Vroeggeboorte 31 weken

Hallo allemaal, Ons dochtertje is vorige week op 31 weken geboren. Ze verblijft nog op NICU/neonatologie tot haar uitgerekende datum, maar stelt het goed gelukkig. Het is allemaal heel onverwacht en snel gegaan. Op vrijdagavond had ik harde buiken die niet over gingen en steeds frequenter en vervelender werden. Zaterdagochtend had ik een beetje rozig verlies bij het afvegen en ben ik op controle gegaan in het ziekenhuis. Daar waren alle onderzoeken normaal en voelde ik me beter en mocht ik snel weer naar huis. Zondag toch terug wat meer harde buiken en klein beetje bloedverlies. Opnieuw allemaal geruststellende onderzoeken, ze wilden me wel graag 24u in observatie houden. Tegen de avond toch weeënremmers en longrijping gekregen omdat de baarmoederhals iets verkort was, maar nog steeds was de kans erg klein dat ik vroeger zou moeten bevallen. De medicatie sloeg goed aan. Maandagnamiddag toch plots opnieuw bloedverlies en contracties, en tegen maandagavond is er beslist om een spoedkeizersnede te doen omdat ze dachten dat de placenta misschien begon los te laten, wat achteraf ook zo bleek te zijn. Gelukkig wel met epidurale verdoving zodat mijn partner en ik het bewust konden meemaken. Ons dochtertje ademt zelfstandig, ligt niet meer in de couveuse (wel verwarmd bedje) en heeft enkel nog een maagsonde. Al haar onderzoeken tot nu toe waren goed en ze is al terug wat aangekomen. Ik geniet van het kangoeroeën met haar en haar te verzorgen, maar heb het best moeilijk met de hele situatie. We zijn elke dag enkele uren bij haar, maar haar telkens moeten achterlaten breekt m’n hart. Ze moet een tweetal maanden in het ziekenhuis blijven en we hebben nog een zoontje van 3 dus het is pendelen tussen onze kindjes momenteel. Het kolven om de 3 uur is vermoeiend, ik heb dus nooit meer dan 2 uur slaap aan een stuk en dan moet de ‘newborn’ fase thuis nog beginnen als ze naar huis mag. Ook het controleverlies en de abrupte veranderingen zijn lastig. We zouden nog enkele weekendjes weg doen, een zwangerschapsshoot, babyshower, suikerbonen kiezen,… valt allemaal weg. Ook geen natuurlijke bevalling, geen gouden uur, geen borstvoeding, geen kindje mee naar huis voorlopig… ik had haar zo graag nog langer in mijn buik gehad en rustig afscheid willen nemen van ons gezinnetje met 3. Haar zo klein en kwetsbaar zien liggen aan allerlei kabeltjes en alarmen die afgaan, is beangstigend. Ik besef heel goed dat we veel geluk hebben gehad en we zijn ontzettend dankbaar om in zo’n goeie handen te zijn in het ziekenhuis, maar ik had het zo graag helemaal anders gezien 😔 Bedankt om tot hier te lezen in elk geval.