Zijn hier nog mama’s in spé die zo veel angst hebben? Ik durf bijna niets doen uit angst dat ik iets verkeerd zou doen. Ik heb in februari een miskraam gehad op 9 weken, ookal ben ik er voorbij, ik kan me maar niet gerust stellen. Ik wil voortdurend de doppler gebruiken en langs gaan voor echo’s. Maar dit tot in het ‘obsessieve’ toe. Ik wil durf ook mijn zwangerschap maar niet bekend maken uit angst dat het alsnog mis zou gaan, ook kleine dingen voor de baby kopen wil ik nog niet, want ik wil/durf mij er niet aan hechten. Nog mama’s die hiermee sukkelen of enkele tips om me toch wat te kunnen laten genieten?