Een radeloze mama

Ik herken het ook wel. Nog een tip die ik niet voorbij het zien komen: blijft er naast zitten. Als ik David in de box leg en weg ga dan gaat hij huilen. Maar als ik naast de box ga zitten en af en toe mijn gezicht laat zien dan blijft hij lekker spelen. Op die manier kan ik dan toch een krant lezen of programma zien, of rekeningen betalen ofzo 😂

Draagdoek vindt David ook niet leuk als hij niet moe is. Hij wil dan juist lekker alles zien.

Ben ook best wel blij en trots van deze groep hier. Ik vind het super dat je je eraan kunt optrekken hoor! Uiteindelijk ploeteren we allemaal samen en zoeken we onze weg...

+1 hier ook al veel discussies over gehad. Vroeger was het eten-wipper-tut in de mond-wieg, wenen of niet. Onze dochter neemt nu geen tut (dat is okay voor mij) maar maakt dat de grootouders niet goed weten hoe ermee om te gaan…

Zo erg he, de dingen die ze ons aanpraten waardoor we beginnen te twijfelen aan onszelf. Hier heb ik ook al vaak te horen gekregen dat “hij al zo verwend is” en dat zeggen ze dan tegen hem terwijl ik erbij sta. Dat maakt dat ik hem al bijna niet durf in slaap wiegen of bij mij houden als hij slaapt wanneer die mensen in de buurt zijn.

Het is triestig dat iedereen altijd zijn mening moet geven terwijl dit niet gevraagd wordt. Het is ons kind en we doen ermee wat wij willen. Het is erg dat je dan aan jezelf moet beginnen twijfelen maar inderdaad ik ken het. Zelfs mijn man zegt dat ik hem te veel verwen. Zit nu in de fase dat ik het me totaal niet meer aantrek 😂🙈

Ik belde gisteren ook met de vroedvrouw en zei ik weet het niet meer. Ze zei ja 12 weken is pittig met terug een sprong en de wereld gaat immens open voor ons kleintje. Ze zien gezichten, patronen... wat een wereld nu! Finn weent ook soms van hey ik wil meer... toch zie ik dan dat hij moe is en ik stop met alles. Weet je wat mij helpt bij het wenen? Naar de klok kijken... het wenen lijkt zo eindeloos dat ik vanalles wil proberen. Ik denk 20 minuten iets proberen, lukt het niet dan andere methode. Meestal valt hij dan wel in slaap. Ik moet er een rem opzetten.

De klok is hier ook een grote hulp geweest mentaal. Zeker die nachten dat ik haar toch in slaap moest wiegen… gelukkig zijn we daar vanaf :-)

Herken ik! En ik krijg hele tijd commentaar dat het een duimzuiger zal worden omdat ik hem geen tut geef. (dus nu ben ik daar ook al onzeker over als hij op zijn handje sabbelt - geef ik toch niet beter een tut?) + ik krijg van mijn moeder ook veel commentaar op de borstvoeding (zij heeft dat zelf nooit lang gedaan): je weet niet hoeveel hij binnenkrijgt, oh, is hij weer onrustig aan de borst?,...

Gewoon doen zoals je zou doen als je alleen bent met hem! Niet makkelijk he 🥺

That's the spirit 🤭 Straks zijn ze naar de crèche en kunnen we ze niet meer verwennen, dan lost 'het probleem' zich vanzelf op. Dat antwoord ik soms naar mensen.

Uhu.. .10' wenen lijkt wel een uur te duren. Hier helpt soms een pamperwissel om een huilbui te stoppen...

Hoe ging het de voorbije dagen?

Ik lees hier precies mezelf :-)

Idem hier... krijg dan de opmerking "ik ken geen enkele mama die haar baby zoveel bij haar heeft" waarmee ze dan bedoelen "teveel" uiteraard. 🙄 Heb me er ook al op betrapt dat ik mezelf in twijfel trek als die mensen erbij zijn, uit schrik voor kritiek. Mijn dochter is nu 12 weken en da's gelukkig gedaan. Ze mogen denken en zeggen wat ze willen, haha 😄

Och ik kreeg dezelfde reactie. Finn is 12 weken en kan ook niet alleen in slaap vallen en vecht ertegen. Ik ben die commentaar zo beu

Herkenbaar!

Hey, gaat het al wat beter ondertussen?