Mag ik even m’n hart luchten ?

Niet leuk om dit te lezen, wel heel moedig dat je dit durft delen. Raad kan ik helaas niet geven in jouw situatie, enkel dat je moet doen wat goed voelt voor jou en je meisje ❤️

Amai, pff ik weet eigenlijk niet goed wat zeggen ... Dit is een heel heftig verhaal.. Maar voor mij is geweld echt een stap te ver.. Maar dat is natuurlijk makkelijk te zeggen vanaf deze kant... Doe waar jij je goed mee voelt en denk aan je meisje,.. Ik denk dat niemand je iets kwalijk zou nemen. Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissingen..

Alvast een dikke knuffel. ❤️En idd, heel moedig om dit te delen. Hij zou met jou aan tafel moeten zitten. Want hij zou moeten inzien dat communicatie echt een prioriteit is in een relatie. Dit is de basis om verder te bouwen. Ik zou je willen helpen. Veel raad kan ik niet geven. Enkel volg je hart. Zelf heb ik zo een langdurige relatie gehad. Geweld, narcistisch gedrag, financieel misbruik etc... ik heb het heel lang volgehouden (8.5jaar). Heen en weer getrek...Soms leefde ik in een waas...ik was mezelf niet meer...en plots heb ik definitief gebroken. Ik kon niet meer...Dan twee jaar alleen gebleven...nu 3 jaar samen en totaal niet verwacht dat er toch iemand bestaat die wel de belangrijke waarden van het leven kent. Er komt een moment dat je als mens zegt: nu is dat genoeg voor mij. Ik hoor dat je ook geen opgever zijt, maar je gaat het zelf aanvoelen als het je echt teveel komt of je eventueel toch wil doorzetten. Ik hoop dat je de moed kan vinden om door te zetten of gelijk welke keuze, maar zet jezelf en je meisje voorop! Ik heb op 10 sept mijn Papa verloren..allemaal heel plots. Ik was dan 25w...Het besef dat we hier maar 1 keer zijn komt nog veel harder binnen. Nogmaals veel moed 💪 ps: je bent en gaat een Top Mama zijn! 🩷

Wow Lore, echt kippenvel na je verhaal te lezen.. Ik zou je eerst en vooral eens goed willen vasthouden en zeggen dat het niet aan jou ligt dus bij deze een dikke virtuele knuffel 🫂 dit lijkt niet simpel en zeer complex omdat jullie wel samen voor deze zwangerschap hebben gekozen. Ik hoop oprecht dat je een goed vangnet hebt van vrienden, familie en kennissen waar je terecht kan want je zou hier niet alleen door mogen gaan. Ook voor achteraf, welke keuze je ook maakt. Ik weet niet goed wat zeggen enkel dat je een straffe madam zijt om je verhaal hier te delen ❤️ik hoop dat met de komst van jullie meisje je man wel 180° draait en beseft dat het niet zo verder kan voor jullie ‘nieuwe’ gezinnetje. Ik ken je niet maar men DM staat altijd open. Als is het maar voor een virtuele opkikker of even je hart te luchten of een babbel. Veel liefs 🤍

Zo triest om dit te lezen. Dikke knuffels, Lore! Als kind uit een gebroken huwelijk, waar gelukkig geen fysiek geweld aanwezig was maar wel emotionele afwezigheid naar de kinderen toe en constant slecht maken van de ander met de kinderen als speelbal, kan ik alleen maar zeggen: kies voor jezelf en voor je kind. Een kind pikt zo snel dingen op, het tekent hen voor het leven. Je kind zal zoveel meer stabiliteit en geluk kennen met een gelukkige mama die aantoont dat het niet oke is om in zo een situatie te blijven zitten. Het wordt alleen maar moeilijker met de tijd… Gezien je al naar de psycholoog gaat, zou ik bij hem/haar dit nog eens op tafel leggen, zodat je handvaten meekrijgt om dit op een zo rustig mogelijke manier aan te pakken, jij en je dochtertje kunnen nu zeker alle stress missen. Veel moed en geluk! 🍀

Allereerst, wat sterk van je om dit te delen! 💕 Wij kunnen jou niet zeggen wat je moet doen, jij weet dit beter en kan het beter inschatten. Het enige wat we kunnen zeggen is dat geweld een echte no-go is & je moet denken aan jezelf en het kleine meisje in je buik. Indien je het nog een kans wil geven, kan je misschien samen naar een psycholoog gaan om zo een veilige plek te hebben waar je gesprekken kan voeren en er iemand is die “vertaald” waar nodig. Iemand die ik ken heeft wel in zo’n situatie gezeten, samengebleven voor hun kindje & ze zijn nu uiteindelijk toch uit elkaar. Het kindje was zich (ondanks vrij jonge leeftijd, nu 4 jaar) er zich heel bewust van van wat er rondom haar gebeurde. Kinderen nemen zoiets makkelijk in zich op, ookal zijn ze jong. Ik wil hem natuurlijk niet verdedigen, maar misschien wil hij wel echt een kind en goeie relatie met jou maar lukt het niet door zijn beeld van een relatie vroeger. Het kan hem mss ook helpen om naar een meer gerichte psycholoog op zoek te gaan? Iemand die zich daar meer in heeft gespecialiseerd ook? Kan ook zijn dat hij vastloopt bij het gedacht aan een nieuwe baby en door de stress die het voor hem meebrengt zo doet, ookal wil hij het zelf ook wel ergens. Mannen zijn natuurlijk ook geen al te grote praters eh 🙄 Moest je nood hebben aan een babbel, stuur me gerust! 🤍

Wow wat een vervelende situatie. Je kan idd alleen maar zelf deze beslissing maken. Ik begrijp je angst voor co-ouderschap. Heb je nagedacht of er de mogelijkheid is dat je man (of een rechter) er mee accoord zou gaan dat jij eventueel volledige voogdij krijgt? Alleenstaande mama worden is ook geen makkelijke keuze, maar misschien een optie voor jou? Heel veel sterkte!

Heyhey Lore, Ik kende je verhaal al een beetje, maar bepaalde zaken waren nog niet aan bod gekomen. Ik heb er weinig woorden voor, omdat ik het echt vreselijk voor je vind & absoluut niet oké… Ik hoop dat je snel de keuze voor jezelf en je dochtertje kan nemen 💗 Want voor jouw partner heb ik enkel dit te zeggen: 🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩 Dikke knuffel x

Hoi, helaas is dit in een bepaalde context herkenbaar voor mij. En hoe hij momenteel tegen jou doet en je behandeld is absoluut niet goed te praten, je mag vooral niet denken vanuit zijn situatie of zijn gedachten. Hij stond achter die zwangerschap heeft dit al 2 keer meegemaakt dus moet wel weten wat dit inhoudt, ongeacht zijn situatie. Als hij dit niet inziet moet hij aan zijn eigen werken. Zoals jij aan uzelf werkt. Raad kan niemand je geven, je moet je gevoel volgen, dat je met iemand gaat praten is heel goed, zo ga je jezelf en de situatie alleen maar beter leren kennen, erover praten gaat je helpen. Welke richting je ook kiest. Een effectieve stap zetten richting uit elkaar gaan is enorm moeilijk, ik heb lang gevochten tegen het gevoel van voor mezelf te kiezen of blijven, want er zijn kinderen betrokken. Ook al wist ik dat dit totaal verkeerd zat, er zijn kinderen en dit wil je ook niet zomaar opgeven, je wil je kind hiervan besparen. Maar ik kon voor een bepaalde reden niet vertrekken. Uiteindelijk heb ik de stap wel gezet na lange tijd, ik was ongelukkig en de stress die ik ervaarde was niet meer gezond. Ik kan je zeggen eenmaal ik uit de situatie ben gestapt werd alles duidelijk voor mij en stond ik alleen maar meer achter de keuze. Makkelijk is het zeker niet maar als je een goed opvangnet hebt voor jezelf en je kind kom je er zeker. Ik heb nu ook een nieuwe partner die enorm goed is voor ons. En vergelijken mag je niet doen. Maar ik en de kinderen merken toch wel duidelijk dat hij voor ons zorgt en klaarstaat wanneer nodig. Heel veel sterkte mama, want je moet enorm sterk zijn in deze situatie, voor een gezin zorgen en jezelf recht houden. En ookal moet dat niet het is zwaar en je doet het ♥️

Wat vind ik dit erg om te lezen 😞 het financiële aspect, geen steun en begrip tijdens de zwangerschap en dan ook nog eens agressie tonen terwijl jij zijn kind draagt, gaan echt te ver. Wij kunnen geen beslissingen voor jou maken, maar aub denk aan jezelf en aan je dochter! Wat is de reden dat hij zo is geswitcht begin dit jaar?

Ik was nog vergeten te zeggen: we support your back! 💪Het is herkenbaar en ik denk er constant aan wat je meemaakt. Als Mama heb je nu nog eens die rollercoaster van emoties. Maar je bent krachtig genoeg! Niemand kan beslissen in je plaats. Je gaat dit zelf aanvoelen. Je hart zal bepalen welke stappen je zet. En sowieso zet je de juiste , welke keuze je ook maakt of hoe je dit verder zet. Maar weet gewoon...je staat er niet alleen voor! ❤️

Dag Lore Wat enorm heftig voor jou! In jouw plaats zou ik het kind niet door hem laten erkennen denk ik. Heb je daarin al een besluit genomen? Ik kom zelf uit een gezin waarin er geen liefde heerst tussen mijn ouders. Vaak spanningen en conflicten, dit is echt niet leuk als kind. De situatie betert niet. Ook niet na scheiding en hereniging - hun samenzijn maakt hen beiden ziek- en het ergste is dat ze het allebei lijken te ‘ondergaan’. Ik heb zelf ook een relatie gehad met iemand die vergelijkbaar gedrag stelde, met agressie…, uit een marginaler milieu… - het samenzijn is een hel, kies voor jezelf! Iedereen heeft mooie kanten, maar je verdient echt wel iemand die voor je zorgt en het beste met je voor heeft. Je staat er nu op alle fronten alleen voor, en serieus in de kou. Gezien hoe alles nu op jouw loopt is er heel veel in jouw handen en vanuit jouw initiatief nodig. Wellicht is hij geen vragende partij want hij functioneert precies volledig op jou. Maak een besluit waarin je rekening houdt met je eigen noden, wensen en waarin jij als moeder een veilige omgeving kunt bieden voor je dochter en jezelf! Vraag professionele hulp, naast de psycholoog. Veel goede moed. Je komt zo ongelofelijk sterk en verstandig over. Zorg voor jullie beiden! 💛

Dag Lore, ik zou je ook willen aanraden om nu, nog meer dan ooit je instinct en gevoel te volgen. Je man mag zijn voorgeschiedenis niet mee hebben, jij mag wel verwachtingen hebben van een partner en de vader van je kindje. Als ik het zo lees, neem jij enorm veel zelf op, zowel financieel, organisatorisch, als mentaal. Veel sterkte met het verdere verloop

Wow🥺 dit is echt niet fijn om te lezen😔, een grote dikke knuffel van mij lieve meid🤗 en ook sterk dat je dit durft delen hoppelijk vind je wat steun bij ons en kunnen we je wat helpen, sws ik weet dat het mss moeilijk is maar je moet aan jezelf en je kindje denken en ik wil niet grof zijn maar scheiden klinkt geen slecht idee meid, ik zou doen wat jou het beste lijkt maar denk ook aan jou en je kindje zijn/haar veiligheid, als hij nu al zo is/doet zal dat niet verranderen, moest je ooit met vragen zitten of hulp nodig hebben dan zal je altijd bij ons terecht kunnen we zullen je altijd steunen schat😘 hoppelijk komt alles snel goed want met zo'n gedachten zitten tijdens een zwangerschap is niet fijn en zeker niet als je er alleen voor staat