Angst/ eenzaamheid/ lastige situatie

Misschien is hij wel echt gewoon heel moe en heeft hij nood aan wat vakantie? Of heeft hij stress voor de aanstaande bevalling en baby die eraan komt, en probeert hij het weg te slapen. Of is hij zijn job gewoon beu? Is het misschien tijdelijk een oplossing dat jullie apart slapen zodat je niet wakker wordt van zijn wekker?

Hij is net 1,5 week door arts thuisgezet… ik krijg op deze manier gewoon schrik dat hij zijn job zal verliezen… 😢

We hebben geen logeerbed… en het is al zo lang gaande dat ik ook gewoon hyper alert ben. Ik schiet wakker en begin te stressen of hij wel of niet gaat werken…

Ze kunnen niemand ontslaan tijdens ziekte. Laat hem even goed uit rusten komende week. Zodat hij zich terug beter voelt tegen dat de baby er is. Gezondheid gaat voor werk.

Hey Justine, Ik begrijp dat je gefrustreerd bent. Dat is niet meer dan normaal. Maar aangezien je partner ook bezig is met de verbouwingen in huis en dan nog moet gaan werken als arbeider, snap ik ergens wel dat hij moeilijk kan opstaan om naar werk te gaan. Misschien neemt hij teveel hooi op zijn vork? Kindje komt er bijna, huis is nog niet af,... misschien ervaart hij hier ook stress hierdoor. Ik zou proberen om eens een goed gesprek aan te gaan met hem, probeer rustig te blijven wanneer je met hem praat. Ik begrijp door de hormonen dat het makkelijk gezegd is als gedaan. Maar misschien kan je hem geruststellen door te zeggen dat hij enkel in het weekend aan jullie huisje werkt, en dat ook al is de baby er al dat het nog niet zo erg is als het nog niet af is. Ik weet helaas niet hoever jullie staan met de verbouwingen maar denk je dat het haalbaar is als hij er even een pauze van neemt? Want de moeite hebben om op te staan om naar werk te gaan is meestal een teken van een beginnend burn out. Ik duim mee voor jullie beiden! 🦋🫶🌻

Ziekte is geen reden voor ontslag, dus hopelijk is hij goed uitgerust na die anderhalve week en kan hij weer met veel goeie moed aan het werk 😊

Dan is het nu even een moment voor jullie beiden om goed te kunnen uitrusten 😁

Die anderhalve week is reeds voorbij… hij moest gisteren en vandaag gaan werken en ligt nu weer nog steeds in bed… gisteren ook niet geweest… Ik probeer begrip op te brengen, maar het lijkt zo uitzichtloos. Hij is de voorbije maanden al meer niet als wel gaan werken en als het zo doorgaat lijkt het mij wel goed mogelijk volgens mij dat hij zijn ontslag krijgt… 😢 Mijn geduld en begrip lijkt ook wat op te zijn. Vooral omdat hij vaak stuurt naar zijn werk ‘ ik zal wat later zijn’ en dit 10x om uiteindelijk dan zijn kat te sturen,…

Oh, dat had ik verkeerd begrepen uit je bericht, sorry. Maar heeft hij dan ook kunnen rusten in die periode of heeft hij gewoon hard doorgewerkt met jullie renovaties? Ik had er zelf niet aan gedacht, maar wat Najima hierboven aanbracht over een mogelijks beginnende burn-out kan ook een goede verklaring zijn. Toch nog eens langsgaan bij de dokter? Doet hij het werk op zich nog wel graag?

Hij heeft 2 dagen doorgewerkt en daarna volledig rust genomen. Alles leek goed, hij stond toen die dagen wel gewoon vlot op… Hij geeft aan dat hij zijn job wel graag doet… Hij is al bij de huisarts geweest, toen bleek hij wat vitamines te kort te hebben dus neemt supplementen. Ik zei hem ook al van aub, laat je dan gewoon thuisschrijven, want dit kan zo ook niet verder… beter thuis op ziekte dan thuis zonder werk net voor de bevalling denk ik dan? Ik krijg er gewoon zoveel stress van, dat ik niet kan genieten van de laatste weken zwanger,… Ik loop de muren op, weet niet waar ik terecht kan etc,… Voel me gewoon zo alleen hierin.

Hmm, maar iets houdt hem toch duidelijk tegen om naar zijn werk te gaan dan... Inderdaad, beter ziekteverlof dan werkloos. Daar ben ik het mee eens. Heb jij er al over gesproken met iemand anders dan je partner? Met de vroedvrouw bijvoorbeeld? Dat zal niet meteen je partner zijn problemen oplossen, maar je moet natuurlijk ook aan jezelf denken!

De vroedvrouw die nadien aan huis komt is op de hoogte, de huisarts ook, die tonen gelukkig veel begrip. Al blijft het elke dag wel een enorme stress voor mij. Steeds wakker om 6u20 en dan moet ik mij zien bezig te houden om niet gek te worden zeg maar… maar dat word ook steeds lastiger gezien ik bijna 35 weken ben 🫠

Da's alvast fijn dat er professionele hulpverleners zijn waar je je ei kwijt kan! Pfoe, ik zou doodmoe zijn 😂 De enige keren dat ik zo vroeg wakker ben is als ik last heb van maagzuur/reflux. Dan lees ik een beetje of scroll op mijn gsm, maar ik val daarna wel weer gewoon in slaap tot ik moet opstaan 🙈 Misschien helpt het om in bad te gaan (als je er een hebt) of bijvoorbeeld een wellnessmomentje te houden? Voetenmasker, gezichtsmasker, buikmasker, ...? Of een boek lezen, serie kijken? Of heb je niet zoveel tijd in de ochtend voor je moet gaan werken? 😬

Ik ben meestal tegen 10u inderdaad al moe 🤣 Ik werk in de zorg op de kinderafdeling dus zit sinds mijn 6 maand thuis. 🙈 Ik kon hem overtuigen naar de huisarts te gaan, hopelijk is hij daar inderdaad eerlijk en speelt hij open kaart.

Ooh, ja dan heb je ook al niet veel anders om op te focussen, vervelend... Ik hoop dat jullie er samen snel uitkomen 🤞 En dat je toch nog wat kan genieten van die laatste weken ✨

Dankjewel voor de niet oordelende antwoorden! Want hier had ik steeds het meeste schrik voor! 🩷 jij ook nog veel succes!

Ik kom hier graag even op terug. Mijn vriend is toen thuisgezet door de arts, oorspronkelijk 1 maand wegens vermoedelijk burnout/overspannen. Hij wou maar 2 weken en moest en zou vandaag terug gaan werken, aangezien hij niet thuis wou zitten tot aan vaderschapsverlof… Vandaar uiteraard na veel snoozen, beslist dat het niet lukt om te gaan. Ik vind dit heel erg voor hem en het toont ook wel aan dat er meer aan de hand is.. Dit bezorgt mij ergens ook wel veel stress. Gaan ze hem ontslaan? Financieel is het ook niet top… hij is namelijk arbeider dus valt snel op ziekenkas, beiden op uitkering is uiteraard niet top. Hij zou ook een auto met 5 zitplaatsen krijgen, dat zal nu ook niet doorgaan waarschijnlijk… Ik ben vrijdag 38weken dus hoogstwaarschijnlijk zit hij thuis om daarna meteen 2 weken vaderschapsverlof op te nemen, daarna gingen we op vakantie… Ik weet dat ik me het niet zo moet proberen aan te trekken, maar het maakt me angstig, geeft me stress etc…

Hey Justine, ik begrijp jouw stress maar het lijkt precies dat hij wel niet echt luistert naar de dokter of zichzelf. Als de arts zegt een maand thuis dan had hij dit wel moeten (los van te denken ik ben Vaderschapsverlof kwijt). Want in 2 weken ben je niet verlost van overspannen/burnout. Nu heeft hij zich eigenlijk terug drukgemaakt om te gaan werken. Zo blijft het een straatje zonder einde. Ik zou nu inderdaad de tijd uitzitten van het overspannen, genieten tijdens Vaderschapsverlof (zal ook wel deels stressy zijn) en dan batterijen opladen op vakantie. Zo neem je voldoende tijd om te recupereren. En als blijkt dat het nog altijd niet werkt dan denk ik dat hij voor een andere job gaat moeten gaan. Eén die hem wel voldoening geeft om op te staan en moeder/kind te voorzien van inkomsten. Komt goed ❤️

Dat lijkt me heel normaal dat je hier stress van krijgt. Maar ik hoop dat jullie er ook vrede mee kunnen vinden, hij doet het niet expres. Het is een slechte timing en rusten is moeilijk, maar soms ook echt broodnodig...

Ik ben 36 weken zwanger en begrijp je angsten, stress en frustraties helemaal. We zijn sowieso al meer hormonaal dan anders en het is sowieso een heel spannende gebeurtenis die op ons afkomt... Ik heb zelf echter ook een burn-out achter de rug. 3 jaar geleden ben ik initieel enkele weken thuis gebleven met het vermoeden van een burn-out, doordat ik geen recht had op een uitkering ben ik na een paar weken weer gaan werken. Hierdoor ben ik enkele maanden later opnieuw uitgevallen, dit keer voor 6 maanden... Een burn-out kan je spijtig genoeg niet "overhaasten". Ik kon maanden niks doen, dus letterlijk ALLES kwam op mijn partner terecht. Dit is iets wat je natuurlijk niet kan gebruiken op dit moment, maar ik denk dat duidelijke communicatie hier het belangrijkste gaat zijn. Zo kan jij begrijpen wat er bij je partner omgaat, waarom iets wel of niet lukt en kan er hopelijk ook een plan op langere termijn opgesteld worden (indien nodig langer ziekteverlof?). En ook voor je partner kan dit denk ik alleen maar helpen om wat meer duidelijkheid te hebben (ipv zichzelf te proberen pushen wanneer dit niet mogelijk is). Ik hoop dat het snel wat beter gaat en wens jullie veel succes met de komst van jullie wondertje, hopelijk geeft dit ook wat energie en nieuwe goede moed