Zwanger? Toch niet?

ik zou andere arts nemen. En aan je bloed waarden ben je nog geen 6 weken. Is je hcg veeeeeel te laag. Ik ben 5 weken 3416 hcg en dat is perfect voor de termijn. Dus je termijn klopt volgens mij niet

Wat een slechte ervaring voor jouw eerste keer bij een gynaecoloog! Ik vermoed dat je nog geen 6 weken zwanger bent, omdat je HCG waarden daarvoor wat aan de late kant zijn. Heb je een "regelmatige" cyclus van 28 dagen? Dan moet je inderdaad de eerste dag van je laatste menstruatieperiode nemen als startdatum. Als je geen "regelmatige" cyclus hebt, dan is het wat moeilijker om exact te weten hoe lang je zou zwanger zijn. Ik zou om te beginnen van gynaecoloog veranderen. De ene gynaecoloog doet bijvoorbeeld glijmiddel op die echostok en de andere niet, dat op zich kan al een heel groot verschil maken! Verder zou ik ook, maar dat is persoonlijk, nog een nieuwe bloedname laten doen zodat je weet of je HCG en progesteron gestegen zijn. Hoe hoger je progesteron staat, hoe minder kans op een vroegtijdige afbreking vertelde de vroedvrouw mij ooit. Progesteron kan ook van de ene naar de andere bloedname wat schommelen. Wanneer je 7 weken zwanger bent, zou de gynaecoloog een vruchtzakje met vruchtje moeten zien + zou je het hartje moeten zien kloppen. Niemand kan jou zeggen wat je moet doen, maar probeer zo kalm mogelijk te blijven met het idee dat dat beter is voor het vruchtje. Ik duim met je mee dat je volgende week goed nieuws krijgt! 🤞🤞🤞

Mijn cyclus is normaal gezien super regelmatig. Ik kan er bijna de klok mee juist zetten bij wijze van spreken. Vandaag kreeg ik de uitslag van mijn bloedonderzoek van gisteren. Mijn HCG waarde was mooi doorgestegen (en beetje aan de lage kant maar wel meer dan het dubbele van vorige keer) maar mijn progesteron staat ondertussen maar op 2. Ik had de geneacoloog aan de telefoon ook gezegd dat vaginale echo me gisteren avond nog veel pijn deed (steken telkens ik voorover boog of mijn lage buikspieren gebruikte) en dat het vandaag aanvoelt als spierpijn, zijn reactie was heel onverschillig en zoiets van 'ja, dat zal zijn omdat je een miskraam aan het krijgen bent, he'. Wel héél toevallig dat het dan net is begonnen toen hij aan het rondkoteren was in mijn vagina, maar bon... Ik heb reeds een afspraak gemaakt met een andere geneacoloog maar die kan las op 4 oktober. Dus volgende week moet ik terug naar die beul... jeej...

Hoeveel staat je hcg dan nu? Je progesteron staat idd gewoon echt veel te laag. En je hcg voor hoe ver je zelf denkt te zijn, is veel te laag. Met 5 weken 5416. En die zit dan in de juiste curve. Dus ik vrees det er idd wel iets mis is.

Mijn HCG staat op 1200 en mijn progesteron op 2,9 in de test van 20/9. 18/9 was dit nog 772 en 3,3. 14/9 was het 147 en 5.4. Mijn HCG is dus aan het stijgen en mijn progesteron aan het dalen.

Hoi, er zaten 2 dagen tussen, dus normaal zou je hcg 1544 moeten zijn. Sowieso kan je geen 6 weken zijn.

Ik vrees ook een beetje dat dit geen goed nieuws is 😔 Op zich zit je wel tussen de waarden waar het tussen moet liggen, maar het baart mij wat zorgen dat je progesteron blijft zakken 😕 Wat zegt je huisarts? Kunnen ze je geen medicatie laten bijnemen zoals bijvoorbeeld utrogestan vaginaal opsteken? Hopelijk heb je bij je volgende afspraak met de gynaecoloog duidelijkheid... 🤞

Mijn huisarts heb ik nog niet gesproken maar de geneacoloog dacht dat het vruchtje zich misschien in de eileider had genesteld of buiten de baarmoeder. Op de echo was wel een vruchtzakje of zo iets te zien maar geen vruchtje.

Heb je al een nieuwe echo gehad als ik dat mag vragen?

Ik moet zo dadelijk terug naar de geneacoloog maar ben gisteren avond beginnen bloeden. Het is minder zwaar dan mijn maandstonden in het verleden, maar het voorspeld weinig goeds, denk ik.

Ik ben net terug bij de geneacoloog geweest. Volgens hem zou het vruchtje zich hebben vastgesteld in de baarmoederhals in plaats van in de baarmoeder. Volgens hem is dit iets zeer uitzonderlijk en is het iets dat in minder dan 1% van de buiten baarmoederlijke zwangerschappen voor komt. Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor een scherpere echo maar waarschijnlijk gaat de enige oplossing zijn dat de zwangerschap word stopgezet. Verder was er nu wel een beetje hartactiviteit te zien op de echo (vergelijkbaar met 5 weken, en niet de 7 die ik dacht zwanger te zijn), dus de bloeding is momenteel nog geen miskraam.

Dat is geen fijn nieuws, maar hopelijk geeft het je wat "rust" nu je het weet? Ik heb vorig jaar in mei een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad waarbij het vruchtje zich ook in mijn baarmoederhals had genesteld. Ik heb eerst cytotec moeten nemen om een miskraam op te wekken, maar uiteindelijk werd het operatief verwijderd (onder verdoving en achteraf fysiek niet veel last van gehad)... Veel sterkte morgen en ook met het verdere verloop! 😞

Bij mij hebben ze vandaag methotrexaat ingespoten, een soort chemotherapie die de vrucht zou moeten doen verschrompelen uit angst voor hevige bloedingen bij andere methoden. Ik weet momenteel niet echt wat gedaan met mezelf.

Sorry voor de late reactie! Hoe gaat het nu met jou? Voel je iets van die medicatie? Hebben ze jou uitgelegd wat er nu gaat volgen? Komt er nog een vervolgafspraak bij de gynaecoloog? Kan je bij iemand terecht om hierover te praten? 😔

Op zich is het wel ok... Ik voel me wat suf en moet af en toe wel huilen om de hele situatie, maar dat lukt me vrij normaal. Rationeel kan ik het wel plaatsen, emotioneel iets moeilijker. Het kwam ook vrij onverwacht omdat mijn vriend er van uit ging dat hij praktisch onvruchtbaar was. De dochter uit zijn vorige relatie is ter wereld gekomen met een behandeling. We zitten ondertussen ook in een verhuis/aankoop huis en ik ben chronisch ziek en zit momenteel thuis met een burnout. Ik moet nu 3 maanden wachten met terug zwanger te proberen worden. Momenteel voel ik me vooral heel moe, heb ik wat buikpijn, diarree en hoofdpijn. Volgende week moet ik op controle bij de gynaecoloog voor het overlopen van de bloedresultaten om te kijken of de medicatie heeft aangeslagen. Ik kan er wel over praten met mijn vriend en hij probeert me wel te steunen, maar begrijpt niet echt hoe het allemaal voelt voor mij.

Wat een verhaal! 😔 Dan kunnen jullie nu wel praten over al dan niet een kindje krijgen en kijken hoe jullie beiden hiertegenover staan. Het zou mooi geweest zijn, maar jammer dat het vruchtje zich niet op de goede plaats heeft ingenesteld 😔 Neem zeker de tijd om te rouwen en alles even te laten bezinken, dat is normaal en helemaal oké! Je gaat nu precies wel door een hele drukke periode privé dus ik vermoed dat je je gedachten wel kan verzetten 😕 Jij bent de enige die weet hoe zoiets voelt want jij had het vruchtje in jou en was misschien al aan het dromen over de toekomst. Je vriend kan dat nooit 100% begrijpen en kan jou alleen maar steunen, wat vermoedelijk ook niet altijd even gemakkelijk is want hij is misschien ook aan het rouwen, maar zolang jullie steun en begrip bij elkaar vinden, zal het wel goed komen! Hopelijk krijg je volgende week "positief" nieuws zodat er geen nieuwe behandeling of ingreep moet volgen... 🤞