Hormonen

Wauw alsof ik dit zelf heb geschreven… ik heb dit dus ook mijn ogen voelen zo zwaar ik kom niet vooruit en dan komt er ook nog eens bij dat ik 2 kinderen heb rondlopen hier voel me zo schuldig tegenover hen!! Ma mijn lichaam is echt op op ik kan niet meer 🥺 heb ook super veel gehuild vndg.. dus ik snap je heel goed helaas.. 🤍

Hoe overleef je op zo’n dag nog 2 kids?! Dikke knuffel!

Dat vraag ik me soms ook af.. uiteindelijk heb ik geen keus en moet ik gewoon maar daar komen wel veel tranen bij en ook vaak humeurig en slechtgezind zijn🥺🥺 gewoon omd ik zo moe ben! Ben zo blij als ik bevallen ben dan ga ik ook moe zijn maar dat gaat het toch anders zijn! Dikke knuffel we kunnen dit 💪🏻

Hier ook zo! S morgens denk ik telkens ‘ik ga dat & dat & dat nog doen vandaag’… en s avonds besef ik dat ik totaal niets gedaan heb behalve in de zetel gehangen en de zoveelste herhalingen van fc de kampioenen heb opstaan uit verveling 🙃 Ook constant overprikkeld, humeurschommelingen, powernapjes & huilbuien 🫣. Het wachten duurt nu wel erg lang.. Nog max 3 ,5 weekjes 🙏

We kunnen dat! Wel opgelucht dat het gevoel herkenbaar is bij andere.

Heel herkenbaar. Prikkelbaar, emotioneel, moe bij de minste inspanning… de laatste loodjes zijn zwaar. 37w hier dus ook aftellen. We zijn er bijna!

Heel herkenbaar! Morgen 36w, niet zo heel graag zwanger. Maar herken me in alles wat je hier opsomt. Vroeg me al af of het aan een herfstdip of de hormonen lag 🙈. En elke dag opnieuw ook zoveel to do’s die ik zou willen afvinken 😅.

Lang leve antidepressiva hahahaha nee maar dat helpt bij mij enorm bij mijn emoties. Ik merk direct als ik die nie of te laat genomen heb dus ik kan me wel iets inbeelden als je niets neemt. Alle kwil nu nie zeggen dat je aan de antidepressiva moet zitten eh hahaha gans andere situatie 😂 but you know what i mean. Ik zou het waarschijnlijk echt niet kunnen zonder

Hier net hetzelfde. Vorige week gehuild op het werk en bij de gynae 🥹. Zo moe en op en totaal geen zin meer om te werken (morgen 33 weken). Hier huppelt ook nog een klein lief kapoentje van 3 rond die veel aandacht vraagt (terecht natuurlijk), maar oh wat ben ik moe 's avonds, emotioneel, boos.. ❤️‍🩹 Ik tel af tot de volgende afspraak bij de gynae om toch hopelijk iets sneller thuis te mogen blijven, want zo lukt het niet echt meer 😢🥹

Al een « geluk » dat je het niet moest proberen zonder ☺️.

Duurt het nog lang tot je volgende afspraak ?

Hey Meganneke ik heb niet echt de energiedipjes, maar de humeurschommelingen en sneller huilen heb ik wel. Zeker als het een lastige dag blijkt te zijn en ik gewoon minder “aan kan”. It’s ok. Het is soms lastig, lang en wat we meemaken is niet niks…. Binnenkort voelt alles anders! 🫶

Ja awel! Stiekem wel blij haha

Hier ook wel, ik moet nu al een maandje mij héél rustig houden (= thuis blijven) door vroegtijdige contracties. Toen ook weeënremmers gehad en longrijping, 2w geleden nog eens ferm met voetjes op de grond gezet geweest nadat het terug wat herbegonnen was. Maar mijn to do lijstje begint wat af te lopen en ik voelde me vandaag echt eenzaam en opgesloten. Veel gehuild 🙈 Ik kijk uit naar het weekend omdat mijn man dan thuis is maar die weet ook niet waar eerst van het werk, dus uiteindelijk zie ik hem ook niet veel. Als ik dan - al huilend 😅 - probeer uit te leggen dat ik me depressief word van hier hele dagen binnen te zitten dan vraagt hij ‘wat wil je dan samen doen?’ Maar dan weet ik ook niet wat antwoorden wat we kunnen doen hier in huis… wetende dat hij het superdruk heeft en elke zittende minuut voor hem verloren is én hij doet echt zijn best om nu nog veel zaken af te werken zodat hij het (volgens hem) minder druk zal hebben eens ons zoontje er is 🙈 nog 3w te gaan vooraleer ik terug mag gaan en staan (én rondlopen) waar ik wil 🥹 nu besef ik pas hoe ik mijn sociaal leven nodig heb om gelukkig te zijn. Ik was erg vaak van huis maar dat mag nu allemaal niet. Gelukkig kwamen er vriendinnen langs daarnet dus ben weer even opgeladen. Morgen feestdag maar man is terug gaan werken (is zelfstandige). Aftellen nr morgenavond 👀

5 december is de volgende afspraak..

Hey. Dat is precies nog wel even zeker? Als het zo moeilijk gaat? Misschien eens bij de huisarts ten rade gaan? Volgens mij kan die ook beslissen om je “ziek” thuis te zetten..

Hier is het ook zo. Die laatste weken zijn echt zwaar. Me douchen is een hele onderneming met die buik die in de weg zit. Ben ook super super gevoelig. Voor het minste zou ik wenen. Voel me dan ook schuldig tov mn partner ook. Hij doet zo hard zijn best voor mij en mn 2 andere dochtertjes. Zo blij dak hem heb. Nog iets waar ik het erg moeilijk mee heb: ik slaap vooral in de zetel ipv bij mn vriend. Ik moet zodanig veel plassen dak niet anders kan, tis te gevaarlijk om 's nachts die trap zoveel te moeten doen. Dus kan ik niet meer in zn armen in slaap vallen waardoor ook dat fysieke momentje tss ons er niet is, terwijl ik dat nu net zo hard nodig heb... Ik ben blij dat het bijna voorbij is. Dat het moment er bijna is om ons kleine meisje te ontmoeten. Voor mijn vriend is het zn eerste kindje, hij had nooit gedacht nog echt papa te worden. Ben zo trots dag ik hem dit kan geven, papa zijn. En hij is een super papa voor mn 2 dochtertjes. Zelfs met mn oudste dochter doet hij dat super... Ze is 21 en woont sinds kort samen met haar vriend. Dus voor mij is dit dochtertje 4 😀💝 Veel sterkte met deze laatste momenten. We komen er wel. Zoals je zegt, we doen iets bijzonders. Al die "nadelen" nemen we er maar bij. Het blijft niet zo. Wacht tot we onze wondertjes in ons armen hebben. De wereld stopt gewoon met draaien op dat moment. Nog veel sterkte 😘