Babyblues

Hoi iedereen, Graag wil ik even polsen naar jullie gevoelens na de bevalling. Eind juni ben ik zeer vlot bevallen van een vierde kindje. De bevalling ging ingeleid worden (waar ik erg bang voor was) maar is uiteindelijk kort voor de effectieve inleiding nog vanzelf in gang gegaan. Weeën gekregen om kwart over 1 en om kwart over 5 smorgens mocht ik mijn zoon al in mijn armen houden. Perfect dus! De dagen in het ziekenhuis vond ik zalig, ik heb echt intens kunnen genieten van deze momenten. Sinds ik weer thuis ben heb ik het emotioneel wel wat moeilijker. Toegegeven ik heb bij de geboorte van al mijn kinderen wel wat moeilijkere dagen gehad maar deze keer voelt het toch wat anders... Ik heb het gevoel alsof ik heel weinig tijd heb voor zowel de baby als voor mijn andere kinderen... Ik vind het heel moeilijk om weer de gewone dagdagelijkse dingen op te nemen zoals koken, wassen,... Ik zou echt alles laten vallen voor dat kleine prutske maar tegelijk voel ik me ook schuldig dat ik niks doe of weinig aandacht aan de andere kinderen schenk. Ik heb geen zin om weer naar de winkel te gaan, feestjes bij te wonen,... En weer gewoon met de mensen te praten want dan kom ik echt tot het besef dat alles nu echt 'voorbij' is. Met dit kindje sluiten we onze kinderwens af en ik kan dan ook niet geloven dat het allemaal voorbij is. In mijn hoofd ben ik precies nog half zwanger maar wil de mensen rond mij niet echt belasten met deze gevoelens dus probeer ik gewoon steeds verder te doen. Ik vroeg me af of er soms mama's een soortgelijk gevoel hebben na hun bevalling zo weet ik tenminste dat ik me niet alleen zo voel. 🤷