Onbegrip omgeving

Blijf er vooral over praten lieve mama! Als je het telkens moet wegsteken of een show moet opvoeren, wordt het eens zo zwaar. Misschien is het iets (om diegene die heel dicht bij je staan) er over aan te spreken? En hen duidelijk maken dat je iemand wil om mee te praten. Echt praten. In plaats van een goednieuwsshow op te voeren? Die mensen bedoelen het ongetwijfeld goed en als “oppepper” om je op het positieve te wijzen. Ik heb in mijn onmiddellijke omgeving enkele kersverse mama’s en we delen wel gewoon onverbloemd onze gevoelens, dat doet me deugd. Hopelijk vind je ook iemand om dit met te delen. ❤️

Hoi! Ik lees je verhaal en ik begrijp je volledig... Ik ben onlangs bevallen van een vierde kindje en na elke bevalling had ik het emotioneel echt wel soms moeilijk. Niet dat ik niet gelukkig was of ben... Mijn kinderen maken mij echt intens gelukkig maar de verandering, verantwoordelijkheid dat zo'n kleintje met zich meebrengt, het slaapgebrek, het weer opnemen van je oude leventje,... Ik had het er altijd heel moeilijk mee. De roze wolk was er soms maar werd soms verduwt door een grijze... Niet iedereen heeft inderdaad begrip voor je gevoelens maar als ik één ding zeker weet is dat je hier best eerlijk over bent. Je moet je niet schuldig voelen dat je je niet altijd even gelukkig voelt ook al zie je dat wezentje super graag. Het is ok als je het even niet ziet zitten of het niet is zoals je je had voorgesteld of had gedroomd... Erover praten hielp bij mij enorm en te weten dat het ok is dat je je zo voelt, voel je dus zeker niet schuldig! Weet wel dat die gevoelens gaan beteren maar een minder moment of gevoel hoort er gewoon soms bij. Mensen die hier geen begrip voor hebben is jammer maar je kan jezelf geen gevoel opdringen en dat hoeft ook niet. Geef jezelf tijd, geniet van de mooie momenten en laat een traan als het niet gaat. Verstop je mindere momenten niet die zijn normaal en horen er gewoon bij. En weet ... Je bent zeker niet alleen met deze gevoelens! Heel veel liefs Els

Blij dat dit eens ter sprake komt. Als ik alleen ben met de baby kan ik mij heel erg eenzaam voelen. De dagen kruipen voorbij. Met momenten kijk ik ernaar uit om terug te gaan werken

Ik begrijp je volledig! Mijn zoontje is nu 5 weken en ik vind het zo pittig. Je kan met geen woorden beschrijven wat je allemaal voelt. Ik beleef soms 15 emoties op 1 dag 🫣 Je kan dat met de beste wil van de wereld niet aan mensen uitleggen… ik heb twee andere jonge mama’s in mijn vriendenkring en dat zijn de enige die het begrijpen. Ik vind het ook belangrijk om eerlijk te zijn… blijven zeggen hoe je je voelt! 🙏🏼

Heey, jouw verhaal is heel herkenbaar, ik zou het prille ouderschap niet beter en niet mooier kunnen verwoorden, hier zit ik op dezelfde rollercoaster, ook een keizersnede gehad met inderdaad de nodige frustraties, een baby die enkel stopt met huilen als hij gedragen word 🥴, een zoontje van 4 die ook zijn aandacht vraagt, de borstvoeding, de vermoeidheid,...ondanks dat alles houden we van ons kind(eren) en zouden we door vuur gaan ervoor, willen we alleen maar het beste ervoor, maar het is inderdaad niet enkel de roze wolk en ook ik kies ervoor om daar eerlijk over te zijn, zo zorgen we er ook terug voor dat we een betere ouder zijn want af en toe moeten ook wij eens kunnen ventileren en kunnen vertellen hoe we ons echt voelen. Ik snap niet wrm mensen dit telkens moeten verbloemen of ons een gevoel moeten geven alsof we de boeman zijn...ik merk ook wel dat de jongere generaties hierover net iets opener over zijn dan bv onze ouders, daar is dat precies net iets meer taboe en moet je gwn gelukkig zijn met het geschenk die je kreeg. Nog veel sterkte gewenst, het betert met de tijd 😊❤️