Moedeloos/futloos gevoel

Ik heb tot begin dit jaar ook in een zware depressie gezeten. Van het moment dat ik wist dat ik zwanger was zei ik het tegen de psycholoog en toen nam ik Sertraline en besloten we samen met de huisarts om te stoppen. Ik ga nogsteeds maandelijks maar heg gevoel wat jij hebt heb ik soms ook. Gisteren had ik echt geen fut om iets te doen en voelde mij dan ook schuldig. Heb de hele dag in bed gelegen zowat. Je bent niet alleen🤍

Dankjewel voor je reactie 🤍 En lukt het wat voor je zonder de sertraline?

Ik heb dat ook wel eens! Vooral als ik veel dingen wil doen en men lichaam het gewoon niet toelaat en alleen maar op de zetel kan/wil liggen... Ik zit natuurlijk niet in dezelfde situatie als jou. Maar ik doe die dag dan ook gewoon verder niets en denk maar dat morgen een nieuwe dag is en hopelijk beter is.

Ik heb jaren sertraline genomen, van mijn 12 tot 23.. echt heftig dus heb mezelf nooit ‘echt’ gekend zonder. Nu voor het eerst voelde ik me echt als mezelf. En voelde ik terug emoties zoals het hoort🙈 ik wil alleszins nooit meer terug, ik had heel veel schrik dat ik zou hervallen maar met goeie begeleiding gebeurde dat niet

Oh wat goed om te horen dat je het zo goed stelt zonder!! Ben blij dat te lezen ☺️

Hey lieve mama.. ik heb dit ook hoor.. tis gewoon allemaal heel zwaar lichamelijk en mentaal en zeker nu we in het laatste trimester zitten!! Je bent hier echt niet alleen in en dit is echt heel normaal.. ben 4 keer zwanger geweest en herken precies het gevoel wat je omschrijft dus ik zou me er niet teveel zorgen om maken ookal is het niet zo leuk natuurlijk! Die laatste loodjes wegen het zwaarst 🤍

Hey lieve Eline. Wat verdrietig om te lezen maar hoop dat deze reactie je weer wat meer moed geeft. Zelf neem ik geen antidepressiva en ben ik mentaal ook echt oke op dit moment (enkele jaren gelden was dat niet dus herken wel je gevoelens). Ik voel ook regelmatig alsof dat kleintje mijn energie met een rietje uit mij zuigt. Ook moodswings en gevoelens die gewoon veel harder binnen komen. Enkele weken geleden hadden wij enkele “kleine” tegenslagen en werd echt gek van mezelf. Dagen aan een stuk heb ik gehuild en kon ik dit niet stoppen. Ondertussen is dat gelukkig wat naast me neergelegd. Gevoelens worden zo uitvergroot in de zwangerschap en kunnen ook zo inmens schommelen. Ik hoop dat je je niet alleen voelt en dat je steun haalt uit het feit dat ook mama’s die geen antidepressiva nemen hier mee sukkelen in deze periode van ons leven. Er verandert nu eenmaal superveel! Weet dat mijn dm altijd openstaat voor een babbeltje! Hele dikke knuffel lieve mama in spé 💕

Hey hey, ik herken je gevoel zeker. Voel me door de zwangerschap heel emotioneel en kan echt in een neerwaartse spiraal terechtkomen als ik me laat gaan over alles wat me tegenzit (fysiek, mentaal, sociaal). De laatste tijd al wat tegenslagen gehad die extra hard binnenkomen :( Denk dat dit niet abnormaal is tijdens een zwangerschap. Ik ben vorig kaar gestopt met mijn AD door de kinderwens en heb daar wel geen spijt van want ben veel meer mezelf, maar voel dus ook alles des te intenser. Ik heb nu ook wel wat schrik voor een postnatale depressie gezien mijn verleden... Maar dat zien we dan wel weer als onze baby er is. Voor nu gewoon proberen dat derde trimester overleven 😅 veel moed aan jou ook! 🍀

Heyla Ik herken jouw gevoel ook helemaal. Ik mocht mijn antidepressiva (paroxetine) blijven doornemen. Maar ik zit al vh begin vd zwangerschap thuis, wat het ook niet makkelijker maakt . Daarnaast anderhalve week geleden wel een heel moeilijke situatie meegemaakt die me weer helemaal naar beneden sleurde, ik zat er echt onderdoor. Maar dat ben ik nu ook weer door. Ik merk wel heel hard de schommelingen. Ik kan terug heel diep zakken met momenten maar ook vrij snel terug 'stabiliseren'. Ik hoop voor jou dat jij dit ook mag ervaren snel. De hormonen doen er natuurlijk ook geen goed aan.