Misschien een raar onderwerp maar ik ervaar het de laatste weken echt hard..
Ik ben zo snel op mijn tenen getrapt of ik “zit heel snel op mijn paard” zoals ze ook wen zeggen.. zeker naar mijn man en zijn dochter (14j)
Ik kan niet tegen commentaar ivm de baby of een naam en dergelijke.. en het pubergedrag van zijn dochter al helemaal niet.
Ook zijn ouders dat schatten van mensen zijn hou ik precies wat op afstand terwijl die mensen echt uit de hemel gevallen zijn.. Ben ik de enige en zijn er nog mensen die dit hebben?
Ik zit precies soms echt vol pure haat en slechtgezindheid en achteraf heb ik er dan spijt van..