Bevalling niet kunnen loslaten

Hey, ons meisje had 11j geleden op 8w een hersentumor. Ze werd uit onze handen gerukt (niet letterlijk natuurlijk) en we moesten alles maar laten begaan. Zelf sta je machteloos aan de zijlijn en moet je iedereen maar vertrouwen. Ik herken je gevoel. Ik heb het 11j later nog steeds moeilijk en nu met de geboorte van Lyo komt dit allemaal terug. Het heeft tijd nodig. Af en toe naar een psycholoog gaan heeft me geholpen. Gelukkig gaat alles nu goed daar. Sterkte!

Hey Cartia, ik vind het ontzettend jammer voor je dat je dit gevoel hebt. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je dit voldoende uit en bespreekt met partner, vrienden, kind en gezin, dokters...Zo heb ik het gedaan om het te kunnen plaatsen. Iedereen mag mijn verhaal weten. Ik heb ook een minder goed gevoel over mijn bevalling maar eerder in de zin van hoe ver ze mij gedreven hebben... Fysiek (en de complicaties achteraf) en mentaal. Pas achteraf heb ik alles kunnen malen in mijn hoofd. Ik heb 38 uren moeten trekken en sleuren tot een natuurlijke bevalling, die door de vroedvrouwen als heel zware bevalling werd beschreven. Gelukkig niet direct zwaar voor de baby maar eerder voor mij. 6 x intraveneuze tussenkomst anesthesist, kotsen, beven, koorts, Geknipt, gescheurd, getrokken, vaccuumpomp, schouder vast,manueel eruit halen, vroedvrouw die op mij bijna stond... En pas achteraf alle risico's lezen voor baby mocht dit alles niet gelukt zijn...Nu heb ik dit deels al kunnen plaatsen wetende dat de baby het goed doet en ik ook aan het beteren ben. Daar trek ik mij aan op, al ben ik mij bewust dat ik voor een eventuele tweede geboorte wel wat mentale ondersteuning ga opzoeken. Probeer vooral nu alle nieuwe momenten met jouw zoontje te koesteren. De eerste dagen komen niet meer terug maar er komen nog zoveel eerste momenten aan waar je dubbel van kan genieten nu , wetende dat hij het goed doet❤️❤️❤️

Geen ervaring mee, maar ik wil gewoon zeggen dat ik het superjammer vind voor jou. Hopelijk gaat alles verder goed met jullie! Heb je een goede band met je huisarts of vroedvrouw waar je dit eens kan aankaarten? Of een fijne verpleegkundige bij kind en gezin?

Ik had ook een voor mij traumatische bevalling bij mijn eerste kindje. Een draagdoek heeft mij wel geholpen om te verwerken. Veel knuffelen op die manier en je kleintje zo veel mogelijk dicht bij je dragen. Nu een tweede kindje en ben blij dat ik die momenten wel heb kunnen krijgen vanaf de geboorte. Veel geluk samen en sterkte bij het verwerken van je bevalling. Je bent niet alleen!

Mijn vroedvrouw en verpleegkundige bij k&g kijken vooral naar het kind mijn verhaal is maar bijzaak. Vaak hoor ik ja dat is inderdaad moeilijk maarja hij is nu thuis... mijn schoonouders zijn ook zo het is toch gepasseerd en hij is nu gezond dus wat is het probleem vinden ze. Mijn partner verstaat mij wel ook die eerste momenten zijn ons allebei ontnomen. De buurvrouw van mijn schoonmoeder is ook vroedvrouw en zij had net hetzelfde gevoel na haar bevalling dus die begreep me wel maar mijn schoonmoeder komt dan tussen en minimaliseert alles. Schoonzus hetzelfde ze hadden een prematuur kindje ook vrij lang in het ziekenhuis gelegen. Had ergens gehoopt dat ze mij wel begreep maar in tegendeel want haar situatie was toen erger dan de mijne

Ik herken al de gevoelens die je beschreven hebt want zelf heb ik ook een moeilijke bevalling gehad en dag later heeft mijn dochtertje 2x aan beide longen een klaplong gehad. 6 weken geleden ben ik bevallen via een niet geplande keizersnede. Ik ben ingeleid omdat ik hogebloeddrukproblemen had en werd ingeleid zonder epidurale, omdat dit niet mocht door mijn littekenweefsel in mijn rug. Na 24u hevige pijn een keizersnede. En vervolgens 2weken in de nicu afdeling.. ze is geïntubeerd geweest en vanalles.. alle eerste momenten zijn ook bij ons ontnomen en kan het ook niet loslaten.. ik begrijp je zo goed.. en idd de meeste mensen minimaliseren alles omdat het nu beter gaat of omdat er andere mamas en papas zijn die ergere dingen meemaken.. en het allerergste de dokters en zorgverleners noemen het jammer genoeg ‘pech’.

Wat een naar gevoel moet het zijn kan er niet van meespreken. Maar vind wel jammer voor je.. maar mss helpt kangeroeën met de baby wel.. is gewoon veel in draagdoek bij je hebben ook huid op huid.. gaat je een rust gevoel geven.. en kan je mss zo toch nog gaan genieten en beter voelen? Wens je veel succes ♥️

Ja inderdaad of de hulpverleners zeggen kijk maar nu gaat alles gelukkig goed. Ik ben jaloers op vrouwen die dit wel die eerste momenten hebben kunnen meemaken en dat vind ik zo erg. Ik wil niet jaloers zijn maar het is sterker dan mezelf.