Stresslevels 😬📈

Ik merk dit ook enorm! Mijn emmertje is heel snel vol 🥲 er komt een drukke periode aan op het werk en ik weet oprecht niet of ik het aan ga kunnen... wat voor hulp heb je ingeschakeld?

Hier zeker niet meer stress dan voorheen..gelukkig als ik het zo lees. Heb je iets om wat je gedachten te verzetten ook? En goed dat je hulp hebt! Helaas bestaat er geen aan en uit knop anders had ik deze ook al lang eens gebruikt voor andere zaken dan

Ja zoveel te beter! Eigenlijk had ik al een (groter dan ik dacht) stressprobleem vooraleer ik zwanger was. Ben door een heel heftige periode gegaan, o.a. op dat moment ook een miskraam. Stress en verdriet nekken me de laatste maanden echt. Ik zoek afleiding en probeer mij te ontspannen, maar dat lukt me al een lange periode niet. Het is heel frustrerend. Mijn hoofd wil verder, maar in mijn lijf giert de stress continue.

Dat wisselt heel erg.. Ik had voor de zwangerschap wel veel meer stress dan tijdens. Sowieso kan ik ook niet goed overweg met stress. Maar ik zat niet lang geleden dan ook nog in een burnout/depressie en werd daarvoor ook een jaar begeleid. Ik vermijd nu wel heel veel stressprikkels door gewoonweg niks meer te doen waar ik geen energie voor heb of zin in heb. En probeer echt alleen tijd te steken in leuke dingen, en middagdutjes! 🤭 Misschien niet altijd even tof voor de buitenwereld maar wel nodig voor de baby en het werpt wel z'n vruchten af. Misschien kan jou dat ook helpen? Iedereen moet daar natuurlijk een beetje z'n eigen weg in vinden.. Hoewel, naar mate het einde nadert en er écht dingen in orde moeten gedaan worden voor de baby, merk ik wel dat ik ook terug sneller gestresseerd ben. Gelukkig vertrekken we dit weekend voor 3 weken op reis, ik hoop dat mij dat gaat helpen om terug wat rustiger te worden. Hopelijk vind jij toch ook een manier om te ontspannen🤞🏼 en zo niet, je nergens schuldig over voelen. Zoals je zegt, een 'uit'-knop bestaat niet 🥰

Werk is ook iets dat ik heel moeilijk vind tijdens mijn zwangerschap. Net omdat de stress er daarvoor ook al los over ging. Ik heb psychologische hulp gezocht. Fingers crossed.

Bij mij wordt er ook gesproken over een burn-out, veroorzaakt door eigenlijk heel wat stress en verdriet op verschillende vlakken in mijn leven die samen kwamen op hetzelfde moment. Ik vind het heel moeilijk om daar uit te geraken, maar ik probeer heel erg. De stress giert altijd door mijn lichaam, heb paniek en angstaanvallen etc. Heb nu psychologische hulp. Het advies om vaker leuke dingen te doen snap ik zeker. En dat probeer ik ook echt, maar ik geniet er nooit van. Of ja: ik vind het wel ‘leuk’ op zich en ga zeker nooit zeuren, maar het ontspant me niet echt. Dat voel ik aan mijn lichaam. Die lichamelijke spanning probeer ik ook wat met kine op te vangen, maar dat lost ook niet veel op precies op dit moment. Zit een beetje vast 😌😂. En de baby maakt me echt heel erg gelukkig. Mijn gevoelens zijn dan ook heel ‘verdeeld’. Ben erg dankbaar, gelukkig en verliefd op mijn kindje. Maar ben ook zeer gestresseerd en bezorgd over de toekomst op deze manier.

Oh dit is zo herkenbaar om te lezen.. Ik heb ook lang gedacht dat ik vast zat en er niet uit zou geraken en voor lange tijd was dat eerlijk gezegd ook effectief zo. Het heeft dan ook 2 jaar geduurd voordat er dan plots toch een klik kwam.. voorzichtig wel, want het kan snel weer omslaan. Maar nooit meer zo erg als het geweest is. Ik geloof heel erg dat alleen voldoende tijd kan helpen om bepaalde zaken een plaats te geven en nieuwe positieve manieren in je leven te introduceren om ermee om te kunnen gaan. Je doet verder alles wat je kan, psychologische hulp, kiné, wel proberen om leuke dingen te doen... Vooral veel geduld hebben met jezelf en de situatie en zacht zijn voor jezelf. Het gaat stom klinken maar het wordt echt beter🧡

Dank voor je medeleven en advies, dat doet goed. 2 jaar lijkt erg lang voor mij. Anderzijds ben ik al wel een 2-tal jaar constant gestresseerd. Ik hoop dat het sneller betert. Misschien dat ook de geboorte van ons kindje een positieve nieuwe richting kan geven aan deze periode. Waren er nog dingen die jou hielpen?

Heel graag gedaan. En ja dat begrijp ik, als ze mij dat hadden gezegd dat dat zo lang kon duren dan had ik het wellicht niet geloofd. Het was pas toen een lieve arts eens tegen mij zei dat ik al bijna 20 jaar aan het afzien was en dan 2 jaar om te herstellen eigenlijk heel snel is. Dat ik er vrede mee kreeg.. Natuurlijk kan dat bij jou helemaal anders zijn he dat weet ik niet, maar misschien kun je het ook wat meer in perspectief plaatsen in jouw persoonlijke situatie dan waardoor je wat meer geduld hebt met jezelf. De geboorte van je kindje kan je misschien inderdaad al helpen, wie weet wat mama worden met jou doet. Iets wat echt hielp achteraf bekeken was rust inplannen (echt zeggen van die dag blijf ik in mijn pyjama en doe ik niks) want niks doen lijkt achteruit gaan vond ik altijd maar bij een burnout werkt dat juist omgekeerd ☺️ en wandelingen met mijn hond hielpen mij ook. Kleine dingen die je leuk vindt doen en de rest links laten liggen. En dat ook benoemen naar de buitenwereld, dat vond ik ook helpen.

Heel herkenbaar. In die mate dat mijn lichaam er heel hard op reageerde. Ik ben nu thuis geschreven voor de huisarts. De baby voelt de stress. Ik heb nu de tijd om te werken aan mezelf en rust in te bouwen voor de baby.

Lukt het je om nu te ontstressen? Want hoewel je thuis bent geschreven, kan je mogelijks nog moeite hebben met ontspanning. Dat ervaar ik toch zo alleszins.