Geen fijne zwangerschap en geen nesteldrang?

Ik heb sinds het begin dat ik niet meer doorslaap en het gevoel dat het mentaal echt weegt soms. Ik wordt 5x per nacht wakker al bijna 7 maanden. Ben emotioneel gezien hierdoor wat kwetsbaarder en dat stoort me wel. Voor de rest denk ik dat je nesteldrang wel komt, niets forceren :)

Praat er eens over met je vroedvrouw? Of probeer eens voetreflex uit. Ik heb een tijdje ook heel slecht geslapen. Dat ik 4-5x per nacht naar de wc moest en duurde een eeuwigheid eer ik terug sliep.en ik tijd had om te piekeren. Waardoor ik overdag geen energie had. Dit heb ik 2x laten doen en ik merk meteen verschil. Ik val nadat ik ben opgestaan om na de wc te gaan ook meteen weer terug in slaap.

Dit is mijn tweede zwangerschap en heb het nooit leuk gevonden. Sommige vrouwen vinden het speciaal, andere niet... Ik zou ef mij er niet te veel van aantrekken. Eens je baby'tje er is denk je niet meer aan al die ellende van de zwangerschap. Ik heb er hier nog eentje lopen van 21 maand wat het nog 10x erger maakt dan de vorige zwangerschap. Rusten is niet aan de orde nu 😅 ik snap ook niet wat mama's hier leuk aan vinden...

Hey! Ik kan me enorm vinden in jou verhaal! Ik ben nu 33 weken zwanger en had er ook “zo veel meer” van verwacht. Mijn eerste zwangerschap is jammergenoeg geeïndigd in een miskraam. Toen werden wij opnieuw zwanger dus waren we enorm blij. Jammer genoeg was dit van korte duur.. Mijn volledige 1e trimester misselijk geweest, overgegeven, ik was doodmoe,.. Ik keek enorm uit naar het 2de trimester met de hoop dat alles beter zou zijn. Helaas is mijn papa toen opgenomen in de intensieve zorgen en na een maand vechten is hij overleden. Tot zover een “beter” 2de trimester.. Maar toen kwam het 3de trimester aan.. Bij 28 weken zwangerschap ben ik opgenomen in het ziekenhuis met een verkorte baarmoederhals van 1,8cm.. Ik heb toen longrijping en weeënremmers gekregen, na meerdere ziekenhuisopnames zijn we ondertussen 5 weken verder.. Ik moet al 5 weken platte rust nemen en mag alleen recht staan om te eten en naar het toilet te gaan. Ik ben op dit moment mentaal helemaal uitgeput. We leven al 5 weken met de angst dat ons zoontje veel te vroeg geboren zou worden.. Door de groeiende buik en een enorm bewegelijke baby slaap ik de laatste week snachts ook enorm slecht. Ik begin ook enorm te twijfelen aan mezelf en voel me enorm schuldig tegenover mijn baby omdat ik nooit of amper een gelukkig gevoel gekend heb tijdens deze zwangerschap.. Ik hoop dat jou zwangerschap ondertussen al wat beter aan het worden is! Ik kan me héél erg vinden in je negatieve gedachten en begrijp je volledig! Je bent niet alleen! Zwangerschap wordt naar mijn mening veel te hard onderschat! Het is niet alleen maar leven op een roze wolk! Ik geef je een enorme knuffel! 🫶🏻 We slaan er ons wel door! 😘

Hey! Ik herken me in grote lijnen in jouw verhaal en ik vind het fijn dat je het deelt want zelf merk ik dat ik er weinig over kwijt kan tegen anderen. Ik ben nu 32 weken ver en zwanger worden was niet zomaar gelukt. Ik ben dus heel erg dankbaar, maar toch… Mijn vriend en ik hadden besloten om een pauze te nemen van het proberen toen het net gelukt was. Dat wisten we nog niet toen we even afstand namen. We hebben door de emoties toen ook woorden gehad en toen ineens had ik symptomen en jawel een positieve test! Helemaal niet hoe ik het mij voorgesteld had. Bij 5 weken zwangerschap werd ik ziek en vreesde de huisarts voor de baby. Gelukkig was mijn bloedonderzoek goed en kwam de baby er door. Nog geen twee weken later begon de misselijkheid, het overgeven en de enorme vermoeidheid. Pas tegen 14 weken voelde ik me wat ok. Nu sinds een maand ben ik weer regelmatig misselijk en zo moe! En ook die buik!! Plus de opmerkingen van mensen over mijn buik. Ik ben ook echt niet graag zwanger. Ik geniet wel van haar te voelen en naar haar bewegingen te kijken, maar dat is het. Ook is hier bijna nog niets klaar en ik wil het wel graag, maar het komt niet. Ik hoop dat we ons beter mogen voelen als we ons kindje mogen verwelkomen ❤️