Dag mama’s
Ik weet al een tijdje geen blijf met mezelf. Ik heb in het ziekenhuis live borstvoeding gegeven aan ons meisje, maar dit viel me toen enorm zwaar. Ik had meteen diepe kloven die bloedden en ons meisje had constant honger, waardoor ik slechts 5 a 10 minuten tijd had tussen de voedingen door. Ik ben dan over gegaan op kolven en heb dit een drietal weken gedaan. Mijn man is zelfstandige en ging na één week al terug 15u per dag werken, waardoor ik er grotendeels alleen voor sta. De combinatie van haar flesjes te geven en nadien te kolven en dan ook nog het gevoel te hebben dat ik genoeg tijd met haar doorbreng heeft er mij toen doen beslissen om te stoppen met de borstvoeding. Eerlijk gezegd ook wel een beetje door de druk van mijn omgeving. Nu is ons meisje 4 maanden en voel me nog steeds elke dag schuldig dat ik ‘niet meer mijn best heb gedaan’. Ondanks dat ons meisje het super goed doet. Ik moet binnenkort opnieuw beginnen werken, dus nu terug beginnen proberen relacteren lijkt me ook onbegonnen werk. Zijn er mama’s die zich in mijn gevoel herkennen? Hoe zijn jullie hiermee om gegaan? Hoe hebben jullie dit een plaatsje gegeven?