Binnen twee weken moet ik gaan weer gaan werken. Onze zoon is tegen dan 18weken. Ik had er kei veel zin in, omdat ik het wel fijn vind om ook weer een andere rol op te nemen dan alleen de mamarol. Maar hoe dichter het komt, hoe meer de moed me in de schoenen zakt.
Ik heb al een zoon van 4 jaar en ik kan me nog levendig herinneren hoe heftig ik het ervaarde om toen weer op de snelle roltrap des levens te stappen.
En met die herinnering, heb ik precies de mentale ruimte niet om dat weer te doen.
We heben helaas niet de financiële mogelijkheden om langer thuis te blijven...
En eenmaal aan de slag, vind ik het misschien wel weer leuk, maar ik zit er een al een paar dagen mee. Man luistert, maar ja, die heeft geen mama beer in zich, dus de herkenning is er niet.
Wou het gewoon even van me afschrijven . :-)