Het is misschien een raar topic om te plaatsen, omdat ik hier precies alleen superenthousiaste mama’s tegenkom (maar dat ligt misschien aan mijn interpretatie). Ik hoop vooral dat ik toch niet alleen ben hierin. Er overvalt mij namelijk een gevoel van “shit, hebben we wel de juiste beslissing genomen”, vragen zoals “ga ik dit wel kunnen?”, “ga ik nog rustmomenten kunnen inbouwen of ga ik een compleet wrak zijn?”, “wat als ik dit helemaal niet leuk vind en er compleet aan onderdoor ga?”. Versta me niet verkeerd, ik ben heel blij met ons eerste kindje op komst, maar soms besluipt mij dat gevoel, die angst voor deze megaverandering… dat gevoel speelt vooral op als ik jonge mama’s zie en hoor praten, soms lijkt het alleen kommer en kwel.. ook al het geregel vooraf voelt soms zo lastig en precies of het allemaal voorbij gaat aan de essentie ofzo.. ik vind het heel moeilijk om het onder woorden te brengen en wil zeker niemand schofferen, maar hoop dus ook dat ik hier niet alleen in ben. 90% van de tijd ben ik ook gewoon blij en enthousiast en 10% van de tijd besluipt me de angst.