Zoals de titel al zegt nog mama's die hun bevallingsverhaal geen plaats kunnen geven en hier blijven over piekeren/ wenen?
Onze zoon werd geboren op 40+4 weeën kwamen spontaan en mijn water brak. Eenmaal in het ziekenhuis zagen ze meconium in het vruchtwater 12u na de eerste wee en na 25min persen kwam eindelijk onze kleine man ter wereld. Al snel werd duidelijk dat er iets niet klopte. Hij werd dadelijk meegenomen en beademd na een uur werd hij naar de nicu gebracht ik mocht hem even aanraken aan zijn voetje. Pas de dag nadien mocht ik hem eindelijk vasthouden. Nu 6 weken later is alles in orde hij heeft 2 weken op nicu gelegen met mas. Ikzelf mis nog steeds die eerste momenten ik had graag huid op huid contact willen doen na de geboorte en voel alsof die eerste momenten mij ontnomen zijn eerste wasje/ eerste flesje allemaal dingen die wij niet hebben mogen doen. En die gaan nooit meer terugkomen als ik eraan denk begin ik nog steeds te wenen. Ik kan dit niet loslaten nog mama's die het moeilijk hebben met hun beavllingsverhaal of tips om het los te kunnen laten. Het is ook ons 2de kindje en er komt geen meer ik denk ook dat het daarom zo moeilijk is.