeien en echo’s zie doet dat mij nog steeds verdriet… Ookal ben ik natuurlijk mega gelukkig voor haar! We zijn nu ronde 2 opnieuw aan het proberen en mijn nod is volgende week dinsdag. Ik hoop op ons mirakeltje en dat alles nu wel goed mag gaan 🍀

Dit klinkt misschien wat vreemd en zeker ik hoef niets te zeggen omda ik het geluk wel heb gehad... Maar ik heb me ook jaren zo gevoelt. Op het werk werd iedereen van mijn leeftijd (en jonger) zwanger serieuze babyboom van ongeveer 16 kindjes op 3j tijd... En dan nog familie en vrienden niet meegeteld, elke keer breekt het je hart... Want zij kunnen al en jij niet. Nu het zover is is de munt precies omgedraaid, plots voel ik me juist schuldig dat het is gelukt omdat er zoveel mensen die langer bezig zijn achterblijven met het gevoel dat je maar al te goed herkent... Maar ik mag zeker niet klagen! Ik volg graag de verhalen van iedereen op een afstandje en hoop dat het iedereen lukt 🥰!

Ik hoop met je mee 🍀

Ik snap jou enorm goed! Ik krijg bij elke zwangerschapsaankondiging op social media een soort van boosheid/verdriet over me heen. Ik denk dan vaak: ale wees nie zo egoïstisch, maar da gevoel is gwn nie tegen te houden.. 🍀

Nee idd heb ook het gevoel dat ik egoïstisch ben maar je kan het gewoon niet tegenhouden

Ik kreeg net bericht dat mijn collega zwanger is en in februari bevalt 😩. Kvoel me echt zo ontgoocheld. Eind juni had ik daarmee nog een gesprek over zwanger worden, en mijn schrik dat het niet meteen zou lukken… En nu denk ik ‘dan was ze wellicht al zwanger’.

Weet dat dat helemaal normaal is ❤️‍🩹 ik heb zelf 8 maanden tussen miskraam en opnieuw een zwangerschap me zo gevoeld, en ik ging kapot van alle aankondigingen... zovelen, met zoveel gemak en zoveel later begonnen dan wij, en toch direct een fijne zwangerschap. Het voelt allemaal heel oneerlijk. En zelfs nu kan ik nog altijd moeilijk om met anderen die bevallen, ookal zit ik zelf terug in m'n 1e trimester, ik kan niet gelukkig zijn omdat ik altijd denk ´waarom heb ik nog niet dat kindje in m'n armen´, want ja die zekerheid heb je ook in een zwangerschap nog niet. Je bent niet alleen x

Ik lees je bericht nu pas. Sterkte nog. Dit moet verschrikkelijk zijn. Wat was gebeurt als ik vragen mag? Dikke dikke knuffel

Was geboren met een open ruggetje (niet gezien op de echo's dus was een verassing bij de geboorte) en onverwacht snel overleden als hij 14d oud was.

😪 ocharm ventje... hoop dat je snel een brusje voor hem hebt die waakt over hem of haar

Ik hoop dat ook, Maar met iedere negatieve poging begin ik toch wel hopelozer te worden. En dan zie je idd anderen die zwanger zijn en dit maakt wel verdrietig, al ben ik wel blij voor hen, toch kwetst het.

Snap ik... je bent al eens zwanger geweest en ook voldragen. Dus een stapje voor op vele anderen. We moeten gewoon geduld hebben... 💗 veel succes!

Jij ook succes 🤍

Ik ga sinds deze week naar een psycholoog hiervoor. Ik kan me soms ook ellendig slecht voelen. Inderdaad bij anderen lijkt het vanzelf te gaan en voor ons lijkt het wel een strijd. Wij nu eerste ronde letrozole begonnen met utrogestan. Ik hoop op een goede eisprong en een goed eitje en een goede innesteling 🍀 Ik duim ook voor jullie enorm mee op snel een positieve afloop. 🍀