Rouwen tijdens zwangerschap

Heel veel sterkte! Ik zou sowieso bij mijn diertje blijven tijdens de laatste momenten, hoe moeilijk ook. Dikke knuffel!

Veel sterkte! Ik heb van 2 grootouders en ons hondje afscheid genomen tijdens mijn zwangerschap. Heb het er nu soms nog moeilijk mee. Ik probeerde gewoon aan het kindje in mijn buik uit te leggen waarom ik zo verdrietig was maar dat ik ook nog steeds heel blij was dat hij er snel zou zijn om mij te knuffelen. 😉 Mijn zoontje is op 2 juli geboren en nu wandelen we vaak tot aan het kerkhof en vertel ik hem over zijn overgrootouders. Als we een boekje lezen met diertjes vertel ik hem over het hondje. Rouwen is een lang proces dat nooit lijkt te stoppen maar het kindje brengt ook geluk dat nooit stopt en daar trek ik me enorm aan op. En laat vooral je emoties toe. Opkroppen heeft geen zin want de tranen zijn er toch. Beter even alles eruit laten en stevig doorhuilen dan constant alles moeten inhouden. Dat voelt de baby volgens mij ook.

Mijn nonkel en oma zijn overleden toen ik 33 en 34 weken zwanger was. Mijn nonkel was de man van m'n meter (zus van m'n papa) en toen we thuiskwamen van zijn begrafenis kregen we telefoon dat m'n oma (mama van m'n mama) overleden was. 😭 Dit was zeer heftig. Ik heb vooral de tijd genomen om voor mezelf te voelen wat ik nodig had op dat moment om het verdriet een plaats te kunnen geven. Ik ben gaan wandelen met een vriendin om de eerste shock op te vangen. Vervolgens heb ik gevraagd of ik een lied mocht zingen op de dienst ter afscheid. Elke dag tot aan de begrafenis ben ik met dit lied aan de slag gegaan gedurende 5 a 10min heb ik mezelf rust en tijd gegund om te zingen, huilen en bekomen. Ik babbelde ook tegen Thor (toen nog Bosbes 🫐❤️) om hem te vertellen wat ik doormaakte en waarom ik verdrietig was. Ik ben mijn oma nog een laatste groet gaan brengen int mortuarium en was erbij met de begrafenis. Mij heeft dit echt geholpen + de steun van de rest van de familie en m'n vrienden. Hopelijk ben je hier iets mee. Veel sterkte ❤️