Voorbereiding op crèche

Dag lieve mama’s, ons meisje is morgen 11 weken oud. 2 september start ze in de crèche omdat ik - helaas - terug aan het werk moet. Volgende week heeft ze 2 halve wendagen (voormiddag) in de crèche. Tijdens het intakegesprek op de crèche gaf ik mee dat onze dochter ‘s nachts heel goed slaapt (22-23u tot 7-8u ‘s morgens), maar overdag heel moeilijk en zelden zelfstandig dutjes kan doen (zoals veel kindjes, lees ik hier). In haar park of nestje of op haar speelmat zal ze uitzonderlijk eens 10-15min slapen wanneer ze echt moe is, maar meestal slaapt ze enkel diep en langere tijd wanneer ze op ons ligt of in de draagzak (soms ook in de buggy tijdens een wandeling, en in de auto is ook een succes). Ook zijn wij geen voorstander van haar te laten (in slaap) huilen. We troosten haar telkens zodra ze echt huilt (niet per se telkens meteen bij gewoon wat liggen jammeren). Ik maak me geen illusies, in de crèche hebben ze de tijd niet om haar telkens te troosten of op hun te pakken. Ik verwacht dit dan ook niet, maar mijn mamahart doet wel al pijn bij het idee dat ze daar ongetwijfeld gaat huilen, en moeilijk de slaap zelfstandig gaat vatten, en dat ze niet telkens meteen getroost zal kunnen worden. Ik ben ervan overtuigd dat de medewerksters in de crèche hun best zullen doen, en ik besef dat onze dochter door deze levensfase/stappen moet en ik wil ook dat ze zelfstandig wordt in het leven, maar toch loop ik al enkele dagen droevig rond bij het idee dat ze zich zal afvragen waar ik ben, liggen huilen of niet kunnen slapen terwijl er misschien minutenlang niemand komt, al die nieuwe prikkels.. Terwijl ik net de afgelopen 2,5 maanden er alles aan heb gedaan om haar een geborgen gevoel te geven. Quasi elke mama zal dit gevoel ongetwijfeld delen wanneer de start in de crèche eraan komt, maar ik moet het even van me afschrijven.. Ik heb nog een laatste concrete vraag voor jullie: in de crèche raadden ze me aan om deze en volgende week het laten slapen op mij af te bouwen, zodat ze dit alvast minder gewoon is voor de crèche. Ik begrijp het wel, alleen 1) gun ik haar momenteel nog echt haar slaap overdag, wat moeilijk lukt als ze alleen ligt en 2) geniet ik zelf nog enorm van de quality time en het huid op huid contact die ons deze en volgende week nog rest. Maar toch vraag ik me af of het niet egoïstisch van mezelf is om haar nu overdag nog zoveel te knuffelen en op mij te laten slapen, omdat de shock misschien des te groter zal zijn vanaf 2 september? 😔 Hoe pak ik dit het beste aan? Alvast hartelijk dank voor jullie tips! Een emotionele mama, wiens hart momenteel even overloopt van mixed feelings