Even ventileren

Gewoon een eerlijk en open berichtje. Mijn gevoelens gaan echt alle kanten uit. De ene moment ben ik zo optimistisch, gelukkig, fantaseer ik er op los en koop ik zelfs al eens iets voor ons klein prutske. Maar dan op andere momenten overvalt er me plots zo een angst, een onzekerheid. Is alles wel goed? Groeit ons prutske wel, is alles daarbinnen wel in orde? Plotseling uit het niets ervaar ik dan zo veel stress en zit ik er zo mee in.. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik besef goed dat dit part of the proces is maar ik ben sowieso zo slecht in loslaten.. (Werkpuntje voor tegen dat ons kleintje er is 😅)