Depressie door moeilijke omstandigheden

Mag ik even wat kwijt? Ik kan heel moeilijk over mijn gevoelens praten daarom probeer ik ze te typen. Ik ben 35 weken zwanger van ons klein wondertje (babytje van mama met pcos🙂 ) Mijn man en ik hadden een lange afstandsrelatie voor langer dan 7 jaar ( sinds puberteit al) En nu zijn we nog geen 2 jaar getrouwd en wonen we samen 😊 dit is een droom die uitkwam. Helaas kreeg mijn man vorige maand rare klachten waardoor hij gediagnosticeerd werd met Multiple siclerose, net gelijk zijn 2 nichten en zus. Dit kwam heel hard aan vooral hij nu allerlei klachten aan het krijgen is en heel de tijd geen energie heeft door de medicatie (hij doet nog zijn best om mij met alles te helpen) Onze babykamer is nog niet eens af. Mentaal gaat het niet goed. Veel angsten dat hij binnen x aantal jaar misschien op een rolstoel zal eindigen of dat hij zonder werk zal geraken. Gaat de baby ook de ziekte krijgen? Kunnen we nog voor een 2de kind gaan of is dit egoïstisch? te veel vragen die niet geantwoord kunnen worden😞 Ik heb geen idee hoe ik borstvoeding kan aanpakken. We hebben nu al veel uitstapjes naar het ziekenhuis en ik kan/wil hem absoluut niet alleen laten. Ik wil naar elke afspraak van hem meegaan en als hij opgenomen is wil ik hem niet alleen in het ziekenhuis laten. Met baby die borstvoeding krijgt lijkt mij dit moeilijk maar ook wil ik de beste voeding voor de baby en dat is borstvoeding Mijn man mag geen stress hebben en hij is nu al heel bang van de bevalling. We zijn aan het overwegen om mijn schoonzus te laten blijven bij mij tijdens de bevalling en hij gewoon buiten wacht. Hij is bang van bloed, spuitjes en kan door deze omstandigheden minder goed omgaan met stress. Hij krijgt ook lichamelijke klachten bij stress. Zoveel vragen en angsten dat ik het gevoel heb geen energie te hebben om te bevallen en dat ze mij gewoon met keizersnee moeten helpen. sorry voor de lange tekst ik heb even wat support nodig 😞