Bevallingsverhalen

Zoontje 2j geleden een vlotte snelle bevalling gehad op 39+5. Om 14u thuis mijn water gebroken en redelijk snel weeen gekregen. Tegen 17u30 naar zh gegaan en had toen al 6cm opening bij aankomst zh. Rond 19u had ik 9cm opening en begon ik persdrang te krijgen, er was enkel nog een boortje die in de weg zat, maar door drukt en een nog niet zo ervaren vroedvrouw heb ik die persdrang 2u moeten tegenhouden. Toen mijn huidige vroedvrouw terugkwam, heeft ze met de volgende wee dat randje helpen overduwen en na 15min persen lag mijn zoontje om 21u15 op mijn borst. Die persdrang was wel heel lastig om 2u op te houden, maar was ik wel direct na de geboorte vergeten dus niet als traumatisch ervaren. Mijn zoon dronk direct vlot aan de borst en had ook al onmiddelijk stoelgang op mij. Alles gedaan zonder epidurale, was pittig maar zodra je baby geboren is, vergeet je welke pijn het was (cliche i know, maar is waar). Nu voor mij 2de nog op de wachtbank (36+4), maar ga nu voor een thuisbevalling omdat mijn 1ste zeer vlot verliep en omdat ik het nu nog meer echt in ons gezinnentje wil ervaren. Ik zou zeggen heel veel succes en niet te veel over piekeren. Hoe ontspannender je de bevalling kunt starten hoe vlotter deze meestal verloopt. (Toen mijn water brak lag ik te zonnen in de zon 🤭).

Ik raad de insta pagina van Popthatmomma aan! Zelf ben ik mij ook aan het voorbereiden via haar birth box & podcast (die ik ook ga afspelen tijdens de bevalling). Ze heeft ook heel wat positive birth stories staan, zowel op insta als spotify :)

Yes, ik ook! Inderdaad een aanrader!

Ik volg haar nu, ben benieuwd 😄 Voor allen: @popthatmumma

9 juli 2024 ben ik bevallen van een prachtige dochter! Dit was mijn eerste zwangerschap en ik kijk er zo ongelooflijk positief op terug. Het begon eigenlijk op 7/09, ik ging in de avond nog even douchen en had wat bloedverlies en ben denk ik ook de slijmprop verloren. Maakte me eerst wat zorgen maar besloot toch even af te wachten. De volgende ochtend nog steeds een beetje bloedverlies en besloot de materniteit te bellen. Ze stelden mij gerust dat alles oké zou zijn maar dat ik altijd langs kan komen. Doorheen de dag af en toe wat krampen maar niet super erg. Ik vond het moeilijk om te omschrijven wat ik voelde en wist niet of dit wel weeen waren. Rond 18u kwam mijn vriend thuis en besloten we toch even te bellen of we even langs konden komen. Rond 19u lag ik aan de monitor in het ziekenhuis en alles zag er in orde uit. Na onderzoek bleek ik al 4cm ontsluiting te hebben, totaal onverwachts! Ik dacht namelijk dat ik naar huis gestuurd zou worden. Er werd afgesproken om 2u later nog eens te checken of het zou verder zetten of stilvallen. We mochten in het ziekenhuis blijven of even buiten gaan, wij gingen even een hapje eten bij de domino’s in de buurt 🤣🙏 Hier begon de pijn wel krachtiger te worden, dus had maar 2 stukjes pizza op. We kwamen terug in het ziekenhuis rond 21u en had 5cm ontsluiting. Was niet leuk om ontsluiting te laten opmeten maar ik was tegelijk ook nieuwsgierig, volgens mij ging het hierdoor ook wel sneller! Het motiveerde mij ook! Vanaf dit moment wist ik ook zeker dat het weeen waren en kon ik onderscheiden wat ik voelde, ze kwamen ook al redelijk snel na elkaar (3min)? Gelukkige kon ik een bad pakken in de verloskamer en dat was geweldig! Rond 00:45 had ik 7cm ontsluiting. (Om de minuut) Om 1:40 zaten we op 8/9cm! Dan kwam de gynaecoloog en was het bijna zo ver! Mijn vliezen werden gebroken. En ik kreeg persdrang. Heb uiteindelijk ongeveer 5 persweeen gehad waarvan ik elke keer 3x heb geperst. Bij de voorlaatste wee zat het hoofdje even vast en dat was niet aangenaam. Ik zei tegen mezelf dat de volgende wee de laatste zou zijn. Want ik wou ze er zooo graag uit! 😅 Om 2u53 was ze er! Ze werd in mijn armen gelegd, kreeg de borst. Navelstreng was uitgeklopt na enkele minuten en papa mocht knippen. Niet veel later kwam de placenta. Wij zijn ongelofelijk gelukkig en enorm aan het genieten. 🥰 June geboren op 9/07 2u53, op 38weken4dagen. Ze weegt 2kg855 en is 50cm. 🐥🌸 Aan alle mama’s veel succes, kracht en moed gewenst. Geloof in jezelf en het komt helemaal goed! Je kan het! 🫶

Intussen ben ik bevallen van een zoontje ❤️ Mama’s to be, het kan zijn dat jouw bevalling het mooiste is dat je zal meemaken in je leven. Voor mij was het alleszins een mega mooie ervaring. Ik had een zeer lange arbeid wel… eigenlijk voelde het als een wekenlange arbeid omdat ik stevige voorweeën had, al weken. En dat overviel mij wel een beetje want, buiten op dit forum, had ik nog nooit gehoord van zo’n felle voorweeën die wel weken konden duren. Uiteindelijk de avond voor mijn bevalling zijn de echte weeën gestart. Die waren op de duur wel te onderscheiden van de voorweeën, want ze bleven urenlang komen, om de 7, dan 5 minuten. Uiteindelijk zijn wij ‘s nachts naar het ziekenhuis vertrokken en in de auto kwamen ze dan nog frequenter. Eenmaal in het ziekenhuis had ik al 5cm ontsluiting. Rond 6cm ontsluiting kreeg ik een epidurale. Dat was zalig, want ik kon nog een beetje slapen om krachten op te doen voor de bevalling. Ik kon zelf de ‘pijnpomp’ van de epidurale regelen en koos om de weeën eerst zoveel mogelijk te verdoezelen. Eenmaal ik bij die 10cm ontsluiting kwam, besloot ik de pijn niet meer zo te verdoven zodat ik de weeën goed kon voelen voor het persen. Persen zonder de wee echt te voelen lijkt me nl. heel moeilijk. Je hebt die wee echt nodig om op te ‘bouwen’. Moeilijk uit te leggen maar je perst eigenlijk op de golf van de wee. Na een half uur gecontroleerd, beheerst persen, kwam mijn zoontje op de wereld. Er is echt niks mooier dan dat. ❤️🥹 Ik heb gehuild van blijdschap. We kregen daarna een uurtje met ons drietjes. Fantastisch gewoon.

Super om te horen! Geniet nu maar van jullie gezinnentje!💕

Inmiddels wel klaar om mijn verhaal te delen. Ik ben met 41 weken een week over tijd gegaan en mocht daarom binnen voor een inleiding. Ik had al 3 cm ontsluiting dus ze zouden enkel mijn vliezen hoeven breken in principe. Ik mocht binnen om 7 uur en werd daar eerst klaargemaakt in de beval kamer (infuus gekregen, aan monitor gelegd). Daarna werden om 9 uur mijn vliezen gebroken. Omdat mijn baarmoederhals niet volledig verstreken was deed het eigenlijk best wel heel veel pijn. Ze gingen eerst ook toucheren wat ik ook heel pijnlijk vond. Het vruchtwater liep er langzaam uit dus ik ging wat bewegen. Ook kreeg ik een pilletje om de baarmoederhals verder te doen verstrijken. Toen kwamen de weeën en die werden zeer snel zeer pijnlijk. Ze kwamen ook meteen elke 2-3 minuten. Mijn man ging even in de auto de iPad halen voor muziek maar ik raakte meteen in paniek van de pijn. Daarom had ik na 2 uur toch al een epidurale gevraagd. Dat ging heel snel en luchtte heel erg op. Om 13 uur in de middag begon ik al druk te voelen. Ze gingen checken en ik had ineens volledige ontsluiting! Heel even leek het een makkelijke bevalling te worden, maar toen bleek dat ze nog in sterrenkijker lag. Toen heb ik 6 uur lang elke mogelijke positie moeten nemen om haar te toen draaien maar niks werkte. De gynaecoloog hoopte dat de baby in ieder geval heel diep kon indalen. Ondertussen bleef ik de persweeën voelen en soms waren ze ook pijnlijk. Uiteindelijk om half 7 moest de gynaecoloog beslissen. Ze ging kijken en zag toen toch al het hoofdje! Ik mocht persen. Het persen ging vlot maar omdat ze verkeerd lag moest ze goed worden gelegd met een vacuümpomp. Toen bleek ook nog dat de uitgang te smal was dus moest ik worden geknipt. Na een half uur persen was ze daar dan eindelijk. Ze zag wel grijs/blauw maar huilde gelukkig snel. Ook had ze een enge bult op haar hoofd van het lang vast hebben zitten in mijn bekken. Ik zelf was eigenlijk enkel in shock en kon niet beseffen wat er gebeurd was. Daarna mochten we skinnen terwijl ik gehecht werd. De placenta kwam daarna en dat ging heel vlot met 1 perswee eruit. Gelukkig mochten we even bekomen maar bij het skinnen werd ik al snel niet goed. Ik moest overgeven maar het was enkel water omdat ik niks had gegeten. Daarna kreeg ik wel wat eten om aan te sterken. Mijn dochter mocht opnieuw skinnen voor borstvoeding te proberen maar ik werd opnieuw misselijk en moest dit keer ook al het net gegeten eten overgeven. Ik kreeg nog een prik omdat ik bloedgroep O- ben, en ik moest toegeven dat ik dat wel vervelend vond omdat ik al zo moe was van de arbeid en pijn de hele dag. Omdat ik erg bleek zag en 2 keer had overgegeven ben ik in een bed naar de kamer gebracht. Het was wel heel speciaal met mijn kleintje op mijn arm. Daar toegekomen begon het avontuur. Onze baby had nog veel pijn aan haar hoofdje en was dus erg ontroostbaar. Ze kreeg pijnstillers en dat hielp wel. Inmiddels is ze 4 dagen oud en zie je niks meer van de bult. Het gaat al heel goed met haar en ze komt al terug gewicht aan! Borstvoeding is zwaar maar ik wil het toch blijven proberen. Ook heb ik wel last van de hechtingen maar zij is alles waard. Straks mogen we haar mee naar huis nemen en begint het tweede deel van het avontuur.

Eerste wee om 22u30 en nog geen 5u later bevallen. Binnen gegaan met 8,5cm ontsluiting en nog voor ik goed en wel in mijn bed lag mocht ik al persen, dat duurde en 40min. Ik vond er niks aan en kan eigenlijk niet zeggen dat ik veel pijn heb gehad 🫢😅

Hier een heel gelijkaardig verhaal, ook 5 uur tussen eerste pijnlijke wee en baby in armen. Vliezen waren 2 dagen voorheen gebroken, waardoor de eerste weeën waarschijnlijk hebben gevoeld als lagerugpijn ipv weeën. Douchen en partner die tot 30 telde tot het einde van elke wee hebben enorm veel geholpen

Om 6 uur smorgens de eerste weeën, om 7 uur water gebroken, meteen hevige weeën om de 3 minuten. Aangekomen in het ziekenhuis was het al om de 2 minuten maar nog maar 4 cm. Net op tijd epidurale gevraagd want zat al op mn limiet. Alles zag er naar uit dat tegen 15 u ons zoontje er ging zijn. Alles is uiteindelijk anders uitgedraaid door een infectie (steptokokken b weten we achterad) ik werd ziek tijdens de bevalling en bleef steken op 6 cm ontsluiting, antibiotica en weeënopwekkers werden opgestart. Ons zoontje zijn hartslag was veel te hoog en uiteindelijk is hij gehaald met een keizersnede om 18u21 ‘s avonds op 17 juli. Ik kijk er zeker niet op terug als een traumatische ervaring, het herstel van mn keizersnede gaat verbazend snel. Ons zoontje moest 1 week in het ziekenhuis blijven voor een antibioticakuur, dat was wel heftig. Ik moest zonder hem naar huis en thuis antibiotica nemen. Nu zijn we sinds een goeie week alle 2 thuis (: