Hey,
Wij verwachten ons eerste kindje en het is het eerste baby’tje langs zowel mijn kant als mijn partner zijn kant. Iedereen is dus dolenthousiast. Wat opzich super fijn is, maar soms ook best moeilijk.
Zo snapt mijn mama bv niet dat wij ons baby’tje mee gaan nemen als wij met ons kersverse gezinnetje op weekend gaan in december. Wij willen er graag met 3 even tussenuit na de geboorte en alle bezoekjes, maar ze is erg teleurgesteld dat wij onze baby niet bij hun gaan laten. Terwijl ik niet kan snappen dat ze zou verwachten dat wij onze baby van 3-4 weken oud een weekend zouden achterlaten.
Wij gaan onze baby op 4 maanden voor de eerste keer op logé doen omdat dit op sommige dagen het beste uitkomt met mijn partner zijn shiften, maar dit vind ze ook super laat: “Allez, dan is dat kind al 4 maanden” maar wij vinden niet dat we onze baby weg moeten doen (we willen dit ook gewoon niet) als die 2-3 maanden oud is om andere mensen gelukkig te maken. Wij willen als gezin gewoon zelf een ritme zoeken de eerste maanden.
Mijn grootouders (eind 70) willen een babybed kopen en installeren bij hun voor als de baby komt logeren, maar dit gaat gewoon niet gebeuren want wij vinden ze veel te oud om onze baby daar te laten logeren.
Daarnaast word er ook constant gegokt naar de babynaam en daar worden wij stilaan zot van. Er is 1 verrassing dat we hebben en dat is de naam en geven dit élke keer opnieuw aan, maar de vragen en gokjes over de naam blijven maar duren, tegen het irritante aan.
Nog mensen die zulke situaties ervaren? Hoe gaan jullie hiermee om naast iedere keer jullie mening/standpunt hierover te blijven herhalen?