Inleiding

Bij mij is het allemaal heel vlot gegaan. Ik was aanvankelijk ook gepland voor een pre-inductie maar stond er uiteindelijk te goed voor. Ipv maandagavond binnen te gaan mocht ik dus dinsdagochtend binnen gaan voor gewone inductie omdat mijn baarmoederhals al zo goed als volledig verstreken was. Binnen gegaan met ongeveer 3 cm. Na 2 uur pilletjes weeën beginnen voelen, na 3 uur een weeënstorm gekregen zonder pauzes. Epidurale gevraagd op 4 uur bij 6cm en na 5u30 was ze er na 45 minuten persweeën. Ik heb dit dus als iets positiefs ervaren maar ik weet dat dit niet voor iedereen zo is.

Ik ben smorgens binnengegaan met 2cm ontsluiting. Hebben ze mij nog een pilletje opgestoken. Half 11 hebben ze mijn vliezen gebroken en weeenstorm gekregen en na 3u had ik weeen die opkwamen met nog geen half minuutje ertussen. Had nog maar 4cm ontsluiting en lichaam was aant afzien, kei hard trillen en vond geen ontspanning meer. Mijn baarmoederhals lag nog ver naar achter en kwam niet naarvoor doordat m’n lichaam zo in stress stond dus heb ik epidurale moeten vragen en vanaf toen is de ontsluiting meer gekomen en m’n baarmoederhals naarvoor gekomen. Heeft 16,5u geduurd in totaal waarvan 1u15min persen. Het was zeker geen slechte ervaring

Ik ben afgelopen woensdagavond ook binnen moeten gaan voor een inleiding. Ik zag hier ook tegenop, maar doordat de placenta zijn werking begon te verliezen, was het beter voor de gezondheid van ons dochtertje . Mijn bevalplan op voorhand was thuisbevalling in bad, alles zo natuurlijk mogelijk en geen epidurale. Dus ja, de inleiding was wel een serieuze streep door de rekening, maar de gezondheid van ons dochtertje voorop. Ik ben dus woensdagavond om 20u binnen gegaan. Ze hebben mij getoucheerd en ik bleek al 3 cm opening te hebben (waar ik niets van gemerkt had). Mar de baarmoeder was nog niet verweekt genoeg en de hals nog niet verstreken. Ze hebben toen wat gestript en uiteindelijk besloten om die avond niets meer te doen. De volgende morgen om 5u30 zijn ze twee vaginale tabletten komen steken. Rond 9u had ik voldoende verweking van de baarmoeder en hebben ze dan geprobeerd mijn vliezen te breken. Maar dat was niet volledig gelukt. Rond 10u15 hebben ze dan effectief de vliezen gebroken. En dan ging het plots rap. Vrijwel onmiddelijk na het breken van de vliezen kwamen de weeën. Om de 1min40 à 2 min kreeg ik een wee van 30 sec. Ze duurden dus nog niet lang genoeg. Maar dat was hels omdat ik verwacht had meer recuperatietijd tussen de weeën te hebben in het begin en mogelijk ook lichtere weeën. Na een 20 à 30 min zijn ze nog eens komen voelen en bleek ik nog steeds op 3 à 4 cm ontsluiting te zitten. Ik wist toen dat, hoewel ik het niet wou, ik die helse pijn geen uren meer ging volhouden. Ze zeiden ons ook van onze externe vroedvrouw die we erbij wilden op de bellen. De hartslag van ons kindje was ook niet geweldig goed. Bij elke wee daalde die te fel, waardoor ze een STAN (interne monitor) wilden plaatsen, iets waarvan we op voorhand hadden aangegeven dat zeker niet te willen. Uiteindelijk zelf gevraagd voor een epidurale. 45 min na het breken van de vliezen hebben ze die gezet. Gelukkig kwam de externe vroedvrouw net toe voor het plaatsen. Om 11u was de epidurale geplaatst. Ze hebben onmiddelijk een vrij hoge dosis gegeven, waardoor de pijn heel snel verminderde. We hebben dan onze externe vroedvrouw gevraagd over het plaatsen van een STAN. Zij gaf aan dat ze begreep waarom het ziekenhuis het wilde doen en gaf aan dat als haar hartslag zo bleef dippen en er na een uur weinig vooruitgang in de ontsluiting ging zijn, dat zij het ook aanraadde om eentje te plaatsen. Als er dan wel veel ontsluiting was, dan was het waarschijnlijk niet nodig. Maar dat het niet goed was als dat felle dalen van de hartslag te lang bleef duren. Zij bleef het hartje opvolgen. Aangezien mijn weeën niet goed waargenomen werden op de monitor, was het zeer goed dat zij dit opvolgde omdat zij wel kon merken wanneer ik een wee had. Het ziekenhuis zelf had hier nooit de tijd voor gehad. En wonderwel zagen we na een uur dat de hartslag van ons meisje niet meer zo hard dipte. Oef! Ongeveer een uur later kwamen ze nog eens voelen. En verassing, slecht 2u45 na het breken van de vliezen bleek ik volledige ontsluiting te hebben. Dat had ik nu ook niet verwacht. Blijkbaar was ik na het breken van de vliezen in een heuse weeënstorm terecht gekomen. Ze gingen een uur later terugkomen voor de bevalling, zodat ons kindje nog wat verder kon indalen. Uiteindelijk was het wat drukker en heeft het 1u45min geduurd voor ze terug waren. Ze hebben mij toen getoond hoe ik moest persen en ik mocht al eens proberen. Ze riepen onmiddelijk dat ze het hoofdje al zagen. Toen moest ik even wachten omdat ze onze gynaecoloog gingen bellen. Die was les aan het geven en ging proberen haar pauze zo te nemen dat ze erbij kon zijn. Maar die nam niet op. Uiteindelijk stond er nog geen halve minuut later een andere gynaecoloog bij ons. En toen mocht ik persen. Ik denk dat het toen rond 14u50 geweest moet zijn. Gelukkig was de epidurale bij mij zeer goed gezet, waardoor ik zelf nog alles voelde. Dus bij het opkomen van de volgende wee begon ik uit alle macht te persen. En plots riepen ze 'Stop, niet zo snel'. Dus ik stopte met duwen, maar 't was al te laat... floep daar was haar hoofdje al. Bij de volgende wee nog even persen en daar lag ze plots op mijn buik. De bevalling was dus alles wat ik op voorhand niet gewild had. Maar zelfs later diezelfde dag keek ik er eigenlijk al met een zeer positief gevoel op terug. De vroedvrouw had aangegeven dat bij een thuisbevalling en die reactie van het hartje, ze ook onmiddelijk naar het ziekenhuis gegaan waren. En ik heb uiteindelijk slechts 45 min afgezien, waardoor ik eigenlijk een heel ontspannen bevalling gehad hen en niet volledig uitgeput was (ondanks dat ik de nacht voor de bevalling slechts 2 uur geslapen had, want die bevaltafels liggen toch echt niet comfortabel om op te slapen). Ik denk dat ik mij niet beter had kunnen wensen. Dankzij de epidurale en het feit dat ze mij daardoor nog zo lang hebben kunnen laten wachten om te persen, valt ook de schade daar beneden goed mee. Waardoor ik ook na de bevalling vrij weinig pijn had. Eerlijk gezegd: hoewel het idee voor een thuisbevalling in je eigen vertrouwde omgeving mij nog steeds aanspreekt. Weet ik toch niet of ik er bij een tweede standaard terug voor zou kiezen. Ze hebben mij wel al gewaarschuwd dat ik als de bevalling van een tweede zou beginnen ik best snel naar het ziekenhuis kom. Want als ik wacht tot de vliezen breken, het wel eens zou kunnen dat ik het ziekenhuis niet eens meer haal 🤷‍♀️