Gedachten delen , luisterend oor.

Hey, ik heb exact hetzelfde als jij. Heb zelf ook voorgeschiedenis van angststoornis, en begin nu weer enorm te piekeren. Ik voel me ook doodmoe en heb het stieken (al lang) wel wat gehad met het zwanger zijn, want het wordt me fysiek en mentaal allemaal ook iets teveel. Ik kijk er heel hard naar uit om ons dochtertje te ontmoeten en te leren kennen, ookal geeft alle onzekerheid me daar nu ook de nodige zorgen voor mee. Genieten gaat moeilijk nu. Ik ben tijdens mijn.zwangerschap gestopt met medicatie omdat ik ons kleintje niet teveel wilde belasten met dingen die zij zelf misschien niet nodig heeft. Maar op aanraden van de dokter ga ik dat nu toch ook terug stilletjes aan terug opbouwen, om mentaal terug sterker te staan eens ze er is. Je bent zeker niet alleen! Doet mij ook deugd om dit te lezen dat ik niet de enige ben. 🩷

Hello! Voorgeschiedenis van depressie en suïcidaliteit (vorig jaar nog) en diagnose van ASS, voel dat de zwangerschap ook heel zwaar op mijn mentaal begint te wegen. Als je wilt praten, mijn DM staat open xxx

Hey Lisa.. ik herken je gevoel helaas ook heel erg.. ik heb heel erge angsten gehad deze zwangerschap maar echt extreem.. het gaat nu gelukkig wel ietsje beter maar het was echt een hele heftige periode waar ik nog lang niet van hersteld ben heb dit echt als een trauma ervaren heb nu ook angst voor de angst.. zelf heb ik wel altijd al paniekaanvallen en angsten gehad sinds mijn zoontje is geboren 7 jaar geleden.. cmv opgelopen tijdens de zwangerschap met alle gevolgen van dien.. dat heeft met mij emotioneel heel erg veel gedaan spijtig genoeg.. nu 4de zwangerschap buiten de angsten waar ik nu ietsje beter mee om kan gaan ben ik ook echt op slaap heel slecht voel me heel onzeker en alleen.. krijg ook geen hulp van niemand dus sta er echt alleen voor.. ben echt op vaak vandaag nog naar de psycholoog gegaan doet goed om even te ventileren want heb vaak het gevoel niet begrepen te worden door mensen die zelf nooit echt angstig of depressief zijn geweest dus praat er ook echt met niemand meer over omd ik er niet meer tegen kan als mensen zeggen ‘komt wel goed’ of ‘iedereen voelt zich wel eens slecht’.. ik lees hier nog verhalen van andere mama’s.. vind het erg dat jullie zich ook zo voelen ma langs de ene kant ‘opgelucht’ om te weten dat we niet alleen zijn… 🥺🤍

Hier ook last v angsten en paniek. Ik zit al vh begin vd zwangerschap thuis en merk dat ik me heel eenzaam voel en echt stilaan terug in een depressie geraak. Afspreken lukt me ook moeilijk, geen fut ervoor en het is overprikkelend. Mijn psychiater heeft mijn antidepressiva terug verhoogd en ik merk dat ik de laatste dagen 'betere' dagen heb. Het is jammer om te lezen dat er nog mensen zijn die tijdens, wat eigenlijk een mooie periode zou moeten zijn, ook zo worstelen. Maar het niet alleen zijn daarin doet wel deugd. Enige wat we kunnen doen is onszelf niet teveel druk opleggen en goed voor onszelf blijven zorgen!

Hier ook een lange voorgeschiedenis van depressie in combinatie met chronische pijn. Veel met up's & downs Ik ben mijn medicatie blijven doornemen tijdens mijn zwangerschap maar omdat ik minder pijnstillers neem merk ik dat ik ook weer langzaam de put in zak. Het enige dat me momenteel nog lukt is gaan werken en eten maken op goede dagen. Voor de rest ben ik te moe/te uitgeput/harde buiken/minder mobiel. Dit voelt voor mij ook wel vaak heel isolerend aan..

Blij mijn verhaal te herkennen. Ik ben medicatie blijven doornemen, anders zou mij dit niet lukken. Mag ik vragen welke medicatie je neemt?

Leuk wat herkenbaarheid te horen. Een dikke virtuele knuffel voor jou!

Daar heb ik het ook moeilijk mee, isolement isolement. Ik heb vooral een sociale angst dus voor mij is het belangrijk veel buiten te komen, onder de mensen te zijn om dit onder controle te houden. Maar soms dit vraagt dan weer zo veel energie. We tellen af naar december!

Ik neem Sertraline, ga nu terug starten met 25g, en dan opbouwen

Sertraline is idd veilig om te nemen tijdens de zwangerschap:) ik ben van escitalopram moeten overschakelen naar sertraline en die heb ik gans de zwangerschap doorgenomen (na de zwangerschap wil ik wel terug naar escitalopram overschakelen)

Hier ook herkenbaar, voorgeschiedenis met depressies en angstklachten, sinds vorig jaar ook de diagnose ASS. Ik vind het ook erg isolerend, ik had 1 vriendin die ook zwanger was, 4 weken verschil, en ik hoorde die eigenlijk altijd dagelijks. Twee maand geleden heeft zij een miskraam gekregen waardoor we nu ook geen contact meer hebben. Ik begrijp het wel ook 100% dat ze het waarschijnlijk te confronterend vind om hierdoor contact te houden, dus ik probeer het ook niet te persoonlijk te nemen. Verder ja, heb ik de indruk dat mijn selecte vriendenkring die ik heb, misschien nog in een andere levensfase zitten, wat normaal is denk ik. Mid-twintiger zijnde ben ik volgende week getrouwd, ondertussen al even samenwonend met mijn partner waar ik al 8 jaar bij ben, maar veel vrienden blijven een beetje hangen in het eeuwige studentenleven waar ik dan niet zo veel meer mee heb 🙃 ik twijfel al enkele maanden om aan de dokter te vragen om eventueel medicatie terug op te starten, maar sertraline ipv ecitalopram zie ik niet zitten, heb dat een tijdje eerst genomen en ik werd daar zo ziek van. En het is ook niet bepaald de moment om eventuele andere medicatie uit te testen dan, dus ik probeer gewoon nog even door te bijten. Gelukkig stop ik volgende week met werken omdat ik in de zorg werk, dat zal misschien qua stress en vermoeidheid ook al uitmaken. Sorry voor de rant haha 😝

Veel succes! 't is inderdaad niet de moment om andere medicatie te beginnen testen :). De vriendenkring herken ik ook - wel een andere situatie, meeste van mijn vrienden zijn homokoppels die geen kinderen willen. Dus ik voel op die manier ook wel een afstand. Als het echte vriendschappen zijn komt dit wel terug :)

Dat ziek zijn van sertraline hield me inderdaad ook tegen om er terug mee te starten, het is inderdaad echt 2 weken tanden bijten, maar daarna wordt het wel beter!

Ooit 2 maanden geprobeerd, echt gewoon 2 maanden ziek geweest en geen effect gehad op de depressie :( daarom overgestapt op ecitalopram wat voor mij dan fantastisch werkt

Ja bij mij werkt escitalopram ook beter dan sertraline. Ik voel daar amper iets van precies. Maar ik moest veranderen tijdens de zwangerschap omdat ons kindje anders na de geboorte naar neonatale zou moeten voor observatie en da wou ik nie

Ik neem escitalopram en mag dat blijven doornemen van mijn arts. Ik had dit heel fel in mijn eerste zwangerschap, het gevoel dat ik in een andere levensfase zit. Kon daar ook moeilijk mee om.Ik kan je niet echt tips geven om hier beter mee om te gaan. Ik merk wel dat het beter wordt eens de baby er is. Ik leerde veel mama's kennen waarvan onze kindjes dezelfde leeftijd hebben.

Waarom was escitalopram niet veilig? Hier mocht ik het gewoon doornemen van mijn arts.

Omdat mijn kindje naar neonatale zou moeten ter observatie direct na de geboorte zei mn gynaecoloog omdat het zeg maar “afkik verschijnselen” kon hebben

Ik ben enkele maanden voor mijn zwangerschap gestopt met ecitalopram met de gedachte, het gaat nu goed en ik denk dat het voor een zwangerschap wel beter is om liefst niets te nemen als dat mogelijk is, en ik was eens een paar dagen mijn medicatie vergeten, dus ik begrijp 100% wat ze bedoelen met de mogelijke afkickverschijnselen voor de baby evengoed 🫠 ik probeer mij wel gewoon op te trekken aan het feit dat ik komende maand nog veel afleiding heb, dus ik hoop ergens dat ik even geen tijd heb om nog veel te piekeren. En na de bevalling zie ik wel nog of het een mogelijkheid is, en of het nog nodig is, om medicatie op te starten. Ik heb er alleszins wel erg schrik voor om in een postnatale depressie te belanden

Ooh zal het nog eens bespreken met de gynaecoloog. Bedankt voor de info!