Even ventileren

Hey meid, ik begrijp je helemaal ik heb hetzelfde en ben maar 31 weken zwanger. Het is voor jou sneller afgelopen dan voor mij. Laatste dagen ben ik ook kortademig en niet slapen ‘s nachts.. Kan je niet eventueel een inleiding vragen aan je gynaecoloog op 37 weken? Om je zowat op te luchten als het echt te moeilijk gaat?

Hey Lieve mama! Heel herkenbaar alles wat je neerschrijft. Bij mij zijn de oefenweeen al bezig ook. Ik snap heel goed dat je je zo voelt. Maar we zijn 35 weken en we mogen zeker aftellen. Ik bekijk mijn zwangerschap nu dag per dag. Als het me nie gaat is dat het eerste dat ik aan mijn partner vertel. Meestal ziet hij het ook wel voor ik het zeg. Wat mij op zo van deze moment soms er door helpt is een stevige knuffel. Eventjes iets anders doen ook al ben je moe. Ma die knuffel bij je partner of iemand in je dichtstbijzijnde omgeving doet wonderen meestal komen er een paar traantjes ma laat die maar komen daarna voel je je een pak beter ☺️🥰

Ik ben 33 weken en heb hetzelfde. Zijn jullie nog aan het werk? Het begint me echt teveel te worden.

Ik moet de 17e weer op controle en de 20ste ben ik 37w dus zal afwachten hoe het nog loopt tot dan en als er teveel dagen zoals vandaag zijn ga ik er wel eens voor luisteren.. maar mijn gynaecoloog is van het principe om zo lang mogelijk te dragen

De traantjes hebben al rijkelijk gevloeid vandaag! Ik ben blij dat ik niet alleen ben met dit gevoel 😊 en idd mijn vriend ziet dan ook dat het even echt niet gaat en komt dan wel even extra bij mij. Straks of morgen gaat het zowizo wel weer beter maar dat zijn echt moeilijke momenten..

Hey echt chapeau om nog aan het werk te zijn! Vanaf wanneer mag je thuis blijven? Ik ben al vanaf mijn positieve test thuis en momenteel heel blij daarmee maar heb toch ook wel heel vaak niet geweten wat doen want ja iedereen is wel aan het werk 🤷🏼‍♀️

Ik ben al zo van mijn 28weken. Ik snap u volledig. Vandaag ook een moeilijke dag. En overdag slapen zegt mijn lichaam ook nee tegen. Daarbij komend is het ook nog het zuur.. En nu ben ik 33 weken Maar voor mij mag het ook gaan stoppen. Ookal zegt iedereen wacht tot de klein eris. Wel. Ik sliep beter toen mijn 1e kind geboren was en alles voorbij was. So i feel you!

Amai ik begon te lezen en kreeg de tranen in mn ogen, lijkt alsof ik het zelf geschreven kan hebben. Ook 35w hier. Die rug en ribben, stijve handen, constant moeten plassen zorgen er hier ook voor dat ik niet meer kan slapen. Als ik hierover wil ventileren tegen iemand, krijg ik al snel de reactie "wacht maar tot de baby er is, dan pas zal je niet meer slapen". Ben dat zinnetje zo beu gehoord! Jouw tweestrijd tss terug pijnvrij zijn en een goeie pot préparé eten versus je babytje zo lang mogelijk veilig bij jou willen houden herken ik ook enorm! En dan de schuldgevoelens, check! Ik heb dus helaas geen tips en denk ook niet dat je dit verwacht. Maar weet dat het heeeeel herkenbaar is!!! Hopelijk doet dit wel deugd 😉

Kan me wel voorstellen dat het soms eenzaam is om al zo lang thuis te zijn! Ik kan stoppen vanaf nu eigenlijk maar ik werk op een universiteit en nu is net een hele drukke periode. Ik vind het dus aan beetje moeilijk om de knoop door te hakken

Ik weet ook wel dat als ze er is ik nog niet echt ga kunnen doorslapen maar dan gaat mijn vriend ook al eens kunnen opstaan tenzij ze moet drinken want ik zou graag borstvoeding geven + dan doet gewoon mijn lijf niet meer zo moeilijk 🙈

Het doet inderdaad echt deugd om te horen dat ik niet alleen ben ❤️

Amai dit is zo herkenbaar! En daarom zo blij dat deze app bestaat... Want als ik dit in m'n dagelijks leven vertel, krijg ik alleen te horen "maar ja, dat is normaal, je krijgt er zoiets moois voor in de plaats" ik ben dat zo beu gehoord, heb je echt niks aan! Dus nee, ik hoor je, ik voel met je mee. Soms is het gewoon echt niet leuk en er is niks mis mee om dat even te ventileren 🧡

Je bent echt niet alleen en stiekem ben ik ook opgelucht dat ik ook niet alleen ben. Ik ben het ook echt beu om letterlijk af te zien en elke dag te “overleven” momenteel en dat door de pijn die mij zo uitput. En dan nog het schuldgevoel gevoel dat ik niet meer zwanger wil zijn, terwijl hij nog een paar weekjes moet groeien. Gelukkig is de liefde die ik voel voor dat minimensje in mij nu al zo groot, anders had ik dit nooit uitgehouden. En af en toe eens goed klagen en zagen kan echt goed doen. 😘