Herkenbaar?

Zijn er hier nog mama's in spe die soms niet goed lijken te beseffen (of net wel heel hard beginnen beseffen) hoe hard hun leven gaat veranderen? De ene moment ben ik er zo klaar voor om alles op zijn kop te gooien voor dat kleintje, de andere moment denk ik wow ga ik het allemaal wel kunnen? Gevolgd door een enorm schuldgevoel 🙊 Het zotte is dat ik die kleine zooo graag wil en t'is o zo welkom 😍 maar soms kan ik ook rondkijken in mijn huis en ben ik echt afscheid aan het nemen van het leven zoals ik het ken... Ik ben nu 8w4d, en de vermoeidheid en misselijkheid kicken er zwaar in. Misschien heeft dat er ook wel mee te maken... 🫢