Ik heb het écht gehad

Hier ook helemaal klaar mee. Op zich denk ik mag niet klagen want nooit misselijk geweest of erg vervelende zwangerschapskwalen behalve dan extreem uitgeput en moe zijn. Maar wel constant zorgen gehad. Ben al thuis vanaf week 2 van zwangerschap. Wist niet dat ik zwanger was en kreeg een immense pijn in mijn been. Had dat al veel langer maar werd dus ineens erger. Sindsdien achter gekomen dat ik tarlovcystes hebben en zwanger zijn heeft de druk vanaf begin verhoogd. Dus buiten moe zijn veel pijn in been. Maar dat was het. Maar dan eerst cmv verhaal meegemaakt, achteraf bleek het een fout van labo te zijn. Daarna zwangerschapsdiabetes gekregen en nu zwangerschapsvergiftiging die elk moment kan optreden. Dus de zorgen ben ik beu en heb al vaak gezegd ik snap niet waarom iedereen zegt geniet van u zwangerschap. Het is zo mooi. Goh op zich mooi ja maar ik snap al bijna 8 maanden niet wat er te genieten valt. Alles wat ik graag eet is uit den boze, constant moe, ik begrijp eerlijk waar niet wat er te genieten is. Hoop uiteraard nog dat ik de baby tot 37 weken kan dragen nu met de vergiftiging maar ik ga zo blij zijn als het erop zit en mijn lichaam terug normaal kan zijn 🫣

En terwijl ook jij alle recht hebt van eens goed te klagen en zagen en toch beginnen we vaak ons verhaal met “ik mag eigenlijk niet klagen”. Want als ik het zo lees is het bij jou ook nog geen walk in the park geweest, dus klaag maar raak. Het is kut en je hebt al veel zorgen gehad!

Wat een goede opmerking van je. Toch zeggen we ik mag niet klagen terwijl het wel mag. Ik heb alleen weinig schaamte hierover. Als mensen me aanspreken en zeggen hoe leuk geniet er nog goed van antwoord ik steeds er is niets te genieten. Mijn zus heeft 2 kinderen en dit is mijn eerste. Ze zei nog deze week dat ze graag nog is zwanger wilt zijn en bevallen maar een derde kind ziet ze niet zitten. Wel ik wil misschien ooit een tweede kind maar ik heb geen zin om ooit opnieuw zwanger te zijn 🙈 voel me net als u... Werd door alle andere vrouwen precies voorgesteld als een droom. Ik dacht al heel men leven dat dit de mooiste periode ooit zou zijn. Ben ook best ontgoocheld omdat helemaal geen droom is. Tuurlijk is het allemaal de moeite waard voor onze baby's, maar een droom en roze wolkjes zie ik ook niet. Ik ben ook 33 weken. Dat de laatste weken maar snel, maar goed gaan. We can do this 🙏

‘Blij’ te lezen dat ik niet alleen ben.. Bijna 36w zwanger en ik heb het HELEMAAL gehad. Kleuterjuf, dus al thuis sinds de paasvakantie.. Ik verveel mij dood, tel elke dag de minuten af & hoop de hele dag dat ik eindelijk mag bevallen.. Al sinds het begin bekkeninstabiliteit, ontstoken SI gewrichten & slijmbeurs, continu misselijk & reflux. wekelijkse kiné & osteopaat, en sinds deze week stampt de baby ook nog op mijn longen & ribben.. slapen is verschrikkelijk, net zoals die oefenweeën elke nacht. Ik doe letterlijk sinds week alles om de bevalling ‘natuurlijk’ om te wekken, maar helaas werkt het niet🫣😅 Zelfs de kiné helpt mee. Iedereen die dan zegt ‘Je moet aan je baby denken, je bent er bijna, wacht maar tot na de bevalling’ euhm hallooo, denkt er ook iemand aan hoe ik mij op deze moment voel? Wat heeft de baby nu aan een mama Na de bevalling die helemaal op is🫣en natuurlijk ben ik suuuuper blij met de zwangerschap & de baby, maar het is genoeg geweest en ik wil hem gewoon bij mij hebben uit mijn buik.. 😅

Oh "fijn" om zoveel verhalen te lezen! Ik heb helemaal hetzelfde! Ben echt kapot en moet nog 8 weken, de moed kan me soms in mijn schoenen zakken. Slapen is een ramp, ongelofelijk veel pijn in bekken en rug. Kan bijna niets meer, heb ook heel veel activiteiten moeten afzeggen en werk ook al een tijdje niet meer. Kom soms echt gek thuis. De komende 2 maanden zou ik graag in winterslaap gaan ofzo, maak me maar wakker als mijn mannetje klaar is om te komen🙈

Ik ben al thuis van 7weken zwangerschap... nu 34+5 weken en ik had prenatale contracties(weëenremmers gehad), dus platte rust met zo steunkousen... ik ben het ook al beu met het zwanger zijn... ik mag niks doen... fysiek ben ik nog cva.. ik zou nog perfect een was kunnen insteken of stofzuigen maar het mag allemaal niet meer... alleen ga ik vandemiddag eens op restaurant met familie om toch even weg te zijn... voor die paar uurtjes zitten aan een tafel zal wel niet zo erg zijn... ik lig al bijna 2 weken aan een stuk gekluisterd in mijn zetel... idem hier ik dacht ik kan niet wachten om een mooie grote buik te hebben maar de realiteit is toch helemaal anders.. is zo lastig... ik ben wel blij dat ik de doopsuiker al klaar had in september en geboortekaartjes zijn van een lokale drukkerij... dit is niet klagen maar gewoon eens jou hart luchten!! Is normaal dat je jou kut voelt, want zwanger zijn is gewoon lastig.. we maken een mens binnenin.. is vooral mentaal bij mij dat ik zeg dat ik het zwanger zijn niet meer zie zitten.. echt aan het aftellen hier... mijn oma stuurde ´geniet er nog van´ en ik stuurde ´ het zal pas genieten zijn als ons meisje er is´ 😅 die laatste loodjes zijn denk ik het zwaarste... het is wachten en wachten nu...

Hier ook 3de zwangerschap en is de beste zwangerschap van de 3 wat stomme kwaaltjes betreft, hoe zwaar het ook is met nog 2 hier te hebben rond lopen. Maar heb het er ook volledig mee gehad. Soms kan ik gewoon uit het niets lastig/slechtgezind worden. (Bv. De prepare op tafel die ik niet mag eten of de steak die zo hard gebakken moet zijn, niet kunnen slapen, pijn aan mijn rug, misselijk op de zetel,….) zwanger zijn wordt enorm hard onderschat, je lichaam is eigenlijk 9 maanden in gevecht met je “baby” dat groeit en dit veranderd je lichaam enorm hard, je moet op 9 maanden zoveel doorstaan dat je reactie echt volkomen normaal is, en dat gevoel mag je zeker tonen. En de reactie “je vergeet het allemaal” dat klopt volledig, maar dat wil niet zeggen dat je het nu niet beu mag zijn en dan mag je klagen en zagen, en het beu zijn want dat is nu je gevoel. Ik vind de bevalling ook minder erg dan 9 maanden zwanger zijn. Ik vind het herstel nadien minder erg dan nu. Omdat mijn lichaam dan niet bezig is met te vechten tegen de baby, je hebt je lichaam terug. Nog even volhouden je kan het, hoe gek dit ook klinkt, ik vraag me vaak af hoe deed ik het de vorige 2 keer. Maar het lukt de ene dag beter dan de andere, en dat is volledig oké. Elke dag is een dag dichter bij het einde.

Hier toch ook wel… Het is mijn derde kindje en ik weet ook wel dat de laatste weken het zwaarst zijn, maar nog nooit telde ik zo hard af 🙈 Op 34 weken met spoed opgenomen wegens een nierstuwing. Waarschijnlijk door de baby… maar omg, nog nooit in mijn leven zoveel pijn gehad 🥲 Doordat de pijn ondragelijk was hadden ze besloten om via een operatie een stent te steken van blaas naar nier. Met wel als risico dat de baby vroeger kon komen. Operatie was goed gelukt maar daar kwamen de weeën dan. Nog weeënremmers en longrijping gekregen en na twee weken zit ons meisje nog lekker warm in de buik. Maar sinds de stent leef ik elke dag met zooooveel pijn. Dus ergens hopen we nu toch wel dat ze snel zal komen. Hoe egoïstisch dit mss ook klinkt 😥 Maar genieten is er volledig af. Ik kan niet meer stappen van de pijn en leef sindsdien gekluisterd aan mijn zetel, wat is niet makkelijk is met nog twee kindjes die hier rondlopen. Volgende week woensdag heb ik controle en dan gingen we bekijken om de baby vroeger te laten komen. Dus voor nu, is dit echt even mijn houvast 🩷

Ik heb het ook echt echt gehad.. ik lig niet plat gelijk jou ma mijn lijf heeft het wel echt zwaar.. ik moet zorgen voor mijn dochter van 2 jaar hele dag door want ze gaat niet naar de opvang en veel hulp van buitenaf heb ik niet.. mijn zoontje heeft autisme en een mentale beperking en is ‘s nachts super vaak wakker en dan slaapt hij niks meer ook heeft hij bij alles hulp nodig.. aankleden wassen eten pamper.. mentaal heb k elke dag angsten en is het echt zwaar.. ik vind het zo spijtig dat ik niet kan genieten van mijn laatste zwangerschap maar heb het ook echt echt gehad ermee 💔💔🥺