Hoe loopt jullie relatie in het derde trimester?

Hier totaal omgekeerd als hij niet aant werk is zijn we altijd samen. Ik persoonlijk zou met jou man ook niet kunnen omgaan😅 ik weet niet hoever je bent maar zeker op het einde is die steun en dat samen zijn wel belangrijk vind ik! Probeer eens te babbelen met hem, en probeer je gevoel uit te leggen of je verwachtingen

Ja ik vind het zelf bizar. We doen zeker leuke dingen samen, vorige week zijn we nog twee daagjes samen weg geweest. Hij doet zeker z’n best. En ik gun het ook als hij eens zonder me wilt weg gaan maar voor hem is op café gaan, naar een vriend gaan niet hetzelfde als een discotheek of festival want dat alleen is uitgaan. Ik begin aan de laatste vijf weekjes en prioriteiten liggen in mijn ogen wat anders. Focus zwangerschap en komst baby. Mijn heeft die focus ook heel zeker maar dat uitgaan nu vind ik niet nodig. Maar ik kan overdrijven :(

Voor mannen is het vaak ook zo dat ze nog geen besef hebben wat er op hun afkomt. Terwijl wij dat wel weten natuurlijk. Een man blijft een man, en ikzelf zou dan dat met hem bespreken. Dat je hem gerust een vrienden avond gunt maar uitgaan onnodig vind. Ik ben echt van het principe praten praten en nog eens praten met elkaar uiteindelijk geraak je alleen daar verder mee :)

Deed ik maar hij werd kwaad en begon me van alles te verwijten. Niet evident om dan rustig te praten

Onze relatie staat momenteel ook wel wat onder druk, al is dat misschien wel veel gezegd. Mijn vriend is zelfstandig aannemer en had nog enkele grote projecten. Door het regenweer schoof de aanleg van een terras steeds op, klant was ontevreden en ondertussen was hij bezig aan een badkamer waarbij de klant de leidingen niet wou vervangen maar dat bleek uiteindelijk toch nodig aangezien ze rot waren. Heel veel onvoorziene zaken dus, maar wel projecten waar een termijn op staat. Hij werkt dus heel hard en lang waardoor ik hem weinig zie. Als ik er iets van zeg, dan zegt hij dat hij nu even moet doordoen zodat hij klaar is tegen dat onze baby komt. Ik begrijp zeker wel dat die werken klaar moeten, maar ik voel me zo alleen… Ik kan gelukkig op veel hulp en steun van mijn ouders rekenen, maar ik mis mijn vriend en ik zou de laatste weken met ons 2 gewoon nog leuke dingen willen doen samen.

Ik vind het vooral een verschil tussen eens op café gaan in de buurt en uitgaan of naar een festival verder weg van huis. Mijn vriend doet nog dingen maar blijft wel in de buurt voor moest ik moeten bevallen + drinkt niet of maar eentje zodat hij steeds kan rijden… Dat hij af en toe weg is stoort mij niet omdat het met beperkte mate is en hij dus niet drinkt en in de buurt blijft. Ik zou dat persoonlijk wel als voorwaarde stellen 😬

Hier loopt het ook een pak moeilijker. Niet dat hij zoveel alleen wil doen, maar die van mij werkt in shiften waardoor hij vaak 's avonds of' s nachts moet werken. Als hij de vroege heeft wil hij ook altijd vroeg slapen en is hij overdag moe. Ook in het weekend werkt hij... Wij hebben nog een kindje van 22 maand dus overdag moet ik altijd voor haar zorgen en is hij er niet om te helpen. Komt hij thuis dan is hij moe... Dit frustreert mij enorm. Moe?? Ik ben moe! 's Nachts niet slapen van de harde buiken, een peuter die vaak nog wil drinken ' s nachts, momenteel een ijzertekort en zwangerschapsvergiftiging... Maar geen minuut tijd om te rusten.. Enkel als ze eens naar de crèche gaat. Hij begrijpt mij niet als ik hier eens over klaag.

Mijn man is ook heel weinig thuis. Doet lange dagen op zijn werk en voetbalt dan nog eens 4 avonden in de week + is nu ook nog laatste tijd veel naar feestjes geweest en uitgegaan. Hebben helaas weinig tijd nog voor elkaar, heel de agenda staat telkens vol ofwel moeten we samen naar andere babybezoeken in de vriendenkring ofwel heeft hij voetbal. Ik mis ‘ons’ ook wel en binnenkort is daar helemaal geen tijd meer voor … Ik heb gezegd hij is een dag verlof moet nemen. Alles wordt zwaarder en het kan snel gaan … + onze vrije tijd samen is vaak dan ikv kindje (kinderkamer ect). X

Verschrikkelijk! Ik vind de zwangerschap sowieso al een redelijke rollercoaster aan gevoelens en mijn vriend zorgt er precies voor dat dat gevoel nog een beetje versterkt wordt (niet dat hij het met opzet doet hoor)... De laatste weken wil hij gewoon plots vaker weg met vrienden, doet hij weer wat minder in het huishouden, en minder met mij. Ik snap het wel, ons leven staat compleet te veranderen maar door de hormonen krijg ik soms echt het gevoel dat hij mij niet meer leuk vindt 🤷🏼‍♀️ Hijzelf snapt dat niet echt... ik ben gewoon tot de conclusie gekomen dat hij echt niet kan omgaan met zwangere vrouwen en hun emoties, lol. De ene moment zijn we echt beste vrienden, de andere moment komen we gewoon echt niet overeen. Weird! Laat ons hopen dat alles weer mooi op z'n pootjes terecht komt eens ons kleine meisje er is.

Hier is het ook echt totaal het omgekeerde. Wanneer ik vergeet te melden dat ik gaan wandelen ben en hij thuiskomt van het werk en een leeg huis aantreft , dan is hij ongerust 🫣 Hij is super zorgzaam naar mij toe en soms een beetje overbezorgd. Hij vind het lastig om mij nog dingen te laten doen in het huishouden. Komende 3 weken zal ik steeds een halve week bij mijn ouders verblijven ivm schilder en behangwerken bij ons thuis en dat de chemicaliën die vrijkomen absoluut niet goed zijn voor de baby. Maar hij ziet er enorm tegenop mij zolang te moeten missen. Hij doet er alles aan om zoveel mogelijk Quality time te voorzien voor ons tweetjes en dat voelt heel fijn ❤️

Hier ook het omgekeerde 🤷‍♀️ als ik mij een dagje slechter voel of last heb vraagt hij direkt of hij iets kan doen. Hij helpt ook mee in het huishouden en wil zelfs helemaal niet alleen op stap gaan 🙈 mijn water moest maar eens broken zegt hij dan steeds😅 hij wilt ook elke afspraak met de gynaecoloog er bij zijn en neemt zelfs speciaal verlof als hij moet werken.Maar ik kan echt nergens over klagen heb echt een top vriend en zwangerschap. Nog 4 weekjes te gaan normaal 😊