Emoties

Uhfff ik ken dit gevoel! Had dit laatst ook toen men man op zakenreis ging, alleen maar janken maar wat me wel heeft geholpen is mijn gedachten verzetten naar Me-time. Lekker warme douche genomen, theetje en heerlijke meiden film gekeken. Je kan ook vragen aan je vriendinnen en of als je zussen hebt om bij jou te blijven logeren 🩷

Ben blij dat ik niet de enigste ben! Haha grappig om te lezen. Oh goede tips! Inderdaad zolang ik bezig ben met dingen van het huishouden of tv kijk is het goed maar vanaf ik dan even vrij ben en aan hem denk komen de tranen direct🙈 Zal mijn gedachten wat meer proberen te verzetten, bedankt!❤️

Ben nu 29 weken, sinds deze week heb ik last van mijn emoties, prikkelbaar , voel me onbegrepen en tis ni zo, ben vlug geïrriteerd, ween vlug heel de zwangerschap ook geen last van en nu ineens wel en heb ook meer nood aan affectie en knuffels als ik fysieke afstand voel van mijn partner als die bv ni bij mij aan tafel komt zitten als ik eet voel ik me ook alleen en kan ik ook wenen tis absurd maja hormonen...

Indd ik herken dit ook bij mezelf!

Hier ook de laatste weken, vooral met de kinderen dan. Geen idee hoe het komt, het overvalt me gewoon zowel positief als negatief. Toen ik ziek was en niet goed voor hen kon zorgen. Zat ik ook te wenen en heb 1000x sorry tegen hen gezegd. Voelde mij een slechte mama. Ookal weet ik dat ik zo ziek was dat ik echt het beste van mezelf gaf. Maar even goed voor een goed rapport dat ik zo trots op ze ben dat ze zo hun best gedaan hebben. Dat onze inzet samen wel tot iets geloond heeft. Dat ik maar snel bevallen ben. Emoties weer onder controle dan 😅🙈

Is dat zo? Dat je je emoties terug onder controle hebt na de bevalling? Ik lees soms verhalen dat dit dat 2 j na de bevalling kan duren vooraleer je terug wat je “eigen” bent 🙈

Mijn vriend moet regelmatig voor zijn werk naar het buitenland. Deze week vertrekt hij ook terug voor een 7 dagen. Op zich niet zolang, we zijn langere periodes gewend. Ik ben altijd wat emotioneel als hij vertrekt, maar nu lijkt het even alsof de wereld gaat vergaan 🤦‍♀️ We hebben wel onze oudste kat woensdag moeten laten inslapen, hierdoor ben ik op dit moment al enorm verdrietig. Ook enorm bang dat hem iets zou overkomen en dat ik hier achter blijf 🙈

Herkenbaar, en ook helemaal ok. Ik heb dit enkele weken geleden gehad. Dat mijn emoties zo hoog opliepen, dat er precies een soort oud verdriet uitmoest ofzo. Toen maakte ik mij grote zorgen dat het effect zou hebben op de baby , mijn vriend wist ook niet wat doen. Maar heb geleerd van mijn vroedvrouwen dat het super belangrijk is om gewoon alles te voelen en er niet tegen te vechten en van weg te lopen. Er is een reden dat die hormonen door je lijf gieren , verdriet, boosheid, blijheid, alles hoort daar gewoon bij. Het maakt je baby net weerbaarder. En zo gehecht zijn aan je partner is ook typisch voor 3e trimester. Dit is blijkbaar ons oer instinkt , we worden wat kwetsbaarder en genieten van die man die er voor jou is om te zorgen en te voorzien. Ook die nestdrang is een oorzaak 🤗 Sinds ik al deze dingen aanvaard en omarm ben ik veeel rustiger geworden! 🫶🏼

Goh, je emoties veranderen, je wordt nooit meer dezelfde eens je mama bent. Je hebt altijd zorgen over je kinderen. Ze komen met iets thuis, zijn voor de eerste keer ziek, doen zich pijn, komen met verhalen thuis dat ik denk “ocharme dat je dit moest meemaken” dit hoort natuurlijk bij groot worden. Maar je hebt vanaf dan altijd je emoties en zorgen, herkenbare situaties dat je denkt “als kind heb ik dat voor altijd onthouden” Voor mij wordt het op gebied van ziek zijn en fysiek tijd om te bevallen. Zodat ik met mijn kinderen terug kan doen wat ze graag doen, die zijn al groter. Dat neemt al een schuldgevoel weg, ook dat ik terug beter wordt. Ben deze zwangerschap vaak al heel ziek geweest ook met ziekenhuisopnames. Zodat ik weer kan zorgen voor hen, hoe ik dat wil en altijd gedaan heb, dat zorgt voor eens schuldgevoel bij mij als mama en maakt dat er traantjes vloeien. Dat is voor mij momenteel het ergste, en dat weet ik komt na de bevalling meteen terug. Als ik dan weer kan zorgen hoe ik dat wil, is al een last minder voor mij.

Ik ben blij dit te horen, heb hier ook last van en dacht is dit wel normaal? Bij mijn 1ste kindje minder last van gehad nu veel meer...

Ik had gehoopt er gespaard van te blijven maar helaas, tis lastig ma hoort erbij ook gewoon lastig voor de omgeving de meeste tonen zoveel begrip en dan voel ik me daar ook weer schuldig over😅