Hi allemaal,
Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik dit hier schrijf, of wat ik ermee wil bereiken. Misschien moet ik het gewoon even van me af schrijven? đ€·đ»ââïž
Na jarenlang ivf te doen ben ik eindelijk zwanger van mân eerste kindje. In mân vriendengroep (die niet giga uitgebreid is)ben ik de eerste die een kindje zal hebben. Waar we voor de zwangerschap elkaar regelmatig zagen en samen uitstapjes deden, is dat nu compleet anders. De afgelopen 8 maanden heb ik hen amper 2-3 keer gezien.
De vriendin die ik als meter heb gevraagd is ook echt weinig betrokken. Ze vraagt af & toe wel hoe het gaat. Maar daar blijft het eigenlijk bij⊠Als ik haar hoor gaat het eerder over haar eigen drukke leven of haar hond. Een update over de baby komt er enkel op mijn eigen initiatief. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat we samen zouden gaan winkelen, eens naar de pretecho, het doopsuiker ineen steken⊠Ik ben totĂ Ă l niet materialistisch en ben zeker niet gesteld ofzo op cadeautjes, maar als meter had ik toch verwacht dat ze eens iets zou doen voor de kleine. Maar dat is dus allemaal niet het geval. Hierdoor twijfel ik dus enorm aan mân keuze om haar als meter te vragen. Want ik zie het meterschap als een manier om iemand te betrekken bij je gezin. Iemand die veel voor je betekent en eigenlijk sowieso al deel is van de familie, emotioneel en sentimenteel gezien dan. Maar op deze manier twijfel ik of mijn kindje wel ĂŒberhaupt iets aan haar gaat hebben? Het terugnemen lijkt me zo radicaal en onbeschoft? Of ik haar op het kaartje laat staan is dan ook weer nog een andere vraagâŠ
Ik doe het allemaal op mân eentje, een bewuste keuze waar ik als persoon echt zeker wel klaar voor ben. Ergens had ik gwn verwacht dat ik iets zou hebben aan de âhechteâ vrienden, maar dat lijkt nu totaal omgekeerd.
Nogmaals, geen idee wat ik ermee wil bereiken om dit hier te posten. Het moet er gewoon even âafâ denk ik. đ