Diabetes type 1

Ik heb type 1 diabetes (ondertussen al 28jaar), 2 jaar geleden bevallen van m’n 1e kindje en nu opnieuw in verwachting 😊

Oh wauw! Ik heb zoveel jaren moeten wachten en moeite doen om eindelijk “groen licht” te krijgen en dacht dat ik voldoende wist maar nu ik zwanger ben ben ik zó bang om het fout te doen/schade aan te richten aan m’n kind.. Telkens als ik denk dat we er zijn met de insuline hoeveelheid is het een nog geen week later terug zoeken en me schuldig voelen. Heb je een insulinepomp? Lukt het allemaal wat bij jou?

Ik heb nu een andere pomp (de 780G) en ik ondervind echt opvallend meer problemen hiermee.. ik had daarvoor een andere pomp (ken de juiste naam niet meer) maar daarbij moest ik meer zelf doen waardoor ik veel korter op de bal kon spelen. Ik weet bv dat bij bepaalde dingen om te eten veel meer insuline nodig heb dan dat de pomp voorstelt. Maar bij deze nieuwe pomp kan/mag ik niet meer “foetelen” omdat deze pomp met algoritme werkt. Ik heb wel het geluk gehad dat ik bij m’n eerste zwangerschap nooit echt die insulineresistensie heb ervaren en altijd gewoon mijn normaal basaal ben kunnen blijven gebruiken. En op dit moment ervaar ook nog niet echt meer nood te hebben aan meer insuline. Tenzij ik ziek geweest ben maar das dan weer een beetje normaal 😊 Schrik om iets verkeerd te doen gaat er, vrees ik, altijd een beetje inzitten want ik heb ook nog steeds stress als ik een hoge uitschieter heb maar mijn dokters zeiden wel dat zolang je die hoge pieken binnen een redelijke termijn terug omlaag krijgt, het wel weer meevalt. Maar ik snap wel goed dat dat altijd voor wat extra stress zorgt.. hoe loopt het verder bij jou?

Ik ervaar dus exact hetzelfde, zit sinds kort voor de zwangerschap ook op de 780G maar mijn pieken blijven echt lang hangen waardoor ik nog meer stress doordat ik geen correctie kan/mag uitvoeren van de pomp en geen “fake khg” in mag geven om net wel die insuline te krijgen.. Ben je bij je eerste kindje vroegtijdig ingeleid geweest? Hier zeggen ze momenteel dat ik maximum 38w zwanger mag zijn..

Idd, dat heb ik ook.. heel vervelend. Zeker omdat ik vaak denk “ik heb veel meer nodig dan dit beetje aan eenheden” maar als ik dan neppe bolussen doe krijg ik wel opmerkingen van de verpleegkundigen 😅 omdat ze ondertussen weten dat ik dit soms doe om mijn suiker terug omlaag te krijgen. Ja bij mij is ook sowieso al beslist om op 38 weken te bevallen maar bij m’n eerste zwangerschap heb ik op 37 weken een bloeding gekregen en ben ik 4 dagen in het ziekenhuis geweest. En dan ben ik, net de dag voor mijn inleiding, spontaan bevallen.

Hoe gaat het ondertussen bij jou? 😊

Steeds meer stress nu de datum van inleiding vast staat.. Ik moet vanaf 31w (binnen enkele dagen) elke week naar de monitor. M’n suiker lijkt momenteel goed genoeg voor het ziekenhuis terwijl ik zelf telkens denk “dit moet echt scherper” 😅.. En bij jou? Verloopt alles goed?

Ohja hier hetzelfde! Voor mijn endo is mijn suiker ook heel goed, zelf ben ik ook veel strenger en wil ik het veel beter hebben maar lijkt me niet echt te lukken helaas. Vandaag zei de gynaecoloog ook dat de baby nu al op P95 zat en dat als het zo blijft doorgaan de baby tegen de 38w ver over de 4kilo en gaat en ik dan nog vroeger ingeleid ga worden .. zij was dus ook iets minder positief had ik het idee. dus ook wel een hoop extra stress aanwezig 😅

Ohnee, zo’n dingen geven je idd nog eens extra stress erbovenop! Was je eerste kindje ook hoger geschat qua gewicht? Ik vind de extra mentale druk (die ik vooral mezelf opleg) door m’n diabetes best wel heavy ondanks dat er zoveel vrouwen zijn die het niet hebben en ook gewoon een baby krijgen met een hoger percentiel/gewicht..

Ik had het even nagekeken en toen werd er een moment ook gezegd dat hij op P91 zat en dan de keer daarna zakte het wel stilletjes aan. Maar toen had ik maar de gewone aantal keren een controle en nu heb ik praktisch élke week een controle. Uiteindelijk is ons zoontje toen geboren met 51cm en 3,580kg dus op zich heel erg oké voor een “suikerbaby”. Maar inderdaad, die mentale druk die je jezelf oplegt is zwaar! Maar ik kan je helemaal begrijpen dat je dat wel doet omdat je natuurlijk heel graag wilt dat alles goed gaat.