Raad nodig.

Hey mama’s, heb effe jullie raad nodig. Ik weet totaal niet of ik overdrijf of het gewoon mijn hormones zijn. Maar mijn vriend zijn mama geeft mij constant stress en moeit letterlijk met alles. Zegt constant dit is beter of kan je niet beter wachten en zit constant op mijn en zijn kap omdat zun beter weten in alles en wij te jong zijn. Ze is over mijn grens gegaan. Ik heb ook het gevoel dat ik gewoon iemand ben dat haar kleinkind draagt niks anders. Zij is alleen bezig over haar eigen zoon en de baby en constant aant zeggen ohhh dat heeft die van de baby bij elk ding dat de baby doe bij de echo of iets van beweegt dat zal hij van de papa hebben. Ohhhh helemaal de papa van karakter of de baby ga wel het uiterlijk van de papa hebben. Tis alsof ik niet besta. Zijn mama wordt boos als we nog maar iets zeggen bv vorige keer ik was bij de echo en ineens gaat die mama helemaal boven mij hangen en filmen, ik voelde me totaal niet meer op men gemak hij had dan gezegd tegen haar en die werd gewoon boos. Zo nu is mijn vriend bang dat die boos zou worden maar zei is gewoon te zwaar over mijn grenzen aant gaan. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Het ga niet alleen om dit maar om alles omdat ik nooit iets mag zeggen van mijn vriend dan krop ik alles in en nu weet ik gewoon niet meer wat ik moet denken of voelen erover. Heeft iemand raad. Of heeft ongeveer hetzelfde en wat doen jullie hiermee. Praten helpt gewoon niet zijn mama wordt boos als we nog ma iets van onze grenzen zeggen, heb ook een gevoel dat ik totaal niet begrepen voel. Sorry voor dit lang bericht. Moest gewoon ergens kwijt.