Hey mama's!
Geen vraag maar gewoon nood om eens even mijn spoed avontuur te vertellen.
Gisteren voormiddag heb ik mijn voet omgeslagen op de stoeprand en ben ik goed op mijn zij terecht gekomen. Naar de spoed met de voet natuurlijk want die stond tamelijk dik en ik kon er niet op steunen. Naar het ziekenhuis gegaan waar ze mijn zwangerschap ook opvolgen want ik ben wel goed op de grond gevallen.
Daar aangekomen was mijn voet niet echt prioriteit als ze hoorden van de val en de 28 weken zwanger. Meteen even aan de monitor, 30min. Dit werd al snel 1u45min.. er was een miscommunicatie, de vroedvrouw die mij had aangelegd was naar huis en had niks doorgegeven. Er was ondertussen ook een bevalling aan de gang dus ik wou niet op het belletje duwen maar ik moest echt wel zeer dringend plassen. 😄. Mijn mama was mee met mij en uiteindelijk heeft zij eens op de gang gekeken en iemand kunnen vinden die het niet druk had. Op de monitor zagen ze dat ik om de 10min een harde buik had gedurende 1u45min. Ik heb dit thuis ook wel elke dag maar ik zag daar geen ernst in want het deed geen pijn. Dit vonden ze toch wel wat te vroeg dus verder onderzoek bij de gynaecoloog want ze wouden uitsluiten dat mijn baarmoeder niet al verkort was. Er was dus een kans dat ik mijn gehele 3 maand zwangerschap moest doorbrengen in het ziekenhuis. Dat was het ergste scenario maar de hormonen speelden parten dus begon ik wel te pannikeren.
Gelukkig was alles oke en moet ik thuis rusten en elke avond een pilletje nemen om de baarmoeder een beetje te kalmeren.
Daarna uiteindelijk doorgestuurd voor mijn voet, waarvoor ik dus kwam. Het was ondertussen 4 uur verder en middag eten had ik niet kunnen eten.. onder de foto's, voet goed gekneusd en zeker 1 week niet steunen. Dus ik kan eigenlijk niks alleen qua huishouden, koken, winkel,...
Gelukkig is mijn vriend een schat en helpt hij zeer goed maar ik ben zelf een zeer proper persoon, alles moet netjes liggen en het liefst allemaal "perfect" schoon en ik durf niet hetzelfde verwachten van mijn vriend. ( Dit is waarschijnlijk ook de reden van de harde buiken aangezien ik niet stil kan zitten)
Deze morgen belde mijn schoonmama met het voorstel om morgen te komen poetsen, het was geen voorstel want ik had eigenlijk geen keuze want de val is bij haar op de stoep gebeurt, ik moest haar brengen naar het ziekenhuis voor haar suiker controles en ze had geen vervoer want ze heeft zelf geen rijbewijs en mijn schoonvader is zijn rijbewijs voor een tijdje kwijt want hij is tegen gehouden met de auto terwijl hij had gedronken.. dus ze voelt haar zeer schuldig dat ik nu net met haar moest rijden..
Nu, ik zie er zo hard tegen op want in mijn ogen ligt het hier vies en ik ben dan zo beschaamd wanneer zij hier dan moet komen poetsen. Ik zou zo graag eventjes alles schoon maken maar ik kan en mag niet op de voet steunen!
Ziezo, dit was mijn spoed verhaal. 😆