Angstig laatste weken zwangerschap

Hey ik snap je zeker maar bij mij ligt het vooral aan de gynaecoloog jammergenoeg. Mijn eigen gynaecoloog is in zwangerschapsrust (toevallig 🥺) en haar vervanger ligt mij allesbehalve. Elk gesprek gaat over keizersnedes en alles wat kan mis gaan waardoor zij mij volledig op de kast jaagt. Ik weet dat ik mij geen zorgen moet maken want ik heb allesbehalve een risico zwangerschap (kindje ligt al klaar, in de juiste positie, maar is enkel nog niet ingedaald - wat logisch is aangezien ik nog maar 35 weken ben) maar de gynaecoloog in kwestie maakt mij volledig gek. Ook ervaar ik dat ik wat weemoedig loop en zou beginnen huilen als ik stilsta dat het binnenkort niet langer enkel mijn man en ik is (klinkt misschien dom maar we hebben een heel mooie en gezonde relatie en ik vind het jammer om het “met ons tweetjes” achter te moeten laten) begrijp me niet verkeerd ik kijk enorm uit naar de komst van de kleine spruit maar kan soms voor traantjes zorgen als ik er aan denk 🤷🏻‍♀️ is ook mijn eerste kindje dus gaat heel grote aanpassing worden en weet nog niet goed wat te verwachten 😅 wat betreft de bewegingen: ik voel hem ook niet gigantisch veel maar wel als ik in de auto zit (omdat ie dan minder ruimte krijgt) en ik zit toch wel veel ik de wagen wat dan ook telkens een ongemak maar ook een geruststelling is. Tips heb ik jammergenoeg niet maar ben wel benieuwd naar de andere mama’s hun ervaring hierin 🥰

Ik ook heel angstig dat ze toch nog iets mis kan gaan moet nog kleine 4 weken maar ben echt paranoia als ik haar niet veel voel en nu voel ik haar ook gewoon echt weinig laatste tijd .. heb wel heel goeie gynaecoloog dus dat helpt wel heb al iedere week op consultatie mogen gaan door weinig bewegingen constant maar altijd al goed geweest . Morgen terug controle en ben blij..

Super herkenbaar!! Ik heb de afgelopen week al 3x op het Vk gestaan omdat ik ze minder voelde. Net zoals jou ben ik idd echt kei bang dat er nu nog iets verkeerd gaat… Morgen ben ik 38w en word ik ingeleid, gelukkig 😊😊

Hey iedereen, ik snap jouw gevoel ook wel… mijn dochtertje zal het syndroom van down hebben en de laatste dagen begin ik er meer en meer aan te denken. Voor het moment is alles oke en ik voel haar elke dag waar ik echt blij om ben maar ik ben bang dat ik in een depressie ga vallen nadat ze er zal zijn. Ik voel wel dat ik er echt klaar voor ben en ben er nog steeds super blij mee maar weet niet wat mij te wachten staat en dat is iets waar ik over pieker. Ze zal sowieso meer zorg nodig hebben en denk als baby zijnde dat we daar nog niet zoveel last van zouden hebben tot ze echt naar school gaat moeten. Die gedachte blijft maar rond spoken van stel dat ze gepest zal worden, stel dat ze niet goed genoeg kan ontwikkelen etc dusja ik probeer het wel zoveel mogelijk uit mijn gedachten te halen maar ja who knows wat er gaat komen 🤷🏽‍♀️