Hoe gaat het met de papa-als papa het moeilijk heeft

Ik ben bevallen van mijn eerste kindje. Alles is vlot verlopen. We zijn nu 1 week verdere en enkele dagen thuis uit het ziekenhuis. We weten allemaal dat het zwaar is voor mama, lichamelijke, mentaal en emotioneel. Ik krijg veel hulp van papa, mijn vriend doet echt zijn best om er te zijn voor ons, in de mate van het mogelijke want ik geef borstvoeding en dat kan hij niet overnemen. Enkele dagen ging het goed, maar ik krijg nog weinig hulp van papa, papa zit erdoor. Iedereen vraagt hoe is het met mama en de kleine maar niemand vraagt hoe gaat het met papa? Iedereen beleeft deze tijd anders en voor mijn vriend was dit een hele mooie, speciale maar slopende verandering. Hij zag mij afzien door de weeën bij de bevalling en ondersteunde me. Hij ziet mij het moeilijk hebben met de borstvoeding (opstart en tepelpijn) en kan niets doen. Hij is bezorgd om ons en neemt over waar hij kan. Pampers verversen, het boertje na de maaltijd, zodat ik mijn rust heb, troosten. Maar het gaat hem niet meer. Hij probeert zich sterk te houden (want dat wordt van een man verwacht). Het gehuil wordt hem te veel, het slaaptekort, hij is afwezig, vergeet dingen, prikkelbaar. Hij aanvaardt geen hulp, wil alles zelf doen. We slapen apart en ik stuur hem naar bed. Hij wordt boos op mij omdat ik teveel vraag, (bv wil je mij een theetje brengen, kun je de kinderwagen meenemen naar beneden) probeer erop te letten en mijn vragen zelfs in te slikken, het zelf te doen maar ik loop op de toppen van mijn tenen. We maken ruzie over kleine stomme dingen omdat hij overreageert op iets onbenullig. (En ik ben natuurlijk ook moe) Hij beseft het en hij voelt zich gefaald, hij heeft het onderschat. Hij wil zelfs maar een week thuisblijven van het werk om het zijn baas gemakkelijk te maken. En ik, ik ben ook moe, ik draai op veel minder slaap (3-6 uur met al dan niet een middagdutje). Hij slaapt het klokje rond in een kamer waar hij ons niet hoort. Ik moet voor mezelf en ons dochtertje EN mijn partner zorgen. Ik heb mijn ongerustheid al geuit dat hij zelfs veel te moe is om te gaan werken. Daarom, wie vraagt, hoe gaat het met papa. Is er ook aandacht voor zijn mentaal welzijn? In mijn ontslagboekje staan alarmsignalen voor mama en haar welzijn- risico op postnatale depressie. Maar papa's worden vergeten, ook zij kunnen in het rood gaan. Wat zijn daar de signalen? Wie zorgt er voor de papa's.