Familiale frustraties

Mss ben ik de dramaqueen aan het uithangen maar.. Mijn schoonzus is nu ook zwanger, er zit iets meer dan 9weken tussen. Ik dacht dat het leuk zou zijn om samen zwanger te zijn maar ik begin van deze gedachte terug te komen.. Toen wij het aan de dichte familie vertelden op 6weken, was ze opzich wel blij voor ons maar kreeg ik ook de reactie dat we nog voorzichtig blij moeten zijn en nog wat moeten afwachten met alles, want dat het nog supervroeg was want '"kijk maar naar mijn zus, zij heeft op 7weken een miskraam gehad" zei ze er ook nog bij. Terwijl toen zij 10weken ver was had zij al een kinderkamer gekocht met alles erop en eraan en volledig geïnstalleerd.. Maar ik moest voorzichtig zijn in het begin.. Ik ben 21weken en heb nog niet eens zoveel gerief.. Ik heb ook al wat 2dehands spullen gevonden voor bij mijn ouders te zetten (park, speelmat, isofix met maxi-cosi en bijpassende autostoel), ik doe ook moeite om zeer degelijke spullen te vinden. Ik ben van mening om de spullen voor bij mijn ouders deels zelf te bekostigen, ik vind niet dat zij dit allemaal moeten betalen. Mijn schoonzus vindt dit niet nodig, zij vindt dat mijn ouders alle spullen die ze nodig hebben om voor ONZE kinderen te zorgen maar zelf moeten betalen. Ondertussen is ze wel met de isofix en maxi-cosi weg die ik overgenomen had van een familievriend (mijn ouders hebben dit wel betaald). Waardoor ik nu weer opzoek kon naar eentje voor bij mijn ouders en een isofix waar de autostoel ook op past.. (gelukkig snel gevonden wel). Mijn ouders zijn de goedheid zelve en proberen voor beide kinderen gelijk te doen, we zijn ook nooit iets tekort gekomen en nu nog niet, dus ik kan over mijn ouders geen slecht woord zeggen dat ze de maxi-cosi hebben meegegeven. Mijn vriend zegt dat ik mij dit niet moet aantrekken. Ik kwam altijd goed overeen met mijn schoonzus en met mijn broer ook, maar ik zit hier toch wat mee, ik vind het niet zo gepast van mijn schoonzus eigenlijk.. Mijn broer zelf ligt naar mijn mening wat onder de sloef dus hij zal er zeker niets van zeggen. Of ligt het toch aan mij en ben ik gewoon een dramaqueen voor niets door de hormonen? 🙈 (Sorry voor de lange tekst maar merci aan degenen die moeite doen hem te lezen) 😂