(Spoed)keizersnede

Ik ging een geplande keizersnede hebben owv stuitligging en deze ging ingepland worden, maar op 37w brak mijn water en werd dit een "spoed"keizersnede. Ze noemen dit spoed omdat het niet gepland was die dag, maar het is niet zo dat er echt "haast" bij zat. Ik vond het achteraf gezien echt wel oké. Om 8u brak mijn water, om 9u waren we in het ziekenhuis. Ik kreeg een echo en moest 45 minuten aan de monitor. Van zodra de anesthesist en gynaecoloog beschikbaar waren, werd ik klaar gemaakt voor de operatie (infuus geprikt, blaassonde gestoken...). Dan ging ik al naar het operatiekwartier terwijl mijn partner zich ook kon omkleden. Daar werd de verdoving (epidurale / spinale) gezet. Bij mij was dit enkele keren mislukt en ze moesten een paar keer opnieuw prikken. Je voelt je benen tintelen en ze leggen je dan op de tafel. Ondertussen kwam mijn partner bij mij zitten. De doeken gingen omhoog, ze testen dan of de verdoving al werkt en van zodra ze hiervan zeker zijn, beginnen ze te snijden. Ons zoontje was er al na enkele minuten (toen was het bijna 11 uur). Het was bij ons een "gentle section" wat wil zeggen dat wij de geboorte hebben gezien want ze hebben toen het groene operatiedoek weggenomen zodat we door de plastiek konden kijken toen hij uit de buik kwam. Mijn zoontje werd heel even gecontroleerd (enkele minuutjes) en nadien bij mij gelegd. Heel eerlijk, ik herinner me van daarna nog maar heel weinig omdat ik zo geconcentreerd was op ons zoontje dat bij ons lag 😊 Nadien even bijkomen op een andere kamer en dan mocht ik naar mijn eigen kamer. Het weinige gevoel in mijn benen heeft nog een 6-tal uren geduurd. Qua herstel, de eerste 2 dagen waren het pittigst. Ik dacht de volgende ochtend al uit mijn bed te kunnen maar dit viel toch wel tegen toen ik recht kwam. Tegen de namiddag lukte het om toch even uit bed te komen. Dag erna ging het alweer een pak beter en werd de blaassonde terug verwijderd, dit zorgde voor heel wat minder last als ik recht kwam. Na 3 dagen werd ik alweer veel mobieler. Ik heb wel steeds op tijd pijnstillers gepakt, ook thuis. Een week na de operatie lukte zo goed als alles terug en had ik ook geen pijn meer. Ondertussen 5 weken verder en voel me echt weer zoals ervoor 😉 Voor mij dus een heel positieve ervaring 😉

Bedankt voor de info en details ❤️❤️❤️

Hier het geval geweest.. ik ben zondag 16/6 binnegegaan voor een inleiding had al weeen van 6u die ochtend om de 10 min maar kwamen niet korter op elkaar, in de avond keken ze naar ontsluiting en was er 3cm ze bekeken het heel positief dus gingen ze die avond nog niets in gang zetten. De volgende ochtend was er niet veel gevorderd helaas.. dus dan een tablet gestoken waardoor ik na lange tijd op 5 cm zat en ook bleef zitten, hierna kreeg ik weeenopwekkers amai wat was dat heftig na een uurtje weeenopwekkers zonder epidurale besloot ik dan toch de epidurale te vragen en vanaf toen ging het mis, 10 min nadat de epidurale goed zijn ding deed merkte de vroedvrouw dat de hartslag van de baby te hoog ging en te constant was, vroedvrouw kwam vaker binnen en buiten gelopen om te komen kijken en ik voelde dat er iets aan de hand was, ze probeerde er wat rond te praten omdat ze zag hoe bang ik was. Niet veel later een elektrode geplaats om de hartslag beter te kunnen volgen, daarna medicatie gekregen en ook nog een spuitje om mijn baarmoeder te laten ontspannend maar helaas werkte dit niet. Het volgende dat gebeurde was dat ze mij kwamen omkleden voor ‘moest’ het toch een keizersnee zijn en niet veel later waren ze daar met een bed om mij te vervoeren naar het OK, heel snel naar het OK met enkele telefoontjes onderweg die de vroedvrouw kreeg met de vraag ‘zijn jullie onderweg, zijn jullie er bijna’ waardoor ik nog meer angst kreeg. Ik sprak wel tegen iedereen maar dan ook iedereen mijn angst uit en werd heel goed opgevangen. Dan waren we in het OK en ging het allemaal heel snel en was heel spannend, maar dan was mijn lieve man daar en deed hij het heel goed! (17/6 om 15u22) Allemaal waard geweest alleen voelde het wel een beetje alsof mijn lichaam had gefaald, maar dat is niet zo wij zijn allebei sterk geweest en ik ben zo dankbaar voor mijn gezin. Soms had ik het wel moeilijk met het idee ‘het had anders kunnen lopen’ & vele mensen hebben het moeilijk met het litteken maar dat heb ik juist niet, het herinnert me er aan hoe krachtig de baby en ik zijn geweest en dat dat hem veilig hier heeft gebracht❤️

Mijn herstel is wel echt heel goed aan het gaan! De eerste dag was wel pittig maar het ging al heel snel vooruit en goed en ja het is het gewoon echt allemaal waard. Ik voel mij nu echt prima enkel als ik wat veel trappen moet doen ben ik wat uitgeput maar dat was tijdens de zwangerschap ook al🤣

Ik heb bijna hetzelfde meegemaakt. Ik had wel geen ontsluiting en de baby was niet ingedaald. Ik moest dus ingeleid worden mbv een ballonnetje en dan weeen opwekkers. 7cm ontsluiting en dan deed de baby het niet meer goed. Hartslag heel snel en plots werkte de epidurale niet meer, infuus wou niet meer druppelen terwijl hij wel goed zat. Ze probeerden de weëen te stoppen maar lukte niet. Ik was overstuur en helemaal op. Helaas niet veel steun van de vroedvrouwen. Telkens als ik vroeg gaat het goed komen met de baby gaat hij daar iets van hebben later krijg ik de antwoord ‘we zijn ons best aan het doen’ dat gaf alles behalve hoop. Een trauma bevalling was het voor mij helaas

Jammer om te horen dat je geen steun hebt gekregen van de vroedvrouwen.. is wel echt belangrijk om zulke momenten moet er niet aan denken krijg er kippenvel van… inderdaad zo iets laat echt wel een trauma achter. Heb zelf nu best wat bang om ooit nog zwanger te worden..

Bij mij een ongeplande keizersnede na 2x mislukte inleiding. Eerste keer werden we naar huis gestuurd in de hoop dat het nog spontaan ging gebeuren, 2de keer was ik al in arbeid maar bleef ik steken op 4-5 cm ontsluiting na al hele dag in het verloskwartier. Omdat onze kleine man als sterrekijker lag en redelijk groot was/is kon hij waarschijnlijk niet genoeg aandrukken om tot volledige ontsluiting te komen, dus in overleg met de gynaecoloog besloten hem via een keizersnede geboren te laten worden. Ik vond dit een verlossing omdat de weeënopwekkers enige invloed hadden op zijn hartslag en ik dus bij elke wee bang zat toe te kijken hoe hij er op zou reageren en ik dus echt niet meer kon ontspannen 🙈 Omdat het ‘s nachts was konden we vrijwel meteen naar het OK, mijn man mocht mee met een schort en een kapje op zijn hoofd en zat naast mij achter het doek. Omdat ik al epidurale had ging de verdoving ook heel snel. Zodra ze het hoofd eruit hadden ging het doek naar beneden en mocht mijn man de keizersnede doorknippen. Hij ging ook mee om hem af te vegen, te meten en te wegen terwijl ze mijn buik terug dichtmaakten en daarna werd hij meteen bij mij huid op huid gelegd. Ik mocht daarna meteen naar mijn kamer en kwam een vroedvrouw helpen met hem meteen aan de borst te leggen. Om 1u30 ‘s nachts was de keizersnede, de ochtend erna werd de blaassonde eruit gehaald en ging ik een eerste keer zelf naar toilet met hulp van een vroedvrouw. De volgende keren kon ik zelfstandig tot de badkamer wandelen. Ik was op zich redelijk snel mobiel maar door de baxter beperkt om zelf ons kindje te verschonen enzo. Na 2 dagen mocht de baxter eraf en deed ik eigenlijk alles zelf. Ook de band ter ondersteuning van de snee heb ik snel afgedaan omdat die drukte op mijn benen 🙈 bij thuiskomst droeg ik ook onze zoon op en af de trap en hebben we al ons eerste wandelingetje en terrasje achter de rug. Vandaag (1 week later) mogen ook de draadjes eruit! Dus herstel kan ook heel vlot gaan ☺️