Verlatingsangst

Hier ook 😔 mijn man gaat elke week weg met vrienden… kan het niet helpen dan zo eenzaam voelen telkens pff

Kan je dat niet bespreken met je partner? :) Wij doen eigenlijk altijd alles samen. Hij weet ook dat ik niet meer veel kan, dus dan komen er eens vrienden naar hier ofz. Misschien eens benoemen? 🫶🏼

Ik heb dit als hij gaan werken is, vooral als hij de laten moet doen. Voor de rest is hij altijd bezig aan zijn fietsen in bijberoep. Voel me ook soms eenzaam, maar ligt ook vooral aan onze hormonen. Ik voel dat ik meer aanhankelijker ben naar mijn man toe dan voor ik zwanger was. Maar inderdaad ik zou dit toch eens bespreken met je partner. Is toch tenslotte iets belangrijks, samen uit samen thuis zeg ik dan. Het is niet omdat jij zwanger bent en hij niet, dat hij nog alles kan doen. Een beetje rekening houden met jou, zou wel wonderen doen. Als hij wegggaat met vrienden, zou hij hem wel echt aan de tijd moeten houden. Maar het blijven natuurlijk altijd mannen. Die weten niet wat er in ons hoofd omgaat tot we het hun gewoon letterlijk zeggen, de hints snappen ze soms toch niet. 😉 en heel veel succes verder met de bevalling en met jouw baby, dat alles vlot mag gaan en jullie allebei gezond blijven 😇

Ik heb dit soms maar ook totaal het omgekeerde ook haha, misschien is het mijn autisme die dit doet maar ik kan soms enorm gefrustreerd geraken dat hij thuis komt van zn werk en mijn “peace” verstoord en mij dan enorm overprikkeld 😅

Bedankt voor jullie berichten! Inderdaad, ik merk dat ik vaak de avond zelf dit dan wil bespreken maar zo over mijn toeren ben dat er geen deftig gesprek meer kan voeren. Misschien op een later moment nog eens rustig bespreken :) want ben er wel van overtuigd dat hij het niet kwaad bedoeld. Jullie ook allemaal succes binnenkort 🐣

Ik heb dit ook. Komt waarschijnlijk doordat ik nu thuis zit wegens bekkeninstabiliteit en de dagen al zo lang duren dat ik niet wil dat hij weggaat. Hij is ook 1x/week gaan sporten en gisteravond was hij iets gaan drinken en ik had het echt moeilijk. Ik hoor en zie praktisch niemand en begin het hier wel lastig mee te hebben.

Ik had dat bij m´n eerste zwangerschap ook. Niet echt verlatingsangst maar wel behoefte aan nabijheid en z´n gezelschap. En werd erger de eerste maanden na de geboorte, veel frustratie en boosheid/verdriet. Hij werkte wel belachelijk veel en deed 3x per week wachten. Dus vond het niet fair hem dan ook nog ontspanning buitenshuis af te nemen. Normaal was ik heel goed op mezelf en eerder gesteld op rust. Is teruggekeerd en is nu nog steeds zo (:

Verlatingsangst niet echt maar wil wel constant bij mijn partner zijn en wil graag dat hij altijd bij mij is terwijl ik voor de zwangerschap totaal niet aanhankelijk ben. Nu precies wel. Zo vindt ook lastig, hij is nu wel vaak bij mij nu want ik kan zo goed als niks meer en constant pijn. Maar als hem weg ga voel ik me precies alleen. Echt raar dat er zoveel kan veranderen Praat eens met je partner en laat weten hoe jij u voelt. Hij zal er wel rekening mee houden en desnoods komt een vriend van hem bij jullie op bezoek dat jij niet alleen bent.