Eind vorig jaar had ik een biochemische miskraam. Ik was bij de volgende cyclus meteen weer zwanger maar had weinig hoop .. ondertussen 7 weken ver en zagen we vorige week op 6 weken een kloppend hartje en de 'juiste' groei dus voorlopig loopt alles zoals het moet maar toch blijf ik vrezen dat het alsnog zal mislopen... Ik heb wel de nodige misselijkheid en vermoeidheid, gevoelige tepels... Maar toch ga ik elke keer met angst naar het toilet. Dus ergens wil ik gewoon genieten van dit moment maar ergens wil ik me absoluut niet nog niet hechten aan het idee dat ik echt zwanger ben. Het is mijn eerste kindje en had het me helemaal anders voorgesteld. Ik dacht eens zwanger, ga ik gewoon genieten maar dat gevoel is dus erg ver zoek. Nog dames die dit hebben ervaren?