Voorbereiden op bevalling zelf

Heb je een partner die je tijdens de bevalling zal bijstaan? Of je mama o.d.?

Met welke beslissingen zit je dan precies in?

Op Facebook volg ik “vrije geboorte” en ik volgde ook al een gratis webinar. Mijn gevoel roept mij helemaal om op die manier te bevallen - maar mijn partner wil mij hierin niet volgen. Hij is bang voor het risico, complicaties, enz. Toch voel ik dat die weg, meer bij me past en vertrouwen zou geven om het “te doen” op eigen kracht.

Hoeveel weken ben je ver nu?

Hij zal mij ongetwijfeld “bijstaan”, maar hij is erg nerveus van aard. Ik denk dat ik hem vooral zal moeten geruststellen… Weet echt niet wat ik op dat moment van hem zal kunnen verwachten…

Net 38 weken

Gebruik van hulpmiddelen tijdens bevalling (??), knippen van de vagina, medicatietoediening, mijn tempo niet volgen, inleiden vd geboorte, …. Vanalles wat dus

Fijn dat je iets gevonden hebt die goed voelt voor je, maar de combinatie van een vrije geboorte en een ziekenhuisbevalling is niet altijd eenvoudig. Vrije geboortes stappen af van het idee dat een bevalling medisch is, en in een ziekenhuis is het bij de meeste verloskundige teams vooral heel erg medisch. Als ziekenhuis heb je de verantwoordelijkheid om zoveel mogelijk mama's en kindjes met zoveel mogelijk kansen op de wereld te brengen. Als je liever voor de natuurlijke weg gaat is dat helemaal jouw recht maar ook verantwoordelijkheid om de bijkomende risico's daarbij te dragen. In de meeste ziekenhuizen zal dit niet toegelaten worden. Misschien is thuis bevallen meer iets voor je? Samen met een vroedvrouw die dezelfde visie heeft? Je bent allesbehalve verplicht om in een ziekenhuis te bevallen!! Maar als je kiest om daar je baby te krijgen, is het ergens wel logisch dat je voor het grootste deel die mensen hun manier van werken en ingrijpen volgt.

Wij volgden een cursus hypnobirthing hiervoor. Heeft me wel erg gerustgesteld en weet nu ook wat et zal gebeuren, wat de opties zijn, enz. Alsook technieken om tot rust te komen, op ademhaling te laten, 'juist' te persen. Nu misschien wat laat 🙈 maar misschien vind je daar nog wat info over die je wat kan geruststellen...

Hier 37 + weken Gynae is goed op de hoogte wat ik wil en hij deelde ook mee hoe alles zou verlopen indien nodig ( vb duidelijk aangeven van 'ik ga knippen want het gaat anders niet' ) echt wel duidelijke communicatie. Alsook weet mijn vriend alles, dus van zodra hij merkt dat ik mij ongemakkelijk voel bij zaken, zal hij overnemen. Verder voorbereiden, veel op de bal, rusten, frambozenblad drinken, ananas en achter dadels moet ik nog gaan. Voor mij is het belangrijk dat iedereen op de hoogte is van de wensen en dat er een goede communicatie is zodat ik niet plots stress krijg door verrassingen. Anderszijds probeer ik ook open te denken want sommige zaken heb je niet altijd zelf in de hand

Als je een betrouwbare gynaecoloog hebt zal die echt niet knippen of een zuignap gebruiken omdat ze het leuk vinden, ze doen het altijd omdat ze geloven dat jouw en je kindjes kansen dan groter zijn. Daar moet je echt vertrouwen in hebben. Als het niet lukt voor je om jouw gynaecoloog te vertrouwen zou ik iemand anders zoeken.

Ik zal al maar op je vragen/bezorgdheden proberen antwoorden. Dit is mijn derde bevalling. Ik had immense schrik om te bevallen - ik kijk er nog steeds niet naar uit, hoewel ik twee keer echt een bevalling heb gehad waarvoor elke vrouw (denk ik) zou willen tekenen. Onze kleuterjuf vond het een goed idee ons in de derde kleuterklas een geboortevideo te tonen (echt waar), en ik was daardoor echt getraumatiseerd. Heb nooit nog dergelijke video's of zo bekeken als voorbereiding op de bevalling. Moet zeggen dat ik dat sowieso niet echt nuttig vind. Elke bevalling is anders en je kan zo goed voorbereid zijn en tot in het kleinste detail een geboorteplan o.d. uitwerken - op het moment zelf kan het alle kanten uitdraaien. Het is goed over zaken na te denken (bv wat met epidurale, wil ik een inleiding als dit medisch gezien niet strikt noodzakelijk is, hoe sta ik tegenover een epidurale, heb ik een voorkeur voor houding om in te bevallen etc) maar er halsstarrig aan vasthouden tijdens de bevalling is niet het doel. Bv. Epidurale: veel vrouwen zeggen op voorhand, ik wil het graag zonder doen. Maar het is perfect mogelijk dat je de pijn echt ondraaglijk vindt, of de weeën of ontsluiting stilvallen en je baat hebt bij die verdoving. Dat was zo bij mijn eerste - ik bleef urenlang vast zitten op 6 cm maar de weeën waren er niet minder om. Dan hebben ze mijn water gebroken en kreeg ik een weeënstorm waarbij ik compleet van de wereld was. Ik kon de weeën zelfs niet opvangen, en had nog nul controle over mijn lijf of gedachten. De epidurale heeft me toen nog even de tijd en rust gegeven die ik nodig had voor het bevallen zelf. Bij mijn tweede ben ik met 7 cm pas naar het ziekenhuis gegaan en had ik het wss zonder epidurale kunnen doen, maar heb er dan toch 1 gevraagd. Die werkte beduidend minder goed dat bij mijn eerste. Het is altijd goed als je op voorhand je wensen of ideeën deelt met de vroedvrouw die je intake doet in het ziekenhuis en met de persoon die je zal bijstaan bij de bevalling, zodat deze indien nodig jouw wensen kan overbrengen. Maar ook daarin: het is perfect mogelijk om in het heetst van de strijd toch van gedachten te veranderen. En dat is oke! Absolute aanrader is de podcasts "buikgewoel". Ik heb deze nu pas beluisterd tijdens mijn derde zwangerschap, maar oh ik wou dat ik dit eerder had ontdekt :-)

Thanks!

Inleiding wordt wel geregeld gedaan zonder dat het strikt noodzakelijk is. Bv omdat de baby groot/zwaar wordt geschat - achteraf blijkt heel vaak dat dit niet nodig was. Daar zou ik me zelf ook tegen verzetten, omdat een geboorte door inleiding vaak veel pijnlijker is dan dat het natuurlijk op gang komt. Dit omdat je lichaam er eigenlijk niet klaar voor is en niet de pijnstilling kan aanmaken dat het zou aanmaken indien alles vanzelf op gang komt. Pas op: een medische inleiding d.m.v. medicatie is wel iets heel anders dan "strippen": dan krijgt de natuurlijk enkel een duwtje. Knippe : vroeger werd er heel snel en zelfs preventief geknipt. Daar zijn ze wel overwegend van afgestapt gelukkig. Gebruik van zuignap e.d. wordt ook minder snel ingezet omdat dit toch een zware interventie is. Maar soms is het wel écht noodzakelijk. Bespreek die bezorgdheden met vroedvrouw en gynaecoloog en laat je niet afschepen. Spreek je wensen op voorhand ook uit

Bedankt voor je verhaal en schrijven hier

Ok, thanks! Zal ik doen

Ik moet ingeleid worden omwille van zwangerschapsdiabetes met insuline en zit wat met dezelfde angsten. Omdat er al veel keuzes zijn weggevallen (thuis, in bad, natuurlijk starten). Nu ook bang voor die weeënstorm, opdringen van epidurale.. Enige voordeel is dat ik wel zeker weet dat mijn gynaecoloog van dienst zal zijn, aangezien hij het heeft ingepland. En ik vertrouw hem wel, heb een goed gevoel bij hem. Door omstandigheden duurt het wel even voor ik hem kan spreken en werd communicatie over de inleiding enkel via secretariaat gedaan. Ik zie hem maar het weekend ervoor. Wel heb ik de intentie om mijn angsten/bezorgdheden uit te spreken: tempo van de inleiding, manier van inleiden, liefst geen vliezen breken of knippen.. Niet zomaar epidurale zetten omdat het hoogstwaarschijnlijk heel intensief zal worden..

Ik heb wel geloof in haar goede intenties en ik geloof dat ze het beste zal doen voor een vlotte bevalling zonder complicaties •maar ik voel mij niet gesteund of gehoord door haar.

Wij hebben een rondleiding gehad op materniteit en verloskwartier + door m’n bekkeninstabiliteit krijgen we nog een uitleg bij de kine hoe ik goed kan bevallen en tips voor m’n man. Daarnaast een geboorteplan, maar voor de rest laat ik het gwn op me afkomen :)

Je leest/hoort wel veel dat je gesteund of gehoord voelen wel de belangrijkste aspecten zijn voor een positieve kijk op je bevalling achteraf. Kan je dit niet bespreken met je gynaecoloog dat je deze angst hebt?