Mentale breakdown

Oh, dat klinkt echt heel moeilijk... Ik denk dat het heel belangrijk is om te beseffen dat je de zwangerschap gerust zwaar mag vinden zonder dat dat wil zeggen dat je niet dankbaar bent, laat staan niet uitkijkt naar de komst van je kindje. Natuurlijk is moe zijn, pijn hebben en overgeven uitputtend. Het is heel normaal dat zes weken meer van dit soort symptomen je verdrietig en moe maakt. Zwangerschap is niet altijd makkelijk. Ik kan niet veel meer doen dan zeggen dat ik virtueel met je mee leef ;-) . Wat voor mij soms helpt is self-care momentjes, wat dat ook voor jou betekent. Een zoete kerstfilm met warme choco (met echte chocolade, geen poederbrol) en een warme kruik. Jezelf eens een massage of prenatale behandeling gunnen. Lekker gaan zwemmen of wandelen als dat nog lukt. Een gezichtsmaskertje. Een half uurtje onbeschaamd klagen tegen een goede vriendin (daar zijn ze voor!). En weet dat het voorbij gaat. Dat het tijdelijk is. Dat helpt nu niet, maar kan wel helpen met paniekaanvallen. Ook dit gaat voorbij 💙. Heel erg veel sterkte gewenst en laat je maar goed verzorgen door alle lieve mensen om je heen. You deserve it en je bent geen zaag.

Hoi, ik herken dit, deze zwangerschap gaat relatief goed. Buiten vermoeidheid en bekkenpijn en wat misselijkheid op vermoeide dagen. Maar de vorige twee zwangerschappen waren enorm zwaar(HG) ik heb toen ook vaak van die inzinkingen gehad. Ook ik zat totaal niet op die roze wolk, dat sommige mensen vroegen ben je wel gelukkig, uiteraard maar die pijn is slopend en dat begrijpt niemand als ze het niet meemaken. Constant misselijk, bekkenpijn, gewoon op zijn. Een tip heb ik helaas niet, want de laatste weken zijn gewoon enorm zwaar en we “moeten” erdoor. Je kan het uiteindelijk allemaal, er komt in kracht in je die het volhoudt ik combinatie met die mentale breakdowns. Neem vooral rust, en leg jezelf niet teveel verplichtingen op, ook naar je omgeving toe is de was eens niet gedaan of je huis niet proper laat het liggen en neem rust. Gaan uiteten of lang zitten is enorm vermoeiend en dan is het normaal dat je nadien echt pijn hebt, de misselijkheid komt verder dat je baarmoeder meer drukt op je maag. Wat bij mij hielp en nog steeds helpt is ijs eten. Veel moed lieve mama, het komt allemaal goed nog even doorbijten, denk vooral dat het einde in zicht, en laat die tranen en mentale breakdowns er maar uit, die zijn niet erg.

Hey Kiki, dit is heel herkenbaar. Ik heb precies het gevoel dat bij het derde trimester alles samenkomt: en misselijkheid en rugpijn en zure oprispingen en bekkenpijn en ribbenpijn … een eindeloos lijstje. Hier ook nog 6 weken te gaan en het is zo lastig ❤️‍🩹

Hier ook sinds week 20 veel last aan m'n bekken, tis alleen nog maar slechter geworden. En heb hier nog een peuter van anderhalf rondlopen, dat maakt het nog zoveel pijnlijker allemaal. Zo frustrerend om bij het minste van inspanning pijn te hebben. Ik tel al meer dan 13 weken af, het begint hier ook op m'n gemoed te wegen.