16 april kan ik mijn eerste echo laten nemen.
Ik tel elke dag af, het lijkt nog zo ver weg.
De angst dat er geen kloppend hartje is neemt mijn dagen over.
Ik voel me eenzaam, enerzijds wil ik van de daken schreeuwen dat ik zwanger ben anderzijds neemt de angst het over dat er iets mis zou zijn en durf ik niets te zeggen.
Gedachten verzetten is zo moeilijk.
Bovendien voel ik me fysiek zo goed. Niet misselijk, niet meer zo vermoeidheid,.. waardoor mijn donkere gedachten extra gaan spelen.
Hoe gaat het bij jullie? Kunnen jullie het loslaten?