Kleine paniek

Ik heb zelf geen ervaring met meerdere kindjes, pas zwanger van mijn eerste. Maar ik las wel ergens dat je baby het later niet zal weten als hij eventjes moet wachten, maar het oudere kindje zal wel weten dat de baby “voor ging” op hem. En het ging dan specifiek over situaties waarbij de baby huilde en het grotere kindje iets van hulp nodig had. Zelf zou ik de oudste mss ook wat betrekken bij het hele baby gebeuren (in de mate van het mogelijke) & misschien ook specifieke momentjes vrijmaken voor hem.

Ik ben zelf nu zwanger van mijn eerste kind. Maar wat ik dan bijvoorbeeld zou doen is hem betrekken bij de verzorging, enzo.. dat hij zich niet uitgesloten voelt, maar hij is nog maar 2 dus ik denk niet dat hij zich veel gaat herinneren van deze tijd. Mijn mama heeft er 4 opde wereld gezet en ik ben de 2de oudste maar ik herinner mij niks van toen mijn broers baby´s waren en ik was dan ook tussen 2&4 jaar oud. Ik zou je dus niet teveel zorgen maken hoor! Gewoon luisteren wat je moedersinstinct zegt want dat is nog altijd het beste advies! 🙂

Hij zal even moeten leren wennen dat hij niet de enige meer is die aandacht krijgt. 2 jaar is wel net een pittige leeftijd vaak. Sommige kindjes gaan daar vlot mee om, anderen minder. Maar een broer of zus is echt van onschatbare waarde uiteindelijk (: De zorg voor het babietje primeert in het begin echt wel.

Oooooh ik herken dit gevoel heel erg. Ik ben momenteel zwanger van ons derde, mijn zoontje was 15 maanden toen ons dochtertje werd geboren en ik voelde me ook zoooo schuldig. Ik kan je geruststellen: voor jouw eerste kindje is het alleen maar een verrijking. Ons zoontje was meteen gek op zijn zusje. Het was of ze er alrijd was geweest. Nu zijn ze net 3 en bijna 2 en de band is echt het mooiste dat je als mama kan meemaken. Wordt het zwaar? Jawel, al is je zoontje nu al zo groot dat je hem echt kan betrekken bij de zorg voor de baby. Het moeilijkste vond ik het schuldgevoel want je voelt je altijd in twee gesplitst en ik wilde van geen van beide iets missen. Maar dat went echt, is even zoeken, maar je vindt een balans en een manier die voor jullie werkt. Het is echt een rollercoaster van emoties, maar ik heb vaker gehuild van ontroering als ik hen samen zag dan van wanhoop, als dat een troost is 😅😂

Oooh zo tof! Probleem is dat ons zoontje precies niet door heeft dat er iets in de buik zit. Hij babbelt ook nog niet dus ik weet niet goed wat te verwachten. Ik weet dat ik hem met alles moet betrekken maar toch maakt het me angstig

Hier hielp het evht om boekjes te lezen over baby, grote broer worden, baby in de buik etc. En er echt veeeeeel over praten. Uiteindelijk weet je niet hoeveel ze beseffen, maar het is vaak meer dan je denkt! Onze dochter zal net wel of niet 2 jaar zijn als de derde wordt geboren, als ze mijn buik ziet wijst ze en zegt ze ook "baby" en geeft er een kusje op soms, maar in hoeverre ze beseft dat er effectief een baby in zit (en er ook uit zal komen en deel uitmaken van ons huishouden lol) is maar de vraag :-)

Sorry, ik bedoel: ik probeerde dat niét te zeggen. Geen schuld bij de baby leggen (al is dat niet altijd makkelijk hoor) zodat hij de baby niet begint te zien als reden dat je voor hem (even) geen tijd hebt

Ik snapte het 😊

Snap dat je u zo voelt. Maar in begin gaat het altijd wat zoeken zijn zal zeker goed komen. Probeer je oudste met alles bij te betrekken en je zal het zeker goed doen